Eigenlijk is Anthony Weiner best een aardige vent. Een vechter, tikje ijdel, hart op de goede plek, aardig voor zijn staf, iemand die slecht tegen onrecht en pestkoppen kan. Hij is ook verslaafd aan bewondering, zo lijkt 't. Voor een Amerikaans politicus is dat een toegevoegde waarde: we zien Weiner opbloeien wanneer hij een parade aanvoert tussen de adorerende menigten, vlag in de hand: een LGBT-pride vlag, de Israëlische vlag; Weiner geniet van elk moment, gelukkig als een kind dat voorop de praalwagen mag staan. Voor een schriel Joods jochie die vermoedelijk altijd onzeker was over zijn lichaam, vormt die honger naar bewondering ook een valkuil. Weiner heeft naast een campagne- ook een telefoonseksverslaving. Hij legt contact met wildvreemde vrouwen met wie hij geile berichtjes kan uitwisselen.
Jimmy Savile gebruikte BBC-programma’s, ziekenhuizen en kindertehuizen om in contact te komen met tieners.
De vraag is nu: wat wisten BBC-managers daarvan, en werd een reportage in 2011 tegengehouden om blamage te voorkomen?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat de complottheorieën ten aanzien van de affaire Dominique Strauss-Kahn nog lang niet ter ruste zijn gelegd, bewijst onderzoeks-journalist Edward Jay Epstein in de New York Review of Books.
Epstein pakt uit met een breed opgezet artikel waarin hij op grond van bewakingsbeelden, gegevens van electronische sleutels en telefoon-gebruik en het politierapport gedetailleerd reconstrueert wat zich zoal afspeelde in het Sofitelhotel New York op die beruchte 14 mei 2011.
Vast staat volgens Epstein in ieder geval dat het kamermeisje om 12:06/07 zeven minuten in de hotelsuite van Strauss-Kahn (kamer 2806) heeft verbleven. Het politierapport meldt verder dat even buiten de badkamer een DNA-monster is gevonden van het sperma van Strauss-Kahn vermengd met het speeksel van het kamermeisje, Nafissatou Diallo. De advocaten van Strauss-Kahn hebben toegegeven dat hun cliënt seks heeft gehad met Diallo, maar beweren dat dit met wederzijdse instemming is gebeurd.
Diallo moet daarna in allerijl de suite hebben verlaten, want volgens de telefoongegevens belt Strauss-Kahn om 12:13 met zijn dochter over hun afspraak in een nabijgelegen restaurant. Wat daarna volgt zijn beschrijvingen van hoe Diallo – mogelijk aangeslagen – een kwartier lang rondwaart op de 28e etage, totdat ze een supervisor tegenkomt en voorzichtig haar verhaal vertelt, waarna het balletje aan het rollen gaat. De beveiliging van het hotel hoort Diallo uit en overlegt met het management van de hotelketen wat nu te doen. Na akkoord van hogerhand wordt, een uur na Diallo’s melding, het alarmnummer gebeld.
Een gastbijdrage van Sebastiaan van der Lubben. Het stuk staat ook op zijn eigen blog.
Anthony Weiner (46), Congreslid voor het 9e district van New York, heeft een foto van zijn erectie in onderbroek met 50.000 volgers gedeeld. Je zou het een moedige poging kunnen noemen om seksuele taboes in Amerika te doorbreken. Feit is dat de erectie niet voor het publiek, maar een select gezelschap was bedoeld. Weiner maakte de foto, drukte op verzenden, kreeg de schrik van zijn leven, verwijderde de foto allengs en begon toen te liegen. Pas toen, bij de leugen, is het schandaal in alle hevigheid losgebarsten.
Weiners verweer, ‘mijn account is gehackt’, smolt al snel als sneeuw voor de zon. In de schandalogie (de leer van (politieke) schandalen) wordt dat een tweede orde probleem genoemd. Een schandaal doorloopt namelijk fasen: de vaststelling van het feit en de eerste reactie (eerste fase), het vervolgonderzoek en de confrontatie met de uitkomst daarvan (tweede fase). Een schandaal kan in de eerste fase blijven ‘steken’. In casus Weiner zou hij er met een bekentenis van af kunnen komen. ‘Ja, ik fotografeer graag mijn erectie en deel die foto met een selecte groep dames.’ Weiner verkoos een leugen en toen die niet bleek te kloppen, had hij plots twee problemen: niet alleen een vreemde hobby, hij was ook nog eens onbetrouwbaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
