Of ik iets wou drinken. ‘Doe mij maar een pintje’, zei ik nog. Ik kreeg een kop koffie. Nadat ik in detail uitlegde wat er een uur eerder gebeurde mocht ik gaan. Het was de eerste en de laatste keer dat ik me op het hoofdstedelijk bureau aan de Guldenhoofdstraat moest vervoegen. Niet alleen duwde de luidruchtige Fransman me tegen de muur en spuugde hij op mijn vest, hij zei ook nog eens dat Brel een Fransman was. Dat was de druppel.
Wij van Sargasso laten u vandaag, exact 30 jaar na de dood van Brel, met 10 orginele videoclips van deze uitzonderlijke Brusselaar. De beschouwingen, essays, herinneringen en covers, die mag u zelf schrijven. Chauffe! Chauffe!
Une Valse a Mille Temps
Bruxelles
Jef
Le Plat Pays
Madeleine
Les Bourgeois
Ces Gens La
Quand On N’a Que l’Amour
Tango Funèbre
Les Carreaux
Reacties (16)
hulde !
Le Play Pays, mooie vondst, als dat het zou zijn.
dank…de echtheid raakt immer weer snaren in me.
zeer mooi.
Dank voor de herinneringen.
Misschien is het overigens geen slecht idee een film zoals la vie en rose te maken over deze held van de Waalse en Vlaamse gemeenschap.
Hm, heb die Piaffilm nog niet gezien, #4, maar voor het overige heb ik nog maar zelden een goede biopic gezien. Meer nog, zelfs goede regisseurs verbranden zich eraan, cf. Mann en “Ali”. Hoogstens “Ray” viel mee.
Mààr : er verschenen natuurlijk al flink wat boeken en biografieën over Brel. (Todd, Robine, Berruer, Baton, Anthierens …)
Met boeken en biografieën krijg je de gemiddelde nationalist in België niet een verenigende boodschap doorgegeven.
Edoch, dank voor de auteurs, ik zal eens de bibliotheek doorbladeren.
@Salontec
Goed idee en de titel van de film wordt Quand on n’a que l’amour
Hear hear, een Federerende Gedachte ! Film als campagnemiddel, het zal artistiek hoog vliegen.
Kijk, ik heb an sich niets tegen biopics. Of tenenkrullers à la Filip Jordens (klikmelink). De markt is vrij, men doet maar, iedereen mag geld verdienen als er zotten zijn die het willen neerleggen. Alleen : volgens mij ga je meer mensen Brel doen leren kennen door de echte Brel te laten zien, en niet de biopic.
Vervolgens, als het er om gaat Belgen te verenigen, dan zou ik vooral op zoek gaan naar een persoon of beter project dat ook kan en zal verenigen. En dan kom ik uit bij een biopic over Guy Thys ;-)
Valt natuurlijk ook niet mee hè om vandaag de dag Belg te zijn.
Je dan eindeloos in nostalgische melancholie kunnen laven aan dit soort briljante fenomenen moet een vette pleister op de wonde zijn…
@9, je moest eens weten hoeveel zwaarder het valt om Vlaaming te zijn ..
Dan ben je heeeél blij dat zo’n grote meneer (ook een groot zeiler !) Le plat pays geschreven en gebracht heeft, in ’t Frans.
Er zijn weinig ‘uitingen’ die vlaanderen zo mooi vatten, als dit lied.
Le plat pays: het vlakke land (niet zoals hierboven: le play pays .. Het spel betaald ?).
Het extreem intens gezongen Amsterdam mag natuurlijk niet ontbreken in dit overzicht.
Ik ben er nog niet achter wat die freudiaanse type te vertellen had. Te dikke vingers voor een klein toetsenbord. Amsterdam, Ne Me Quitte Pas, Ai Marieke Marieke – alsmede de Nederlandse vertalingen, die heb ik er allemaal met voorbedachte rade uitgelaten.
Het is overigens best lastig op TjoebTjoeb orginele video’s te vinden. Het gros komt met commentaar, gemonteerde foto’s of Griekse / Engelse of Friese ondertitels.
Le Plat Pays, is ’t. Mijn vlakke land. Er is ook een Nederlandse versie van. Door Merg ende Been, immer..
Het laatste nummer heet volgens mij Il Pleut.
Verder vind ik het een fraaie hommage aan een groot Belgmens.
5bis : de Brusselse winkels hebben dezer dagen uiteraard véél in de etalage : cd’s, dvd’s, metal boxes, boeken. Zo ook bio’s van Przybylski, Gorin, Crocq & Mareska of Le Vaillant. Dat laatste is meer een fotoboek, modern gelayout, maar ik vind het nogal haastig gemaakt. Waar men bijvoorbeeld de hoesjes toont van opvallende acts die Brel coverden, wordt uitgerekend Scott Walker vergeten, dat soort halve kennis. Cashing in, no doubt. Al bij al streelt het fotoboek van Leloir de ogen het meest. Dat alles bovenop wat er eerder al over Brel verscheen, en ook dat is niet weinig.
@#13 : de Nederlandstalige Brel werd vertaald door Ernst van Altena (1933-1999), die nog vele andere chansonniers vertaalde. Ik werp hem langs deze weg ook ’n apart ruiker hulde toe.