Toch niet erg verrassend? Het onderzoek richt zich op industriële produktie (katoenweverijen), waar heel veel afhangt van logistiek, overzicht e.d. Het door Slate terloops genoemde grotere onderzoek richt zich op niet nader omschreven ‘corporations’.
De grootste kritiek op het management leeft volgens mij bij bedrijven en instanties waar menselijk kontakt een wezenlijk onderdeel van het produkt is (het bekende voorbeeld is de zorg, waar 1’23” of zoiets staat voor wassen, zoveel sekonden voor aankleden, waar m.a.w. zorg helemaal wordt bekeken als proces en het kontakt buiten beeld verdwijnt).
Daarnaast vraag ik me af hoe ’t zit met de arbeidsomstandigheden, het enige wat ik hier tussen de regels door kan konkluderen is dat de arbeidsomgeving waarschijnlijk gezonder en brandveiliger wordt bij beter management (omdat niet overal meer textiel en grondstoffen rondslingeren), maar over werkdruk e.d. niks.
Als laatste zou je je ook kunnen afvragen of je de uitkomsten dit onderzoek ook zomaar naar de europese of noord-amerikaanse situatie kunt verplaatsen, hier is management iets wat al goed ontwikkeld is, in India was dat nauwelijks het geval (zoals in het onderzoeksrapport ook herhaaldelijk wordt aangegeven), dan is het makkelijk resultaat boeken.
Al met al zou ik zeggen dat de titel van het onderzoek zelf (Does management matter? Evidence from India), van het Slate-artikel (In Defense of Middle Management
-A new study demonstrates just how important bureaucracy and paperwork really are) en van de link zoals Martijn die hier geeft (Modern management: gehaat, maar het werkt wel) alledrie meer suggereren dan het onderzoek aan kan (en wil) tonen.
De belangrijkste konklusie van het onderzoek lijkt te zijn dat bedrijven in de VS, Europa en Japan beter presteren dan bedrijven in ontwikkelingslanden, omdat de stijl van management meer ontwikkeld is. Verrassend kan ik dat niet noemen.
Reacties (1)
Toch niet erg verrassend? Het onderzoek richt zich op industriële produktie (katoenweverijen), waar heel veel afhangt van logistiek, overzicht e.d. Het door Slate terloops genoemde grotere onderzoek richt zich op niet nader omschreven ‘corporations’.
De grootste kritiek op het management leeft volgens mij bij bedrijven en instanties waar menselijk kontakt een wezenlijk onderdeel van het produkt is (het bekende voorbeeld is de zorg, waar 1’23” of zoiets staat voor wassen, zoveel sekonden voor aankleden, waar m.a.w. zorg helemaal wordt bekeken als proces en het kontakt buiten beeld verdwijnt).
Daarnaast vraag ik me af hoe ’t zit met de arbeidsomstandigheden, het enige wat ik hier tussen de regels door kan konkluderen is dat de arbeidsomgeving waarschijnlijk gezonder en brandveiliger wordt bij beter management (omdat niet overal meer textiel en grondstoffen rondslingeren), maar over werkdruk e.d. niks.
Als laatste zou je je ook kunnen afvragen of je de uitkomsten dit onderzoek ook zomaar naar de europese of noord-amerikaanse situatie kunt verplaatsen, hier is management iets wat al goed ontwikkeld is, in India was dat nauwelijks het geval (zoals in het onderzoeksrapport ook herhaaldelijk wordt aangegeven), dan is het makkelijk resultaat boeken.
Al met al zou ik zeggen dat de titel van het onderzoek zelf (Does management matter? Evidence from India), van het Slate-artikel (In Defense of Middle Management
-A new study demonstrates just how important bureaucracy and paperwork really are) en van de link zoals Martijn die hier geeft (Modern management: gehaat, maar het werkt wel) alledrie meer suggereren dan het onderzoek aan kan (en wil) tonen.
De belangrijkste konklusie van het onderzoek lijkt te zijn dat bedrijven in de VS, Europa en Japan beter presteren dan bedrijven in ontwikkelingslanden, omdat de stijl van management meer ontwikkeld is. Verrassend kan ik dat niet noemen.