“What I kept on the down-low is now dominating American pop culture. Once vampires were mere monsters. Now they’re gorgeous monsters, serving as sultry metaphors for everything from alienation to loneliness to AIDS to thorny gender identification to thwarted teen lust.”
(Maureen Dowd in The New York Times)
NYT-columniste Maureen Dowd benut haar Fourth of July preekje om publiekelijk een van de grote gemiste kansen van haar leven te memoreren. Toen ze nog op high school zat en haar vriendinnen zwijmelden om Mick Jagger en John Lennon had Dowd haar eigen idool. Maar hij werd helemaal niet cool gevonden, had een raar accent en hield niet van in de zon zitten. Bovendien was het een oudere heer die van jonge vrouwen en zuigen hield. Zijn naam: Dracula. ‘I was a sucker for the guy.’
Dowd onderdrukte haar fascinatie en conformeerde zich aan de vriendinnenpolitie. Later in het leven, te laat, begreep ze dat dit een grote fout was geweest. ‘I realized I could have made a living, even gotten rich, on my old boyfriend Dracula. All I needed to do was update his look, sign him up at the gym and send him back to high school.’ Nu is iemand anders multimiljonair geworden met romans over tiener-vampieren en schrijft Dowd armzalige columns voor de New York Times. Aggossie. Moraal: ‘To thine own goo be true’. Oftewel: aangepast zijn koop je niets voor, koester je eigen viezigheid.
Reacties (4)
Of: zie miljonair worden niet als hoogste ideaal maar haal voldoening uit wat je doet?
Ah, ik ga meteen werk maken van mijn Drs. P meets Sjef van Oekel meets Sparks meets Spinvis muziekproject, voordat een of andere sukkel er over 20 jaar enorm veel succes mee behaalt.
De bittere rouw van onbenutte kansen.
http://bluegrassfilmsociety.blogspot.com/2009/04/addiction-usa-abel-ferrara-1995.html