GeenCommentaar presenteerde een tijd geleden een nieuwe gastlogger. Vanuit Kamp Holland geeft Brechtje haar kijk op het leven in Afghanistan en de Nederlandse missie aldaar. Vanaf juni is zij aanwezig in Uruzgan als OSAD oftewel Adviseur OntwikkelingsSamenwerking. Naar verwachting zal zij elke maand verslag doen van haar bevindingen op dit weblog.
‘Alles okee in TK, alles goed in Deh Rawod’. Zo’n kreet die je hier te pas en te onpas hoort. TK (spreek uit: Tie Kee) is natuurlijk Tarin Kowt. Deh Rawod is eigenlijk nog niet zo lang vast in Nederlandse handen. Vorig jaar nog waren de Taliban (of liever: ‘opposing forces‘) grotendeels de baas in het gebied; begin dit jaar werd het heroverd. Toch blijft de veiligheidssituatie nog erg oppassen. Nog tijdens mijn laatste verlof vond een zelfmoordaanslag plaats op een politiepost midden in Deh Rawod. Daarbij kwamen veel burgers om – wellicht is dat de reden dat de Taliban de aanslag nooit officieel hebben geclaimd.
De aanslag was op drie dagen na precies een jaar na een eerdere zelfmoordaanslag in Deh Rawod. Die was toen gericht op een Nederlandse patrouille in het stadje, waarbij de Nederlandse luitenant Tom Krist zwaar gewond raakte en kort daarna overleed. En afgelopen week waren we (tribaal adviseur, assistent OS-adviseur en ondergetekende, OS-adviseur) te gast op Camp Hadrian, de grootste Nederlandse basis in het gebied. Vooral om projecten te bespreken die we willen doen, samen met het PRT missie team. Ter geruststelling voor meelezende vrienden en familie: als wij al het kamp afgingen, gingen we in een IED-bestendige Bushmaster.
Maar het is zaak snel te beginnen met projecten, nu het gebied weer redelijk stabiel is. Scholen en een nieuw gezondheidscentrum worden al gebouwd. Twee andere gezondheidscentra zijn al in bedrijf. Kleine irrigatieprojecten worden opgezet, er worden landbouwzaden en kunstmest uitgedeeld en waterputten geslagen. Wij waren er ook om te kijken wat er op economisch gebied mogelijk was. Verbazingwekkend: jaren geleden heeft er in Deh Rawod zelfs een ijsfabriek gestaan, vertelt men. Die is al lang verdwenen, onder andere vanwege de gebrekkige infrastructuur, maar het geeft wel aan wat de mogelijkheden zijn.
’s Avonds gingen wij lekker slap ouwehoeren met de militairen op de nog steeds warme veranda voor de slaapfab. Er kwam geen druppel alcohol aan te pas want dat mogen de militairen niet, maar voor slap ouwehoeren blijk je geen alcohol nodig te hebben. We kwamen ook op heel goede ideeën al zeg ik het zelf.
Een tijdje geleden bijvoorbeeld hebben we een wandeling gemaakt door de green rondom Tarin Kowt, om een hydro-electric power plant (HEPP) te bzoeken. Het is het beroemdste HEPPje van Tarin Kowt, want elke politicus, elke minister en elke journalist is er geweest. Het ligt namelijk dicht bij TK en je kunt er makkelijk komen. Het HEPPje levert stroom aan een aantal families in de omgeving en aan dit specifieke HEPPje is ook nog een graanmolentje gebouwd.
Dergelijke plaatjes zijn ook rond Deh Rawod te maken. Maar zeg nou zelf, is het geen geweldig idee voor de SNP om door de greens een wandeltocht uit te zetten? Met slapen bij de plaatselijke bevolking (eventueel in een legerkamp, ook leuk; de oppposing forces zou ik niet helemaal aanraden). Ecotoerisme met een scherfvest aan – ik weet zeker dat er een doelgroep voor te vinden is.