Koetsier herfst
Koetsier herfst, oh vermoeide oude man,
Neem mij maar mee naar de raadselachtige wegen
Neem mij stiekem weg van de wereld en de mensen,
Naar de goddelijke betovering en de stilte.
Richt je zweep van regenstralen op mijn rug,
Vlecht mijn heimwee vanuit de natte draden
En de tranen, koetsier herfst, suis maar ruis maar
Voort je liedjes, die nog op geen podium gezongen zijn.
Maak je een naaiwerk van het ontwerp van de nacht,
Ver van lawaai, aan de onzichtbare kust,
Koetsier herfst, leid je koets maar niet af,
neem me mee, voer me dronken met je regen
Alleen in het hele heelal.
Osama Bin Laden
(meer gedichten van dezelfde man)
Reacties (3)
Bij de baard van de profeet, wat een mooi gedicht!
Nou, dat vind ik helemaal niet zo’n verkeerd gedicht…..
dat vond ik ook :)