Tijdens het Idfa worden een groot aantal documentaires vertoond, waarin een kritische kanttekening wordt geplaatst bij de huidige economische ontwikkelingen in de wereld. Eén van de, naar ik heb begrepen, aardigste daaruit is ‘The Corporation’. Deze documentaire is gebaseerd op het boek ‘The Corporation: the pathological pursuit of profit and power’ van de Canadese schrijver Joel Bakan. De film sluit naadloos aan op anti-globalisten literatuur van Noreena Hertz, Naomi Klein, Michael Moore en Noam Chomsky. De laatste drie komen in deze documentaire ook aan het woord.
Niets nieuws onder de zon, zou je dus zeggen, maar toch kan ik ‘m iedereen aanbevelen. De documentaire start met de verandering van ‘de onderneming’ tot legale rechtspersoon in het wetboek, waardoor beleidsmakers niet meer persoonlijk kunnen worden aangesproken. Aan de hand van deze ontwikkeling wordt een beeld geschetst van de onderneming die verscheidene welwillende individuen in dienst heeft, maar zich in de praktijk als instituut transformeert die in de psychiatrie als psychopatisch zou worden omschreven. Alles gebeurt in het belang van de onderneming, op zoek naar de zogenaamde increasing rate of returns, een verhoging van de winst dus. Hierbij mag voorbij het betamelijke worden gehandeld en wordt het collectieve goed als ondergeschikt gezien. In economische termen wordt er op deze manier op de lange termijn een Pareto-minimum bereikt.
Van de zeventig interviews die de makers hebben gedaan, zijn er veertig overgebleven en komen zowel voor- als tegenstanders van de macht van de onderneming aan het woord. Bijvoorbeeld het gesprek met de spion die door bedrijven wordt ingehuurd en werknemers benadert met (onechte) riante aanbiedingen bij concurrenten, met als doel bedrijfsinformatie los te krijgen. Of de aandelenhandelaar die bij de ineenstorting van de twin towers direct gefocust was op de stijging van de goudprijs. Of de directeur van Pfizer die persoonlijk op zoek gaat naar dankbetuigingen van buurtbewoners voor het sociale huizenproject dat zij in de buurt van hun fabriek in Brooklyn hebben geïnitieerd. Maar ook het succesvolle verzet van de bevolking in Cochabamba (Bolivia) tegen de privatisering van water. Michael Moore maakt bekend dat hij vlak voor de verkiezingen in de VS een documentaire over Bush zal uitbrengen.
Ik verwacht dat de film een hoge publiekswaardering krijgt en waarschijnlijk over enkele weken als reguliere film te zien zal zijn. Op het Idfa is deze nog eenmaal te zien en wel op donderdag 27 november om 20u. Op de site kan een demo van vijf minuten worden gedownload.
Reacties (8)
Ik ben erg benieuwd, want de moraal van veel bedrijven is bedenkelijk. Ik geloof namelijk geen reet van het zogenaamde ‘sociale bewustzijn’ van bedrijven als Nike en McDonalds.
Die stoppen wel met kinderarbeid en het ontbossen, maar niet omdat ze van mening zijn dat dat de juiste koers is, maar alleen omdat ze anders meer weerstand krijgen vanuit de publieke hoek, en de Winst in gevaar komt.
De 3e Weg of het Nieuwe Socialism heeft eindelijk prive bezit als principe geaccepteerd, maar worstelt overduidelijk nog met de consequenties ervan.
Ik denk dat het vruchteloos is om The Corporation als 100% a-sociaal te portretteren. De hele discussie roept herinneringen op aan de Revisionisten van het vroege socialisme die als contra-revolutionairen door de radicalen werden verworpen, maar ik dacht nu juist dat de geschiedenis ondertussen het nut van een pragmatisme wel bewezen had, maar er zijn nog jaren 70 fans blijkbaar.
100% sociaal lijkt me het andere uiterste, Caprio. Zoals gewoonlijk zal de waarheid ergens in het midden liggen. In de documentaire worden een aantal voorbeelden van misleiding aangetoond. Hierin herhaalt de geschiedenis zich voortdurend.
Ja, walgelijk dat van dat midden, besef wel dat de waarheid misschien wel altijd in het midden ligt, maar alleen in Nederland trouwens.
PS, voor de oningewijden: IDFF = International Documentary Film Festival, internationaal vermaard documentaire festival, gehouden in Amsterdam, doorgaans zijn de beste documentaires al ‘uitverkocht’ voordat het festival ooit begonnen is, aan de vip’s en pers, maar een achteraf documentairetje is nog altijd zeer de moeite waard, bij twijfel vooraf dronken worden.
fuck-> IDFA=Int. Doc. Festival Amsterdam
Ik ga met caprio mee. Alhoewel je kan zeggen dat zo’n overdreven portrettering van bedrijven, de corporaties ‘scherp’ houdt (een Henk Spaantje), vind ik de beschrijving als zouden er allerlei psychopathische instituten ontstaan die als vanzelf over lijken (kunnen) gaan nogal achterhaald en over the top.
Dat psychopatische is natuurlijk sterk uitgedrukt en ook meer als scherts bedoeld, wanneer er een vergelijk wordt gemaakt met een privaat persoon.
Ok. Ik zou em ook best willen zien. Het gechargeerde van Moore in Bowling for Columbine vond ik ook erg vermakelijk.
Maarreh, wat is de staat dan? Een bemoeizieke autist? ;-)