Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden.
Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt.
President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans.
Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli’s ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.
Er dreigt nu dus een politieke impasse. Maar dat is op dit moment een zegen. Want ondertussen gaan de onderhandelingen met Hamas, ondanks de duidelijk leugenachtige ontkenningen van de van corruptie beschuldigde premier Olmert, gelukkig door. Het lijkt er sterk op dat er komende week een bestand getekend kan worden.
Deze ontwikkelingen zijn uiteraard positief voor de rust en stabiliteit in de regio, maar nu een rechts-religieuze regeringscoalitie de meest waarschijnlijke uitkomst van de verkiezingen is, is er wel haast geboden. Als Netanyahu samen met Lieberman en Shas leider Eli Yishai aan de macht komt, dan lijkt het erop dat onderhandelingen met de Palestijnen, maar bijvoorbeeld ook met Syrië, op de lange baan geschoven gaan worden. Een ?pappen-en-nathouden? politiek dreigt dan de nieuwe strategie te worden, terwijl ondertussen de West Bank gestaag volgebouwd wordt met nieuwe nederzettingen en de door Syrië terug gewenste Golanhoogte in bezit van Israël blijft.
De klok staat op vijf voor twaalf. Wellicht dat Livni toch haar zin krijgt en als minister-president van een eenheidsregering de tijd een paar minuten terug, of op z’n minst stil kan zetten. Zoniet, dan zullen Obama en zijn gezant Mitchell zich omwille van de vrede kwaad moeten maken, de Eastern Standard (-5) tijdzone van Washington introduceren in het Midden-Oosten, en havik Netanyahu dwingen mee te werken aan vreedzame oplossingen.
Reacties (1)
“12 partijen in de Knesset gekozen. De versnippering is zo groot dat geen enkele partij een kwart van de stemmen behaalde. Het is bekend patroon, dat wijst op voortdurende besluiteloosheid over de koers van het land.”
Wat zegt dat over een ander land waar 11 partijen in de kamer zitten waarvan er ternauwernood eentje meer dan een kwart van de stemmen binnenhaalde bij de laatste verkiezingen (en er geen enkele op meer dan 20% staat bij de meest recente peilingen)?