[qvdd]
Natuurlijk moeten we menselijk blijven, maar de cijfers tonen aan dat onze solidariteit problematisch is. […] We kunnen ons dat eigenlijk niet veroorloven. In 2009 overleden 18 Belgische hartpatiënten terwijl ze op een wachtlijst stonden.
Vorig jaar kregen 20 Nederlanders een Belgisch donorhart. Huisarts en oud-senator Patrik Vankrunkelsven is het daarmee niet eens. Een terecht ‘eigen volk eerst’ of moeten de Belgen niet zeuren? Een gered mensenleven is en blijft immers een gered mensenleven, of het nou een Belg of een Nederlander is.
Reacties (6)
In België hanteren ze een omgekeerd systeem : iedereen is donor tenzij je aangeeft geen donor te willen zijn. Nederland heeft op een democratische wijze besloten niet voor dit systeem te kiezen: met langere wachtlijsten als resultaat en meer doden. Vervolgens gaan mensen naar België voor een orgaan. Het doet me denken aan dit: geen kerncentrales willen maar wel stroom uit Frankrijk importeren.
Gefeliciteerd, 15.000 posts!
@2: Verhip. Het is wel een beetje vals spelen, want er zitten ook heel wat autoposts (politiek nieuws) bij :-)
Ergens is het ook belachelijk dat we voor een opt-in systeem hebben gekozen in plaats van een opt-out systeem.
De weinige mensen die echt gegronde ethische/morele bezwaren hebben schrijven zich toch wel uit. Er zit alleen een grote groep mensen in die het zich niet realiseert of niet interesseert. Deze worden niet bereikt en dragen bij aan een tekort.
En mensen die zich toch hadden willen uitschrijven, dit niet hebben gedaan en op die manier een leven hebben gered. Nja, je bent dood, je doet niets meer met je lichaam en hoogstens je nabestaanden kunnen gekwetst zijn.. Voor zover ik weet wordt je lichaam in redelijk goede conditie weer teruggebracht..
Het verandert in principe ook weinig aan de keuzevrijheid. De spelregels zijn alleen wat anders..
@4: Dat is niet eens het grootste probleem. Het grootste probleem is dat we, als er iemand is overleden, alsnog aan de nabestaanden vragen of het donormateriaal mag worden weggenomen. En dan zegt alsnog de helft nee, ook al heeft de overledene een donorcodicil.
Een grotere “fuck you” kan je je na je dood niet wensen, maar de beslissing wordt wel op een emotioneel moment genomen. De vraag is of je zoiets op dat moment moet vragen.
@1: Daar heb je wel een punt. Ik herinner me een artikel over de export van organen van overleden armoedzaaiers uit India. Daar kreeg je als je je als donor inschreef bij een transplantatiekliniek een paar roepie en naarmate het slechter met je gezondheid ging kreeg je steeds nog wat geld (om je in de buurt te houden voor als je overlijdt). Bij overlijden werd het karkas gestript en de nog bruikbare onderdelen in een plaatselijke kliniek ingebouwd in rijke Westerlingen.
In feite doen Nederlanders in België hetzelfde (organen oogsten van Belgen), alleen profiteren de Belgen er nog minder van dan die arme Indiërs, want die geven hun organen gratis aan Nederlanders weg.