Het is een ergernis van velen: de telefoon gaat tijdens het eten, de afwas of een televisieprogramma. Een telemarketeer probeert een financieel product, een abonnement of iets anders te verkopen. Hoewel de irritatie over telefonische verkoop groot is, zijn er kennelijk nog steeds genoeg consumenten die ingaan op een dergelijk ‘aantrekkelijke aanbod’. Anders waren telemarketingbedrijven immers allang van de aardbodem verdwenen.
En omdat de irritatie over telemarketing soms hoog oploopt, kwam de politiek in actie. In 2009 werd het bel-me-niet-register opgericht. Consumenten kunnen hun vaste en mobiele nummers aan het register doorgeven, waarna ze niet meer gebeld mogen worden. Telemarketeers moeten namelijk eerst checken of een telefoonnummer geregistreerd staat, voordat ze een consument benaderen.
Ongewenst bijeffect
Probleem opgelost, zou je denken, maar niet volgens de SP. Kamerlid Sharon Gesthuizen stelde deze week Kamervragen aan de minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie over het vertrouwelijke, niet-openbare bericht dat goede doelen de dupe worden van het bel-me-niet-register. Gesthuizen wil weten of de minister maatregelen gaat nemen tegen dit ‘ongewenste bijeffect’.
Dit probleem ligt voor de hand. Een van de belangrijkste vormen van telefoonterreur komt van goede doelen. Ook zij kunnen consumenten die zich hebben laten registreren kennelijk niet meer benaderen, waardoor minder opties resteren om nieuwe donateurs te werven. Dit was ook één van de redenen om in 2009 met dit register te starten. Van de SP mogen telefoon- en verzekeringsmaatschappijen consumenten niet telefonisch lastig vallen, maar goede doelen wel.
Detailpolitiek
Dit is een voorbeeld van wat men ‘detailpolitiek’ zou kunnen noemen: de ambitie van volksvertegenwoordigers om het maatschappelijke leven tot in de kleinste details te regelen en alle miniscule problemen tot hun werkgebied te verklaren. Detailpolitiek leidt ertoe dat burgers door de vele politieke voorstellen door de bomen het bos niet meer zien. De maatschappij wordt opgezadeld met gedetailleerde regels waar iedereen zich later weer aan ergert, waardoor de ontevredenheid over de politiek alleen maar toeneemt. Politici kunnen zich beter op de hoofdlijnen van het beleid richten en burgers uitleggen dat de politiek niet alle kleine ongemakken van het leven kan wegnemen.
Want wat is nu de relevantie van dit ‘ongewenste bijeffect’ van het bel-me-niet-register? Er is geen enkele relevantie. Goede doelen moeten simpelweg op zoek naar andere manieren om donateurs te werven en vooral: bestaande donateurs langer vasthouden zodat er minder nieuwe geworven hoeven te worden. Ze hebben dan helemaal geen telemarketing meer nodig.
Chris Aalberts is docent en onderzoeker politieke communicatie (www.chrisaalberts.nl)
Reacties (6)
Onlangs doorverbonden met dat bel-me-niet register.
Daar kon ik aangeven of ik helemaal niet meer benaderd wilde worden, of dat ik goede doelen daar nog wel toestemming voor wilde geven.
Gekozen voor helemaal niet. Daarna toch nog Unicef aan de lijn gehad voor extra geld. (Ik ben al donateur.)
Neem de kleine ergernissen weg en ‘het publiek’ houdt genoeg vertrouwen in de politiek over, om niet met de grote ergernissen bezig te zijn?
Vervelend vind ik die telefoontjes wel, maar een ware terreur vond ik het nou ook weer niet. Bovendien waren de meeste telefoontjes van energieleveranciers en nauwelijks van goede doelen.
Halsstarrig de telefoontjes afkappen, leidde wel tot minder en uiteindelijk nul van dat soort maaltijdonderbrekingen. Zonder aangemeld te zijn bij het Bel me niet-register.
Politici kunnen zich beter op de hoofdlijnen van het beleid richten en burgers uitleggen dat de politiek niet alle kleine ongemakken van het leven kan wegnemen? Zo’n hoofdlijn is de marktwerking. Detail is dan dat organisaties en bedrijven manieren moeten zien te vinden hun toko draaiende te houden. Niet gek dat ze dan allerlei vormen van werving verzinnen, niet gek dat er allerlei bedrijven zijn die van werving hun business maken.
Hoofdlijnen uitzetten prima, maar zonder na te denken over de deatils/gevolgen, krijg je natuurlijk een publiek dat zich ergert aan ‘de politiek’.
Het is natuurlijk ook zo dat het zogenaamde ‘ongewenste bijeffect’ eigenlijk gewoon een gewenst effect is, aangezien mensen die zich opgeven om niet door goede doelen te worden gebeld ook niet telefonisch een donatie aangepraat willen krijgen. Lees ook mijn artikel van eerder deze week op de Dagelijkse Standaard:
http://fp.dagelijksestandaard.nl/2011/01/het-goede-doel-wil-u-bellen/
Hier is dat dus gewoon verboden, de zogenaaamde Kaltakquise via de telefoon.
http://www.gruenderlexikon.de/magazin/kunden-per-telefon-gewinnen-oder-telefonische-kaltakquise-was-ist-erlaubt
Ik zie het probleem ook niet. Je kunt opgeven dat je nog steeds door goede doelen gebeld mag worden, als je dat wil. Verder werkt het bel-me-niet register voor mij tot nu toe prima. Eindelijk verlost van die telefoonterreur.
Nu nog die ellendige reclame tijdens tv programma´s verbieden. Bijna net zo ergerlijk als die telefoonterreur.
@#1 clismo
Ik meen dat het bellen van bestaande relaties niet onder colportage valt, al kan het natuurlijk best vervelend zijn.