Quote van de Dag: geen ideologie maar economie

[qvdd] De Europese Unie is geen ideologisch project, het is een rationeel economisch project. Maar als het niet goed wordt uitgelegd, ontstaat het gevoel dat de technocratie het project overneemt. Politici moeten de voordelen van Europa meer durven benoemen, in plaats van zich te richten op nadelen zoals ‘ze pakken onze belastingcenten af'. Nout Wellink, ter gelegenheid van zijn afscheid wordt hij geïnterviewd, door NRC dit weekend. De EU in 1952 is begonnen als Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) - maar dat was natuurlijk maar een eerste begin. We moeten niet vergeten dat Duitsland, dat nog maar net was verslagen, ook mee deed in dit samenwerkingsverband. Het was een eerste stap op de lange weg naar eenheid in Europa. Na twee wereldoorlogen twijfelde niemand aan de noodzaak daarvan. We zijn het niveau van de EGKS niet overstegen: metaal en brandstof en zijn nu vervangen door "economie" maar waar is de grotere samenwerking en het besef van lotsverbondenheid? Volgens Wellink moeten we het alleen beter uitleggen aan de burger, maar dit is niet meer uit te leggen. In naam van de economische gemeenschap wordt nu Griekenland leeggeplunderd en is onze regering bezig te hard te snoeien in culturele voorzieningen, de zorg, onderwijs en zelfs ons leger wordt koud gesaneerd. Geef mij dan maar een beetje meer ideologie en minder economie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.