ANALYSE - Asielzoekers en hun kinderen moeten in Nederland erg vaak verhuizen. Maar over hoe vaak precies, bestaan alleen schattingen. Het wordt tijd dat het COA inzichtelijk maakt hoe het zit met verhuizingen van asielzoekers.
Asielzoekerskinderen verhuizen gemiddeld één keer per jaar, in tegenstelling tot ‘gewone’ Nederlandse kinderen, die gemiddeld eens per tien jaar verhuizen. Dat staat in een vandaag verschenen rapport (pdf) van de Werkgroep “Kind in AZC”, een samenwerkingsverband van Defence for Children, Unicef, Vluchtelingwerk Nederland, Kerk in Actie en Kinderpostzegels.
Het rapport analyseert waarom asielzoekers (en hun kinderen) zo vaak moeten verhuizen. Deels ligt dat aan de procedure: in verschillende stadia van de procedure worden de asielzoekers in verschillende opvangcentra geplaatst. Maar ook na het beginstadium wordt er vaak verhuisd. Omdat het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) kampt met een beddentekort, omdat het huurcontract van een asielzoekerscentrum (AZC) afloopt, of omdat het gezin ruzie heeft met andere bewoners. Maar veruit de meest voorkomende reden voor een verhuizing is volgens het rapport een beslissing in de asielprocedure.
Het probleem is dat nergens goed wordt bijgehouden hoe vaak asielzoekers precies verhuizen. Het rapport van de werkgroep baseert zich op onderzoeken van wetenschappers en belangenorganisaties. Pas sinds 2012 houdt het COA verhuisbewegingen bij. Over die informatie zou staatssecretaris van Veiligheid & Justitie Fred Teeven binnenkort een brief naar de Tweede Kamer moeten sturen, maar de woordvoerder van het ministerie kon niet vertellen wanneer dat gaat gebeuren. Het rapport dat vandaag verscheen zou eigenlijk vandaag aan Teeven gepresenteerd worden, maar de woordvoerder geeft aan dat die afspraak verplaatst is.
Eens per jaar
De uitspraak dat een asielzoekerskind gemiddeld eens per jaar verhuist, is als volgt beredeneerd. Karin Kloosterboer, voorzitter van de Werkgroep, deed in 2008/2009 onderzoek voor Unicef (pdf) naar kinderrechten in AZC’s. Ze sprak met 66 kinderen. Gemiddeld waren die kinderen 4,7 jaar in Nederland, en gemiddeld waren zij in die periode 2,5 keer verhuisd. Ze kwam toen tot de conclusie dat asielzoekerskinderen gemiddeld eens per twee jaar verhuizen.
Sindsdien is de Vreemdelingenwet herzien (in juli 2010), en zijn er extra verhuismomenten bijgekomen. In 2012 voerde Kloosterboer een steekproef uit waarbij 132 kinderen uit vijftien AZC’s zijn ondervraagd. 125 kinderen gaven antwoord op haar vragen: zij waren gemiddeld 3,8 jaar in Nederland, waarin ze gemiddeld 3,4 keer verhuisd waren. Daarmee kom je op een gemiddelde verhuisfrequentie van eens per jaar.
Dit beeld wordt bevestigd, schrijft het rapport verder, door cijfers van Vluchtelingenwerk Nederland.
Op peildatum 18 juni 2012 verbleven er in totaal 3.672 kinderen in de opvang (alle verschillende opvangvarianten). Deze kinderen zijn in de periode 1 juli 2010 tot 18 juni 2012 in totaal 7228 keer verhuisd. Gemiddeld is dat 1,96 verhuizingen per kind over een periode van twee jaar. Afgerond komt dit neer op één keer per jaar verhuizen.
In het rapport wordt als bron ook een masterscriptie uit 2012 aangedragen. Helaas is deze scriptie niet openbaar, maar alleen te bekijken vanaf computers op de faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen. Wel is er online een presentatie van de scriptie te vinden.
Waarde van het rapport
Het staat vast dat asielzoekers en hun kinderen, zeker bij aankomst in Nederland, vaak moeten verhuizen. Vanaf het aanmeldcentrum naar de centrale opvanglocatie. Van daar naar de proces opvanglocatie, en daarna naar een asielzoekerscentrum. Zelfs als deze verhuizingen buiten beschouwing worden gelaten (zoals het COA doet in haar registratie van verhuisbewegingen in 2012), verhuizen asielzoekers nog steeds eens in de twee jaar, volgens de Werkgroep “Kind in AZC”.
Het rapport dat vandaag is verschenen geeft goed aan dat de opvang van asielzoekers rommelig geregeld is. Maar de cijfers die gegeven worden, zijn slechts afkomstig uit steekproeven. Het rapport lijkt daarmee vooral een promotioneel middel te zijn om aandacht te vragen voor de benarde situatie waarin (minderjarige) asielzoekers zich bevinden.
De missie van het COA luidt:
Wij huisvesten en begeleiden op een professionele manier mensen in een kwetsbare positie in een veilige en leefbare omgeving, zodat het opvangen van vreemdelingen voor politiek en samenleving beheersbaar blijft en kan worden verantwoord.
Maar van verantwoording lijkt weinig sprake, als het COA (vooralsnog) niet eens cijfers kan geven over de verhuisbewegingen van de asielzoekers die zij onder haar hoede heeft. Het moet snel inzichtelijk gemaakt worden hoe vaak asielzoekers verhuizen en waarom. Pas dan kan gediscussieerd worden over de vraag of huisvesting van asielzoekers aansluit bij de procedures en hoe het de integratie in de Nederlandse samenleving beïnvloedt. Want uiteindelijk moet het asielbeleid in Nederland ‘streng, maar rechtvaardig’ zijn. Toch?
Reacties (33)
Het gesleep van hot naar her van mensen (zeker kinderen, maar volwassenen is dat toch ook niet goed), alleen omdat de procedures en cijfers dat zeggen is mensonterend. Ik vind het onnoemlijk treurig.
In het artikel van Schramm wordt over kinderen van ‘asielzoekers’ gerept. Als een vanzelfsprekendheid, maar klopt dat? Zijn het niet ook of juist alleen kinderen van geweigerde immigranten?
Ik wijs in dit verband op een uitspraak van (ancien)-Minister Pronk:
‘…zo kan men dit land alleen maar binnen om humanitaire redenen. En als dat geen gezinshereniging is dan moet het asiel zoeken zijn. Dus zeggen de mensen dat ze asiel zoeken, ook al is dit in de meerderheid der gevallen niet zo. Dus raakt het desbetreffend kanaal verstopt [….]. En na zo’n zeer lange procedure gaan ze in de illegaliteit.’ (NRC, 25.06.94).
@2: plusje voor de dubbele mm
@2: Ja, dat klopt. Kijkt u maar eens naar het rapport.
Verder heeft het bijzonder weinig zin citaten uit 1994 aan te halen. Het asielbeleid in Nederland tegenwoordig heeft niets meer te maken met hoe dat er toen uitzag. Maar daarover binnenkort meer.
@2: dat heeft er natuurlijk niets mee te maken. Want aan de instroom of uitstroom verandert het helemaal niets of ze de gehele procedure op 1 plek zitten, of als postpakketjes heen en weer gestuurd worden. Denk ook niet dat er minder instroom komt omdat men zo vaak moet verhuizen: dat werkt echt niet afschrikwekkend. Het maakt alleen de levens van de betrokkenen gewoon een stuk vervelender, en doet zeker bij de kinderen veel schade. Zonder nut of doel.
Ik werk als leerkracht op een AZC-school. Ik heb kinderen in de klas die door de vele verhuizingen 10, 11, 12… verschillende scholen hebben bezocht. Deze kinderen lopen hierdoor een leerachterstand op waar je u tegen zegt. Gemiddeld genomen zijn wij blij als ze groep 8 op groep 6-niveau afsluiten. Naast de onderwijsachterstand, kampt vrijwel ieder asielkind met een hechtingsstoornis (met dank aan de verhuizingen). Op school doen we er daarom alles aan om het voor de kinderen zo veilig en voorspelbaar mogelijk te maken, maar ja… helaas zijn ze bij ons ook vaak weer na een half jaar (of eerder) weg. Naar een ander deel van Nederland.
Hopeloos…
Dits is wat niet klopt (en de oorzaak vermoed ik)
“(Meisje van 17 in asielzoekerscentrum, zes jaar in Nederland, zes keer verhuisd)”
Ik gun ieder een fijn leven maar dat rondhangen in AZS’s wordt niemand gelukkig van ( heb enige tijd nederlandse les en dingen van alle dag..hoe doe je in een winkel wat is een zak/doos/pak/kilo enzo gedaan op een tafeltje..lachen:).
De rol van de advocatuur, denk ik wel eens, maakt die kwetsbare groep alleen maar ongelukkiger terwijl de zakken van de advocaten zich vullen en de binnen gekomen onzekere mensen ongelukkiger en uiteindelijk wanhopig.
Mensen willen in NL gaan wonen 1) politiek vervolgd in het land van hun afkomlst, 2. of om andere redenen.
@ 4
Alle ellende bij elkaar: ‘Werkgroep “Kind in AZC”, een samenwerkingsverband van Defence for Children, Unicef, Vluchtelingwerk Nederland, Kerk in Actie en Kinderpostzegels.’
Mensen willen zich domicileair (betaald) in NL gaan ophouden, vanwege 1) politiek vervolgd in het land van hun afkomst, 2) om andere = non-politieke redenen. In het 2e geval is te denken aan relatieve armoede en familiebanden. Traditionele immigratie van nuttige, en soms ‘pockets’ van onnutige mensen, laat ik buiten beschouwing. Het gaat hier om de moderne, wanstaltige Nederlandse Massa Immigratie (NMI).
Die uit 1) pleegt men asielzoekers te noemen, de rest = 2) immigranten (in spe). Onze NL-Wetten staan innemend tegenover 1), afwijzender contra 2), wat zorgzame Nederlanders geconfronteerd met representanten van categorie 2) verleidt 2) onder 1) te subsumeren. Wat een anti-nationale, vervloekte gewoonte is geworden. Ze denken dat ze mogen liegen. Bijvoorbeeld om Christus’ wil. Dat ze ons Land verraden, gaat er niet bij ze in.
Wat ik van preekbevoegde Pronk uit Scheveningen 1994 heb geciteerd, lijkt mij bureacratische reformuleringen anno nu van 1) en 2) ten spijt, aan de zaken die ze inhouden niets te hebben afgedaan. De uitspraken van Pronk 94 als ‘gedateerd’ wegzetten, maakt een medeplichtige indruk.
@9 Zorgzame Nederlanders zijn landverraders?
@HPAX De uitspraken van Pronk zijn gedateerd omdat we nu over veel kleinere aantallen hebben en je met huidige aantallen ons land zich de ogen uit de kop moet schamen dat ze niet iets fatsoenlijks kan regelen voor de kinderen.
@ c 11
Hoe het qua aantallen (asielzoekers, immigtanen, ama’s) toen was en nu is, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het begrip ‘asielzoeker van toen en nu een onjuiste gemeenplaats is en / of ‘in de zin’ van Pronk wordt gemanipuleerd. Nog steeds.
Met je opmerking dat ‘ons land zich de ogen uit de kop moet schamen’ verhef je je in een positie die je volgens mij hebt noch toekomt.
Maar HPax, zelfs als dat zo is, hoe is dat dan relevant voor de behandeling van de kinderen die hier zijn?
… verhef je je in een positie die je volgens mij hebt noch toekomt.
Maar HPax mag wel “landverraders” aanwijzen.
@HPax Dat je een mening als een feit presenteert, maakt het nog geen feit. Je beweert dat mensen een asielverzoek indienen omdat ze op andere manieren geen verblijfsvergunning zouden kunnen krijgen, maar dient daar geen enkel bewijs voor aan. Sterker nog: het aantal asielverzoeken is de laatste vijftien jaar zo extreem gedaald, dat het ontzettend onwaarschijnlijk is dat dit speelt.
Maar goed, daarover binnenkort dus meer. Bovenstaand artikel gaat uberhaupt over iets anders.
@15:
Niet ík presenteerde het begrip ‘asielzoeker’* als vaak frauduleus feit, dat deed onze oud-Minister van Ontwikkelingssamenwerking Jan Pronk. Die citeerde ik, en voor die ene keer onderschrijf ik ‘m.
2. Dat recent extreem dalende asielverzoeken het inbrengen van bezwaren tegen misbruik van het begrip ‘asielzoeker’ futiel maken, is onterecht, om Historische reden, en recent. Het Verleden verschonen, doet oude fouten repeteren; en wat het heden betreft: waarom luidt de titel van je bijdrage ‘Verhuizingen van asielzoekers’ enz? Uit sentiment? Gemakshalve? Maar dan drijf je op het spraakgebruik van een misleid volk.
En ook dalende misdaadcijfers maken van misdaden nog geen goed werken. Diefstal 1994 = diefstal nu.
3. Juiste, strenge conceptvorming rond migratie is voor ons gruwelijk overbevolkt en ecologisch uitgewoond land van nationaal levensbelang. Tijdelijke dips* in onze Nederlandse Massa Immigratie (NMI) mogen ons niet in slaap wiegen. De NMI staat nog maar in haar kinderschoenen.
* Standaard betekenis van ’asielzoeker’ is: iemand die politiek asiel zoekt. Een ander woord voor asielzoeker dan ook ‘politiek vluchteling’ (PV).
** In aantallen zich aanmeldende immigranten.
@16, nu heb je nog steeds niet uitgelegd waarom dat relevant is voor onze behandeling van de kinderen die hier zijn. Met welke reden dan ook – dat doet er toch niet toe? Het zijn kinderen. Ze zijn nu hier. Ze hebben er recht op om behoorlijk behandeld te worden in de tijd dat ze hier zijn. Zo simpel is het. De discussie over je Orwelliaanse afkortingen doet hier volstrekt niet ter zake.
@ 17: ‘Met welke reden dan ook – dat doet er toch niet toe? Het zijn kinderen. Ze zijn nu hier.’
En dat is nou alle ellende. Argumenteren is niet meer mogelijk. Noem het woord ‘kinderen’, ‘asielzoekén’, en mensen gaan daarop afgericht snotteren en kwijlen. Organisaties weten dat en werken ermee. Let op foto’s en films van gruwelijke dictators met baby’s liefkozend op hun arm.
Leer daar nou eens van te kotsen, eventueel van jezelf!
De snelheid – in 4 minuten; Armstrong? – van je reactie op mijn c 15 maakt van jouw vraag een vooringenomen antwoord van iemand die niet kan / wil luisteren, lezen enz.
+1 voor Hpax
I see…
Oxfam Novib = Saddam Hussein,
Unicef = Josef Stalin,
VluchtelingenWerk Nederland = Pol Pot.
Duidelijke zaak!
@20: Omg, verwacht je met deze “gevatte” opmerking applaus van de minder begaafde medemens? oh wacht, dit is sargasso
@18, je mist nog steeds het punt. Het gaat er hier niet om of die mensen terecht of niet hier zijn. Dat is een geheel ander onderwerp, en doet hier niets ter zake. Zelfs al wordt hun asielverzoek afgewezen en moeten ze daarna weer terug naar het land van herkomst, dat doet er allemaal niets toe voor de behandeling in de tijd dat ze hier zijn. En dat geldt ZEKER voor kinderen, die zelf niet de keuze hebben gemaakt om hier of ergens anders te zijn.
Het rondsleuren van mensen helpt niet mee voor een zorgvuldige procedure. Het werkt niet afschrikwekkend. Het brengt het aantal onterechte aanvragen niet omlaag. Het heeft geen enkele invloed op dat vage ‘NMI’-gebeuren waar je al jaren over zeurt.
Het traumatiseert alleen maar volstrekt nodeloos een aantal kinderen. En daar moeten wij ons kapot voor schamen. Want zolang mensen hier zijn, hebben ze recht op een fatsoenlijke menselijke behandeling.
@21 – Ik moet het kennelijk voor je uitspellen, maar met deze zinnetjes…
…trekt HPax toch echt allerhande “gruwelijke dictators” en allerhande liefdadigheidsorganisaties op één lijn.
‘Hulporganisaties weten dat en werken er mee: kijk maar naar propagandamateriaal van foute dictators met kinderen op hun arm!’
En jij vindt dat kennelijk een overtuigende redenering… proest!
@23: volhouden prediker en vooral niet op de inhoud ingaan. goed zo.. mensen hebben je “slimme” redenering blijkbaar niet begrepen.. dumbass
Nonsensvraagstelling. Iemand die asiel aanvraagt is per definitie een asielzoeker, ongeacht of hij/zij terecht asiel aanvraagt. Ook een economische gelukszoeker die zich de pleuris liegt bij z’n asielaanvraag is desondanks een asielzoeker. Hij zoekt immers asiel! QED!
Weet je waar ik nu echt van moet kotsen? De niet aflatende pogingen van geriatrische cryptobruinhemden als HPax om de verschoppelingen der aarde nog wat verder te dehumaniseren, teneinde een mentaliteit te cultiveren van waaruit de Nederlandse samenleving zoveel mogelijk bruingekleurde mensen terug de modder in zal duwen.
Een walgelijk mannetje, die HPax.
#25 Die ‘gelukszoekers’ zijn geen asielzoekers maar asielvragers. Subtiel verschil.
@ 25 och och, prediker komt niet verder dan het afleggen van zijn fatsoensbelijdenis.. verder heeft zijn bijdrage de diepgang van een badeend, maar who cares..
Waar het hem blijkbaar om gaat is zichzelf als “fatsoenlijk” profileren. Hpax is een walgelijk mannetje tenslotte.. alle fatsoensnormen mogen daarbij overschreden worden, het doel heiligt de middelen..
Get a life prediker, loser
@27: Wat is jouw bijdrage dan? Schildknaapje van HPax zijn? Je hebt 0,0% inhoud, alleen maar emotioneel gescheld.
@28: Ik vind dat hpax een keurig punt maakt, niks aan toe te voegen. Mijn gescheld is verder in het geheel niet emotioneel . Soms moet prediker even terug in zijn hok om een fatsoenlijke discussie een kans te geven.
@29 Dus omdat jij een fatsoenlijke discussie wil moet je schelden? Jouw logica komt inderdaad enigszins overeen met die van HPax.
@30: Goed punt. Ik neem mijn scheldwoorden terug. Prediker is lievv!
@kalief: sickbock is sowieso niet zo sterk met argumenten. Dus gaat-ie al heel snel maar schelden of ad hominemmen.
Hoe dan ook, ik heb HPax nog nooit in betere vorm gezien dan hier. Het is hem in @8 gelukt om iets neer te zetten wat gewoon helemaal klopt.