Een tijdje geleden zag ik op een tentoonstelling deze tekening uit De Zachte Atlas van Nederland van John Rothuizen. Rothuizen maakt een soort plattegronden in perspectief, die hij vol kalkt met anekdotes, waarnemingen en weetjes. Ik las, zoals u ook kunt lezen in bovenstaand detail van de zachte atlas van Grenshospirium Schiphol (bekend van de Schipholbrand), dat uitgeprocedeerde asielzoekers soms een enkeltje Venlo of Roosendaal krijgen met de opdracht het land binnen 24 uur te verlaten, wat ze vervolgens heel vaak niet doen, met als gevolg dat er tussen de 60.000 en 133.000 illegalen in Nederland leven.
Wat er met dat soort gevallen gebeurt, daar ging de uitzending van Zembla over, getiteld Onderduiken met Illegalen. Sinds 1 januari mogen gemeenten uitgeprocedeerde asielzoekers niet meer opvangen, een wet die in 2007 door de toenmalige staatssecretaris van Justitie Albayrak in het leven is geroepen. In Zembla kwamen mensen aan het woord die de Haagse regels aan hun laars lapten en toch onderdak aan illegalen boden. Een van hen vroeg zich af, wat ze in Den Haag denken dat er met die mensen gebeurt? “Denken ze dat ze in rook opgaan?”
Het is een soort autistische regelgeving. Je bedenkt een regel en gaat er vervolgens vanuit dat mensen zelf de correctheid hebben om ‘m na te leven. Dat dit niet gebeurt en dat de gevolgen desastreus zijn, doet er niet toe, het gaat om de regel. Dat die regel heel vaak niet nageleefd wordt, is niet de verantwoordelijkheid van de regelgevers.
Zembla bracht een aantal schrijnende gevallen in beeld. Een man uit Sierra Leone die in zijn thuisland met een kapmes in zijn hoofd wat geslagen. Zijn wond had dringend een chirurgische ingreep nodig. Een ander was gediagnosticeerd met paranoïde schizofrenie maar werd desondanks uitgezet en zwierf daarna door de straten van Rotterdam, terwijl hij aan achtervolgingswanen leed en dacht dat er leeuwen op de Lijnbaan leefden. En dan was er nog de Koerdische familie Yilmaz, die twaalf jaar in Maastricht woonde en uitgezet dreigde te worden. Maar dankzij een brandbrief van burgemeester Gerd Leers aan minister Hirsch-Ballin, waarin hij vroeg om de familie Yilmaz, als schrijnend geval, een verblijfsvergunning toe te kennen, leken ze hier te mogen blijven. Totdat Leers zelf minister werd en er in het gedoogakkoord stond dat Leers terughoudend moest zijn met zijn bevoegdheid schrijnende gevallen toe te laten.
Een advocaat vertelde steeds meer illegalen in zijn praktijk te krijgen die zelfmoordpogingen hadden ondernomen. De man die zichzelf op de Dam in brand stak en de man in Culemborg die zelfmoord pleegde in de hoop dat zijn kinderen hier konden blijven, zijn geen uitzonderingen. Als je dat constateert, zo meende de advocaat, als je constateert dat de wetgeving ervoor zorgt dat mensen zo wanhopig worden dat ze liever sterven, dan zouden alle alarmbellen toch moeten afgaan. Maar de alarmbellen gaan niet af. Want regels zijn regels. Dat dit tot onmenselijke taferelen leidt die bijvoorbeeld bij de Raad van Europa de vraag oproepen of in Nederland de mensenrechten niet worden geschonden, daar kunnen die regels niks aan doen.
Bekijk hier de hele uitzending:
Reacties (2)
Zolang elk Europees land zijn eigen regels kan stellen ten aanzien van vluchtelingen krijg je beleidsconcurrentie die ertoe leidt dat de regelgeving steeds strenger en inhumaner wordt. Om de vluchtelingencijfers in enig jaar voor gebruik in de binnenlandse politiek positief te beinvloeden hoef je immers alleen maar het beleid strenger dan je buren te maken. Zo breng je je zelf in de positie dat populisme en opportunisme het beleid gaan bepalen. Minder Europa? Op dit terrein zeker niet.
een enkeltje Venlo of Roosendaal krijgen met de opdracht het land binnen 24 uur te verlaten
Het lijkt me duidelijk wat er geïmpliceerd wordt, ik vraag me dan alleen af: België en Duitsland gaan daarmee akkoord?