Wat vindt u: Mag een gecensureerd artikel een journalistieke persprijs winnen? ‘Natuurlijk niet!’, hoor ik u denken. De ‘Nederlandse journalist van de twintigste eeuw’ H.J.A Hofland is het met u eens en weigert –indien gevraagd- de persprijs ‘De Tegel 2007’ uit te reiken als het artikel of reportage gescreend is door Defensie. “De tegel is geen staatsprijs,” laat hij telefonisch weten in een artikel van mijn hand op de website van www.Revu.nl.
Deze week sloot de inzendingen voor ‘De Tegel, de belangrijkste persprijs van Nederland.’ De kans is groot dat er artikelen en tv- of radioreportages uit Uruzgan worden ingestuurd die gecensureerd zijn door Defensie. Zelf denk ik aan KRO Reporter, wat artikelen uit de Volkskrant, Trouw en het NRC Handelsblad. Allemaal nageplozen op ‘operationele informatie’ die de Nederlandse troepen (lees: de minister van defensie) in gevaar kan brengen. En dat is tegen het zere been van Hofland, ooit zelf frontverslaggever tijdens de Hongaarse Opstand in 1956. Bovendien heeft hij recht van spreken omdat de naam van de persprijs is genoemd naar zijn boek ‘Tegels Lichten’ uit 1972, een aanklacht tegen het establishment. Hofland, tegenwoordig columnist voor NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer, snapt dat militaire operaties geheimen bevatten maar volgens hem wordt de huidige embedded-censuur gehanteerd om de berichtgeving uit de Afghaanse provincie positief te beïnvloeden. Daar strijden sinds augustus 2006 Nederlandse militairen tegen aanhangers van het verdreven Taliban-regiem. Hofland: “Deze censuur is een oneigenlijke manier van politiek bedrijven. En gecensureerde inzendingen horen niet thuis bij een persprijs. Als mij wordt gevraagd die prijs uit te reiken dan zal ik die winnaar bellen en uitnodigden voor de koffie en zeggen dat, hoe prachtig het werk ook kan zijn, ik me daar niet voor zal lenen. Ik wil geen winnaar met een handicap. Dit is geen reclame voor degene die de prijs ontvangt. En het publiek moet weten waarvoor die beloning is uitgereikt en zich niet afvragen welk nieuws is achtergehouden.”
Man van mijn hart deze Hofland. Ik ben benieuwd wat de jury van journalisten en oud-journalisten uiteindelijk zal beslissen. Nou ja, benieuwd? Samen met de organisatie maakt die jury deel uit van de media als NOS, RTL, PCM, ANP en Telegraaf die bijna wekelijks de gratis defensietrips accepeteren, al moeten journalistieke principes daarvoor wijken. In de geest van Jan Salie zie je ze denken: ‘Dan liever een rubberen tegel.’
::: deze post staat ook op: arnoldkarskens.blogspot.com :::
Reacties (16)
Beste Arnold ben je een beetje jaloers op de wat handiger collega-reporters van de Main Stream Media?Henkie Hofland opvoeren als oorlogscorrespondent in Hongarije ha ha ha.Vanuit zijn hotelkamer natuurlijk.Net Hemmingway.
Henk is het vleesgeworden establishment.
Ach je bent nog jong, fijne ijzervreter.Overigens ben je wel een verademing vergeleken met die stoet aan deskundologen met een tiet vol militaire onderscheidingen.
Of Hofland vanuit izjn hotelkamer, vanuit zijn stamkroeg, vanuit een fontein op een plein of vanuit zijn privejet verslag deed van de opstand in Hongarije is niet relevant. Noch is het relevant of hij bij het establishment hoort, en of Kaskens al of niet main-stream is, of underground, of jong, of kaal, of een eikel, of naief, of weetikveel. Het gaat erom: is het journalistiek geloofwaardig als een gecensureerd artikel een persprijs krijgt? Karskens’ en Hoflands antwoord luidt: nee.
Dat is de stelling waarom het gaat. Een stelling bestrijden door de intenties achter de stelling in twijfel te trekken, of de persoonlijkheid van de stellingnemer, is niet bijster sterk.
Dank u Joost voor het verhelderen van het issue.
In een woord: belachelijknaief, deze stelling.
Het gecensureerd worden geeft iedere goede auteur bij zijn herkansing nieuwe inspiratie. Meer verdieping, meer vormen, meer inhoud. De hele Russische literatuur werd gecensureerd. En de hele Chinese, Poolse enz.
@mescal: het gaat om journalistiek, niet om literatuur.
Daar ben ik slecht in, in dat onderscheid. De beste journalistiek wordt toch ook vooral geroemd om zijn literaire kanten ?
De VPRO had trouwens laatst een reporter in Indonesie die zelf in alle vrijheid verhalen en interviews met allerlei mensen hield in een provincie waar politie/politiek de sharia aan het invoeren was. Hij nam een voormalige prostituee mee terug naar de plek waar ze door de politie opgepakt was, maar ze wou verder niets over die ervaring zeggen en begon te huilen. Ze bleef diepbedroefd, en raakte geestelijk en maatschappelijk helemaal van de kaart. “Ja, een echte vinger krijg ik er niet achter”. “De politie vertelt dit verhaal, maar zij vertelt ook niet haar hele verhaal”, besloot hij zijn relaas op Radio 1.
Om kort te gaan, een dieptepunt in de journalistiek, begaan door een geaccrediteerd journalist die niet weet wat censuur is, die niet begrijpt wat een huilbui betekent, of een varkensachtige grijnslach uit de kop van een commissaris.
Volgens mij is het grote onderscheid dat journalistiek zich aan controleerbare feiten dient te houden, en in literatuur de fantasie vrij spel heeft…
Met het literaire element in journalistiek doel je waarschijnlijk op de beeldende kwaliteit waarmee de werkelijkheid wordt beschreven?
Nou, in ieder geval iets dat eigen is aan de beste journalistiek. En dat wordt eerder bereikt bij hindernissen dan bij vrijheid-blijheid. Nog lastiger: je vindt ze beide in al het werk van Hunter Thompson. Daarom moet ik een beetje lachen om de simplismes van H. Hofland.
Volgens mij is het grote onderscheid dat journalistiek zich aan controleerbare feiten dient te houden, en in literatuur de fantasie vrij spel heeft…
Och, boekenwijsheid. Ik weet wel beter.
@Albert, je zou b.v. De Profundis eens moeten lezen, Oscar Wilde.
@9: als je bedoelt dat journalisten er behoorlijk op los kunnen fantaseren en de literatuur de werkelijkheid soms dichter op de huid zit, ben ik het met je eens.
@8: BTW ik ben een groot fan van Hunter T, maar heb zijn verhalen ook altijd met een flinke korrel zout genomen. Over vrijheid-blijheid issues heeft hij zich nooit erg moeten bekommeren, dacht ik. Geen censuur of gebrek aan podia voor de man.
Arnold karstens is dat niet die stuurman daar aan de kade?
Nu kraait en vergelijkt hij zichzelf met de idealen van een front-verslaggever.
Wilt U zich daar niet mee vereenzelvigen.
dat zijn mensen die iets meer respect verdienen dan een scribent die de nominaties niet eens haalt.
@Albert 12 Dus jij kon dat misschien eigenlijk ook wel, zomaar zonder moeite, spanningen en veel vrijheid-blijheid te voelen ? Domme woordjesschikkerij is dat, net als Hofland dus doet.
Zijn er eigenlijk omstreden artikelen ingestuurd? De “als, dan”-gedachte is leuk, maar weinig relevant als zulke dingen niet eens kans maken op een prijs.
@14: Ik ben bang dat ik je nu helemaal kwijt ben…
De draad gaat in eerste instantie over door de overheid gecensureerde journalistiek, nietwaar? Daar had Hunter T in zijn werk weinig last van, is wat ik probeerde aan te geven. Verder zei ik hem als schrijver te waarderen, maar zijn journalistieke kant minder serieus te nemen…