Rojava: een vergeten experiment

Het democratisch-socialistische experiment in de Koerdische regio Rojava lijdt onder onophoudelijke Turkse bombardementen.

‘Sinds oktober 2023 heeft het Turkse leger dagelijks de dorpen, steden en civiele infrastructuur van Rojava in het Noordoosten van Syrië gebombardeerd – ondersteund door wapenleveranties uit de Verenigde Staten en andere westerse landen. Ongeveer 80 procent van de elektriciteits- en waterstations is verwoest, waardoor miljoenen mensen zonder verwarming, energie en voldoende watervoorziening zitten. En terwijl de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan de Israëlische genocide tegen de Palestijnen veroordeelt, maakt hij hypocriet misbruik van de aandacht van de wereld voor Gaza om de zijne te verbergen.’

Erdoğan mag dan van ‘Koerdisch terrorisme’ spreken. Feit is dat de Koerden in deze regio een onmisbare bijdrage hebben geleverd aan het terugdringen van IS. Toch krijgt Rojava ‘weinig aandacht van de internationale media en vrijwel geen politieke steun van welke bestaande regering dan ook of van de Verenigde Naties. Hun werd zelfs een zetel aan de onderhandelingstafel over de toekomst van Syrië ontzegd, ondanks dat ze een derde van het nationale grondgebied in handen hadden.’

Intussen proberen de Koerden in dit deel van Syrië een democratisch-socialistische maatschappij op te zetten. Zij zijn daarvoor geïnspireerd door Abdullah Öcalan, de PKK-leider die al 25 jaar door Turkije gevangen wordt gehouden. In de gevangenis ontwikkelde Öcalan nieuwe ideeën voor een vreedzaam en democratisch Koerdistan. ”Democratisch confederalisme’ heeft tot doel een weg uit te stippelen van de onderdrukking onder de ‘kapitalistische moderniteit’, natiestaten en patriarchaat, door gedecentraliseerde autonome gemeenschappen en regio’s op te richten met directe democratie, vrouwenbevrijding en sociale ecologie.’

Vanuit deze gedachte hebben de Koerden in Noord-Oost Syrië een autonoom bestuur ingericht waarin vrouwen een hoofdrol spelen via plaatselijke coöperaties. ‘Rojava is een levend voorbeeld van politiek anarchisme: democratie zonder staat,’ aldus Martin Winiecki in een artikel in Truthout, waarin hij solidariteit vraagt voor dit vergeten experiment.