Zonder vertrouwen loopt exit uit op een fiasco

Foto: Cityswift (cc)
Dossier:

COLUMN - Over de exit-strategie spreken we als was het een terugkeer naar vroeger: dan kunnen we weer maar de kroeg, naar de film of een voetbalwedstrijd, we boeken weer reisjes en citytrips. De horeca zal opbloeien, en iedereen koopt weer kapsels en kleren.

Ik geloof er geen zier van. O vast: op de eerste dag na de lockdown zullen de kroegen vreugdevol worden overspoeld, maar van die anderhalve meter zijn we voorlopig niet af, dus die cafés zijn vol eer je het weet – en ogen dan alsnog als een slappe zondagmiddag.

Want het is niet alleen die anderhalve meter. Intussen zijn veel mensen hun inkomen kwijt, en vrezen anderen werkloosheid of een faillissement.

We bezien de toekomst met angst en beven. Elke econoom die een knip voor de neus waard is, weet dat vertrouwen de basis is van de wereldhandel, de lokale economie en de beurs. Consumenten die geen vertrouwen hebben in hun financiële toekomst, houden – heel verstandig – straf de hand op hun eigen portemonnee. En een middenstander die geen vertrouwen heeft in zijn afzet zal geen goederen inkopen, laat staan personeel inhuren. Ook na de lockdown zal de economie nog lang op een uiterst laag pitje staan.

Pas wanneer de besmettingen metterdaad afnemen, er geen volgende golf komt of een nieuwe run op de zorg, is er reden om opgelucht adem te halen. Maar zo ver zijn we nog lang niet – sterker, dat kan nog wel een jaar duren. En we weten nu al dat van de mensen die een zware variant van de ziekte hebben overleefd, een flink deel nog maandenlang moet revalideren en dat een aantal van hen met permanente schade zal kampen. Tienduizenden mensen zijn hun geliefden, ouders, broers, zussen of vrienden kwijtgeraakt. Dan sta je niet snel te dansen van blijdschap.

Elke versoepeling die de regering aankondigt, zal terdege op haar effecten moeten worden getoetst. Blijken de besmettingen in de weken erna toe te nemen? Terugdraaien, meteen! Want een overheid die moedwillig met het leven van haar burgers gokt, verspeelt alles (zoals Trump en Bolsonaro nu merken). Daarom zijn pleidooien voor het ‘snoeien van oud hout’ zo schandalig: ze reduceren burgers tot hun vermeende ‘economisch nut’, en gaan voorbij aan de taak van de overheid om al haar burgers te vertegenwoordigen en te beschermen.

Uit de lockdown komen kan alleen gradueel, en gebaseerd op gedegen vertrouwen.

Zelfs dan zijn de afwegingen pijnlijk. Afgelopen weekend bezocht ik mijn ouders in Almelo; een lieve vriendin reed me heen en weer. Ik mocht mijn demente moeder even van een afstandje zien, en kon mijn vader omhelzen. Voor hem en mij was het de eerste keer in zes weken dat we iemand aanraakten. Daags erna kuchte ik een paar keer. Ik schrok, al realiseerde ik me: zou ik vanwege dat bezoekje corona hebben opgelopen – soit, die omhelzing was het waard.

Voor de zekerheid houd ik de komende weken nog meer afstand tot andere mensen. Mijn ouders zijn dat waard. Maar dat geldt niet voor een bezoek aan kroeg of kapper.


Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool
.

Reacties (11)

#1 Cheradenine Zakalwe

Ik ben vooral benieuwd naar het OV, voor de mensen die wat verder van hun werk wonen, en geen alternatief hebben. Wat als straks je werkgever verwacht/eist dat je weer 1, 2, 3 dagen per week naar kantoor komt, maar je niet met het OV kunt omdat de overheid beslist dat er maar ruimte is voor 20% capaciteit in het OV, en je niet voldoet aan de voorwaarden om te mogen reizen?

  • Volgende discussie
#2 Sylvia

Die anderhalvemetersamenleving werkt natuurlijk van geen kant. Niet alleen in het openbaar vervoer. Je merkt nu al tijdens het noodzakelijke boodschappen doen dat meer mensen laks worden in de winkels.

Daarnaast zat beroepen waar anderhalve meter niet mogelijk is, of in een moment van onnadenkendheid – spontane hartelijkheid – de afstand slechts 50 cm of minder is.

Wat denkt de regering wel, we zijn geen robots. Mensen zijn sociale wezens. Waarvoor nadering en aanraken, de ander of het eigen gezicht, de norm is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Le Redoutable

@1 Als je werkgever je per se op het werk wil hebben zijn er best alternatieven, lease auto, taxibusje, e-scooter. Verder lijkt mij het verstandig mensen die echt ver weg geven voorrang te geven in het OV met een gereserveerde plaats, die geven relatief ook de minste beweging in de trein.

Ik denk dat de 1.5m samenwerking sneller went als men denkt, kijk hoe snel men dat geregeld heeft in de supermarkt. Ondernemers zijn best inventief als het nodig is en ze wat vrijheid daarvoor krijgen. Er zijn gelukkig ook mensen die volop doorverdienen en die nu weinig uitgeven, die zullen als eerste de economie weer een zwengel geven, kijk naar de Ikea. Ook voor kappers e.d. is er wel wat te verzinnen met (goede) maskers etc. daar gaan de mensen echt wel snel naar toe als die weer open gaan. Ik heb er alle vertrouwen dat mijn kapper dat goed kan regelen, sterker ik heb hem als steun voor de rest van het jaar al vooruit betaald, dus mijn klandizie zal hij niet gaan missen.

De kroeg wordt wat lastiger, maar als het nieuwe normaal wordt om veel minder alcohol te drinken heeft dat ook economische voordelen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 6822

@2: Valt wel mee toch? Volgens mij leeft niemand bij gezond verstand in de veronderstelling dat een paar weken thuisblijven en 1,5 m bewaren een virus kan uitroeien. Er zullen nog jarenlang mensen besmet blijven worden, is mijn lekeninschatting. Die 1,5m is een nastrevenswaardige richtlijn. Er gaan geen alarmen af als die in enthousiasme eens niet gerespecteerd wordt, er valt geen kooi over je heen, en je veroorzaakt ook in je eentje niet een tweede golf met desastreuze gevolgen.
Schrik alleen even van je zelf, herstel de 1,5m en houd daarna je gezondheid in de gaten. Beperk de kringen waarbinnen je je begeeft sterk, en doe 1x per week boodschappen. Beperk het aanraken tot je romantische partner. Heb je meer dan één romantische partner: hou of eens op met vreemdgaan, je bent dan namelijk sowieso een lul, of suck it up and make a choice.
Hoef je echt geen robot voor te zijn om op die manier redelijk praktisch in de “de nieuwe werkelijkheid” te staan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 beugwant

@1: Dat heet dan overmacht en dan moet die werkgever maar inbinden en bovenal omdenken. We kunnen het intussen wel als bewezen zien, dat het gros van het kantoorwerk ook op afstand, thuis, kan plaatsvinden en dat we dus met veel minder kantoortuinen en files toe kunnen.

Want dat zie ik als een prettig bijverschijnsel van deze pandemie: Dat het inzicht, dat dat opgejaagde heilige moeten helemaal niet zo hoeft, terrein wint.

@2: Genoeg mensen die niet zo aanhalig zijn en die zijn eigenlijk wel blij met die nieuwe afstandelijkheid. Ik zit ook niet zo te wachten op de nabijheid van andermans tabaks- of lichaamsluchtjes of -erger nog- overdreven plengoffers met 4711, Axe of -god beware me- Kouros.
Met name op plaatsen waar eten wordt verkocht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 6822

https://www.globalinfo.nl/Achtergrond/hoe-post-corona-eruitziet-hangt-volledig-af-van-wat-wij-de-komende-maanden-gaan-doen

Het is mentaal moeilijk om te aanvaarden dat er geen datum bekend is waarop we allemaal samen de overwinning op het coronavirus zullen vieren. Het begint wel door te dringen dat dit langer gaat duren dan we aanvankelijk dachten, maar het blijft moeilijk om jezelf te dwingen ver in de toekomst te kijken. Eén van de redenen voor die cognitieve dissonantie is dat de gevolgen van een langgerekte coronacrisis in alle hoeken en lagen van de maatschappij en in alle sectoren gewoonweg ondenkbaar zijn. Als je ook maar even de gedachte toelaat over de impact op de cultuursector, het onderwijs, de horeca, het sociale leven van kwetsbare mensen, … breekt het angstzweet uit.

Toch beginnen we daar best vandaag aan. Die cognitieve dissonantie maakt immers helemaal deel uit van de shock doctrine. Sinds het coronavirus onze levens overhoop haalde, sloeg de collectieve verbijstering toe. We zijn met zijn allen gedesoriënteerd en slagen er niet in helder te denken. In onze kapitalistische maatschappijen is er een groep die wel een klare kijk behoudt en die net van zo’n crisissen gebruikmaakt om de samenleving in hun voordeel te kneden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Sylvia

@ 4 en 5
Ja, je kunt wel van jezelf uitgaan, maar er blijven zat mensen over die anders in elkaar zitten en andere behoeften hebben. Als je even verder kijkt dan zie je dat vooral de zwakkeren in de samenleving juist niet lange tijd zonder fysiek contact kunnen functioneren. Zieken, ouderen (schoonmaak, fysieke hulp), (geestelijk) gehandicapten, sekswerkers. Ook singles willen graag wel weer eens iemand na weken afstand fysiek contact, al dan niet intiem.

@3
Als iedereen die niet met het openbaar vervoer kan met de auto moet (busjes kunnen ook maar voor een deel bezet worden), krijgen de files giga afmetingen. Denk ook aan speciaal vervoer voor behoeftige kinderen en volwassenen – een busje per persoon?

We leven in Nederland te dicht op elkaar om zonder mondkapjes en handschoenen te werken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 beugwant

@6: Zo heeft KLM (u weet wel, van die blauwe fallussymbolen) de poet al binnen…

@7: Het een sluit het ander niet uit. Jouw voorbeelden bestaan uit gewenst of noodzakelijk fysiek contact. Ik noemde juist ongewenste, opgedrongen gevallen van te weinig of uit de hand gelopen persoonlijke verzorging.

(Wees blij als je nooit voor de keuze hebt gestaan om kokhalzend de bakkerij uit te rennen of de bron van het ongemak onder de laatstgenoten maaltijd te bedelven…)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 6822

@7:

Ja, je kunt wel van jezelf uitgaan, maar……

Dat is een opmerkelijk begin. Je gaat er zonder me te kennen van uit dat ik niet in één of meer kwetsbare categorieën zit. Of familie/vrienden in die categorieën voor wie ik het beste wil.

Fysieke hulp voor zieken, ouderen, gehandicapten is er nog steeds, die is nooit weggeweest. Speciale maatregelen voor die groepen zijn zeker nodig, en daarmee pressiegroepen ook, want ja, het wil nog wel eens schorten aan die maatregelen.

Weken fysiek geen contact voor singles, sorry hoor, maar dat kan ik géén noodsituatie noemen. Ik ken mensen die al vele veelvouden daarvan geen romantisch contact hebben gehad, waaronder ikzelf in bepaalde fasen van mijn leven. Daarbij is er geen enkel verbod op daten, op afspraakjes, op elkaar leren kennen, op verliefd worden, en ook niet op het starten van een romantische relatie. Testen, testen, testen zou wel een mooie zijn, daarmee valt e.e.a wel wat eenvoudiger te realiseren.

Een sekswerker heeft een contactberoep en valt daarmee niet in een andere categorie dan een masseur, een fysiotherapeut, een kapper, of wat dies meer zij. Dat de wereld waarin een sekswerker zich beweegt deels een stuk schimmiger zal zijn dan die van een gemiddelde fysiotherapeut is een ander verhaal en een complicerende factor bij financiële hulp vanuit de overheid. Daar waar die wereld té schimmig wordt, heb je het met grote waarschijnlijkheid over onvrijwillige prostitutie. Als voor de aanjagers daarvan nou eens de doodstraf wordt ingevoerd, ben ik verder een tevreden mens.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 6822

@8: En alle mooie hopen en dromen ten spijt, durf ik er op te gokken dat “wij” die strijd gaan verliezen. /realistische zwartgal

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Judith

@7:

Je schreef : Als je even verder kijkt dan zie je dat vooral de zwakkeren in de samenleving juist niet lange tijd zonder fysiek contact kunnen functioneren. Zieken, ouderen (schoonmaak, fysieke hulp), (geestelijk) gehandicapten, sekswerkers.

Laat me niet lachen!
Want die groepen zijn niet echt zwakkeren, hun lichamen zijn nog sterker dan men denkt.
Heb ook bij Zembla op TV gezien: Veel ouderen willen niet naar ZKH opgenomen worden, maar thuis blijven en uitzieken en wél te verstaan hebben ze corona opgelopen, en sommige overleven goed na zware ziekte.
Hoe ze er dan bovenop zijn gekomen, is me nog raadsel.
Geen vaccin maar wel goed verzorgd door Zorgmedewerkers en huisartsen. Is het niet wonder of wel?

Mijn vriendin werkt als hotelmanager/serveerster Hotel restaurant en is nu al maanden non-actief, heeft al veel mensen ontmoet, van dichterbij en aanraken. Ze heeft geen risicogroep maar ik wel. Toch zijn we elke dag bij elkaar, vaak bij mij thuis.
Laatste maand elke dag bij mij thuis.
Ben niet ziek, niet oudere, maar wel auditieve handicap.
Én, sexleven is voor ons allebei vrij abnormaal hoog tijdens lockdown. Geen besmettingen, dus. We blijven toch heerlijk innig aanraken en overal ook. Niks afstandmeters ervan!

Hieronder zou je toch voorbeeld aannemen;
Ter vergelijking van mijn grootouders, die nooit op vakantie waren, behalve cruise vakantie in hun laatste jaren, leefden in eigen huis, grote omtrek van volle fruiten en groenten, dieren, kersenbomen, aardappelenveld en nog wat. Hun leven waren net beetje als “Lockdown” en waren gelukkigste stel van de wereld met 11 kinderen en 33 kleinkinderen. Én leven langer dan 80 jaar ( haalbaar 82 jaar beiden ).
Dan denk ik van : Toch moet je hun voorbeeld nemen, hoe tevreden en simpel je kunt zijn en leven, en niet verwend zijn van alle gekkigheidjes zoals onbenullige inkopen en of wat ongezond eten, of 1 of 3 keer per week uiteten, 3 keer per jaar vliegvakanties.
Ze zijn tegenwoordig echt overbodig geworden.

Voorlopig;
Toch blij dat wij allemaal even in Lockdown zitten voor gezonder klimaat, schoner lucht, schone straten, schone wegen ondanks hoge werkeloosheid.
Geen loonverhoging, uitstekend! Verstandiger!
Ja simpel harde feiten dat op je neuzen zolang blijven drukken voor bewust en gezonder leven!!!
Ja, ik kan nu ook nooit weten wat er dan bij mij ook gebeurt na lockdown.

  • Vorige discussie