Vicky Maeijer, staatssecretaris van Langdurige en Maatschappelijke Zorg, blijkt ongeveer een derde van haar masterscriptie bij elkaar te hebben geknipt en geplakt.
BNR haalde de scriptie door een plagiaatscanner en vroeg drie deskundigen om commentaar. Volgens twee van hen gaat het overduidelijk om plagiaat. Universitair hoofddocent politieke communicatie Michael Hameleers spreekt zelfs ondubbelzinnig van fraude.
Gijs van Oenen, voorzitter van de Rotterdamse examencommissie filosofie oordeelt milder, omdat er volgens hem geen claim is van originaliteit.
Maijer studeerde in 2009 af aan de Erasmusuniversiteit in Internationaal & Europees Publieksrecht. Ze was toen al beleidsmedewerker voor de PVV in de Tweede Kamer. Als de universiteit zelf ook academische fraude vaststelt, kan ze mogelijk haar titel verliezen.
Plagiërende politici, het komt vaker voor. In Duitsland raakten diverse ministers van de SPD en CDU in opspraak nadat bleek dat ze hadden geplagieerd in hun dissertatie. In sommige gevallen was de blamage zo ernstig dat dit leidde tot aftreden. Ursula von der Leyen kwam er echter goed mee weg. Ook wereldleider Vladimir Putin knipte en plakte zijn proefschrift aan elkaar, maar die durft geen universiteit natuurlijk te krenken.
Wat vindt u? Zou plagiaat in een scriptie of dissertatie net zo zwaar moeten wegen als liegen over het CV? Of betreft het hier eerder een privékwestie?
Reacties (8)
Zo gaat het in het echte leven ook. Zeker in de politiek en bij beleidsambtenaren. Je mag blij zijn als ze je naam nog noemen als je met een idee kwam waar ze iets mee doen en hun geld ook nog eens mee verdienen.
Ze heeft geplagieerd, nou en, dat maakt haar toch uiterst geschikt voor dit kabinet?
Niet echt, ze is ontdekt. Een goede politicus-leugenaar wordt niet ontmaskerd. Maar je zou kunnen zeggen dat ze in het rijtje past.
Heb ik het nu mis of komt dit op rechts vaker voor? Ik las eens ergens dat rechtse mensen minder belang hechten aan het middel dan aan het doel. Dus dat ze vaker vinden dat je, als je kan liegen om het doel te bereiken, je dat ook gewoon moet doen, want het doel is ‘goed’.
Linkse mensen vinden vaker dat het middel ook in lijn moet zijn met het doel.
Overigens vraag ik me af of zulke generalisaties bovenin de bestuurlijke en bedrijfsboom nog geldt, want als je daar wilt floreren moet je toch echt ook wel in staat zijn tot ‘omdenken’.
En dat dan met een flinke dosis projectie. Ze denken dat iedereen dat doet, waarmee ze hun leugens voor zichzelf rechtvaardigen. En waarom ze oprecht goede bedoelingen wantrouwen.
En nu natuurlijk benieuwd naar de bewijzen (‘Ik las eens ergens, dus’ etc. hm, misschien kan het wat konkreter?) van die streken van die rechtse mensen.
Het “bewijs” in deze is net zo dun als ik het niet geef als wel. Het was een onderzoek, en een onderzoek is geen onderzoek, juist in de sociologie. Ik zeg er niet voor niets bij “ik las eens ergens”, dus ik hou zelf een slag om de arm. Het blijft leuk/interessant gespreksvoer. Maar de ‘dus’ slaat nog steeds op het onderzoek, niet dat ik het daarmee als ‘feit’ classificeer.
“In Duitsland raakten diverse ministers van de SPD en CDU in opspraak nadat bleek dat ze hadden geplagieerd in hun dissertatie.”
Ook bij de CSU en FDP hebben ze er een handje van.