In december zond het Britse Channel4 een korte dramaserie uit: Black Mirror. Elke aflevering nam een specifiek aspect van technologie onder de loep en werkte de impact daarvan op ons leven uit door alles nét een beetje te vergroten. Dat leidde tot science fiction die voldoende dichtbij huis bleef dat alles akelig vertrouwd was maar tegelijkertijd doodeng werd. Daardoor slaagde de serie er uitmuntend in om haar toekomstbeeld menselijk te houden, en nooit pamflettistisch.
De eerste aflevering was briljant en zo pijnlijk. Een mooi prinsesje is ontvoerd; de boosdoener eist als losgeld dat de minister-president een uiterst gênante daad zal verrichten: hij moet – live op tv – een varken neuken. De regering bedenkt onder strikte geheimhouding hoe ze deze crisis het hoofd kan bieden en toch de kool en de geit kan sparen. Ze zoeken koortsachtig naar de juiste spin.
Dan blijkt dat de overheid geen enkele grip heeft op de berichtgeving: de ontvoerder heeft zijn eisenpakket immers allang op YouTube gezet. Lang voordat de regering erin slaagt het filmpje te verwijderen, is het overal gemirrord en heeft het nieuws zich via Twitter en blogs razendsnel verspreid.
Het nieuws is niet meer te onderdrukken. Het enige dat de regering rest, is samen met de spindoctors monitoren hoe er op het desastreuze nieuws wordt gereageerd en peilen wat de beste optie voor de minister-president is. En het volk – aanvankelijk op sensatie belust – hitst de publieke opinie dusdanig op dat de minister-president geen keuze meer rest dan in te stemmen met de eisen. Waarna iedereen in afgrijzen toekijkt naar wat ze samen hebben aangericht, en de minister-president doet wat hij doen moet om de prinses te redden.
Natuurlijk dacht ik aan Wilders, die denkt dat tweeten gelijk staat aan beleid voeren. Natuurlijk dacht ik aan de hypes en de sensatie van instant berichtgeving. Maar ook dacht ik aan al die serieuze beleidsmakers die bij god niet weten hoe ze met de stem van het volk moeten omgaan, en die nog steeds denken dat je ‘echte’ politiek binnenskamers moet houden. En aan al die mensen die ontdekken dat sensatie niet is waarom het draait, en die niet meer weten waar ze in hemelsnaam moeten kijken als de sensatie al te echt wordt. Die uiteindelijk vooral blijven kijken om de minister-president niet alleen te laten in zijn schande.
Een fantastische serie. Wie zend hem hier uit? Gruwel is soms heel leerzaam.
Deze column stond eerder in het Parool.
Reacties (9)
Dacht je ook aan je zelf als consument van al die pulp? Want die consument is wel de motor van dit soort processen.
Social-media hoax crap, parkeer het maar bij een kabelboer voor 1,49 per aflevering. Maar wel mooi gemaakt, dat 2de filmpje :)
Is die varkensneukscene ook ergens beschikbaar? Dankuwel.
:P)
Rond 4:00
http://youtu.be/f7N-tHkmDjc
Dit lijkt een politieke zaak, maar is het totaal niet.
Dit is een ontvoering met bizarre ‘losgeld’-eisen. Het is aan de politie om een ontvoerings-team samen te stellen voor de juiste strategie.
Eventueel kan er door dat team een dringend verzoek gedaan worden aan de MP om een bizarre dienst te leveren. Maar de politiek en de ministers hebben er verder niks mee te maken.
Van het volk zou je mogen verwachten dat ze tijdens de uitzending de andere kant opkijken (op een paar onvolwassen pubers na).
“Maar ook dacht ik aan al die serieuze beleidsmakers die bij god niet weten hoe ze met de stem van het volk moeten omgaan, en die nog steeds denken dat je ‘echte’ politiek binnenskamers moet houden.”
Mooi stukje voor de rest, maar ik zou bij god niet eten hoe ooit in recente tijden er geweten is geweest hoe men met de stem van het volk moest omgaan? Om nog maar te zwijgen van wanneer er ooit ‘echte’ politiek buitenskamers met succes voor iedereen geslaagd is.
Alle macht aan de burgers, supperdepupper, maar eerst nog eens bewezen zien dat de burger als entiteit zoveel slimmer is dan tegenover zijn democratisch verkozen vertegenwoordiging.
Nee, eerder wist de politiek ook niet goed hoe ze met de stem(men) van het volk moesten omgaan, maar toen lieten ze zich er ook minder door leiden…
‘en die nog steeds denken dat je ‘echte’ politiek binnenskamers moet houden.’
Ik raak er steeds meer van overtuigd dat je dat juist wèl moet doen,
populistisch D66 gelul kan me onderhand gestolen worden,
maakt er alleen maar een grotere klerezooi van.
Heb ze ook gezien, erg goede sci-fi, maar een beetje deprimerend, maarja de toestand in de wereld is dan ook deprimerend.