Tjongejonge, persvoorlichters doen altijd al heel erg hun best om journalisten te dresseren, maar dit gaat wel heel erg ver. Wat mij betreft mogen de schuldige ambtenaren aan de openbare schandpaal genageld worden.
@1 – Vrijheid van meningsuiting is misschien in het geding gekomen omdat de ambtenaren ook in staat waren om bepaalde zaken uit de agenda te kunnen schrappen?
Het moet niet kunnen, maar t lijkt mij niet dat de vrijheid van meningsuiting in het geding is geweest. Als in agenda’s wordt geschrapt valt dat natuurlijk altijd op. Sprekend voor mijzelf schreef ik in de redactieagenda afspraken en andere zaken die ik zelf wel wist, maar waarvan het handig was dat collega’s wisten waar ik uithing. Zou zoiets geschrapt worden, dan zou mij dat zeker zijn opgevallen, en ik ben heus niet de enige die zo werkt. Ook tekstuele wijzigingen komen per direct uit, vooral als het fundamentele wijzingen zijn, want als redacteur lees je altijd je eigen artikelen terug in de krant.
Het enige is dat ambtenaren een kennisvoorsprong hadden, bijvoorbeeld bij de voorbereiding van interviews. Ook zouden ze journalisten ‘spontaan’ nog eens kunnen hebben teruggebeld met ongevraagde aanvullende informatie, inhakend op wellicht in de ogen van de ambtenaren onjuiste passages in een vooraf ingezien artikel. En bij accordatie van teksten hebben de ambtenaren een tijdsvoorsprong gehad (het is soms strategie om lang te wachten met het insturen van een artikel ter accordatie, zo dicht mogelijk op een deadline, zodat een voorlichter zich moet beperken tot de hoofdlijnen).
Deze mogelijke gevolgen zijn onhandig voor de journalist, het blijft een vorm van spionage, en ik zou als betrokken journalist razend worden, maar om nu te stellen dat de vrijheid van meningsuiting in het geding is… De GPD is ook nog maar één medium, niet de gehele pluriforme pers.
@3- Vergeet niet dat (bijna?) alle landelijke kranten uit GPD-stukken publiceren he.
Sociale Zaken was hierin gewoon heel fout bezig. Het hoort niet dat die ambtenaren stukken proberen te beïnvloeden nog voordat er om hun mening wordt gevraagd. En dan te bedenken dat ambtenaren moeten zweren of beloven dat ze betrouwbaar moeten zijn. Inbreken getuigt toch niet geheel van betrouwbaarheid.
@4 Inbreken getuigt inderdaad bepaald niet van betrouwbaarheid. Ik vind het ernstig en onjuist, maar ik ging alleen in op de vraag in hoeverre de persvrijheid in gevaar is geweest. Die vraag werd door Spuyt opgeworpen en die heb ik geprobeerd vanuit mijn eigen ervaringen en kennis als (voormalig) journalist te beantwoorden. (en nee, ik ben geen voorlichter geworden!)
@5 – Eerlijk gezegd zie ik dat ook niet zo direct, daarom vroeg ik me af of die ambtenaren ook zaken uit een computer konden wissen.
Zeker is wel dat ze, vóórdat hun iets gevraagd werd, zich met nog iet gepubliceerde stukken gingen bemoeien. Dat zou je met een beetje fantastie ‘persvrijheid in gevaar brengen’ kunnen noemen.
Reacties (6)
Dit is wel schokkend te noemen. Hoe krijg je het als ambtenaar in je hoofd om, zelfs als je de codes hebt, dit te doen?
Ik vraag me overigens wel af hoe de vrijheid van meningsuiting hier precies in het geding is gekomen.
Tjongejonge, persvoorlichters doen altijd al heel erg hun best om journalisten te dresseren, maar dit gaat wel heel erg ver. Wat mij betreft mogen de schuldige ambtenaren aan de openbare schandpaal genageld worden.
@1 – Vrijheid van meningsuiting is misschien in het geding gekomen omdat de ambtenaren ook in staat waren om bepaalde zaken uit de agenda te kunnen schrappen?
Het moet niet kunnen, maar t lijkt mij niet dat de vrijheid van meningsuiting in het geding is geweest. Als in agenda’s wordt geschrapt valt dat natuurlijk altijd op. Sprekend voor mijzelf schreef ik in de redactieagenda afspraken en andere zaken die ik zelf wel wist, maar waarvan het handig was dat collega’s wisten waar ik uithing. Zou zoiets geschrapt worden, dan zou mij dat zeker zijn opgevallen, en ik ben heus niet de enige die zo werkt. Ook tekstuele wijzigingen komen per direct uit, vooral als het fundamentele wijzingen zijn, want als redacteur lees je altijd je eigen artikelen terug in de krant.
Het enige is dat ambtenaren een kennisvoorsprong hadden, bijvoorbeeld bij de voorbereiding van interviews. Ook zouden ze journalisten ‘spontaan’ nog eens kunnen hebben teruggebeld met ongevraagde aanvullende informatie, inhakend op wellicht in de ogen van de ambtenaren onjuiste passages in een vooraf ingezien artikel. En bij accordatie van teksten hebben de ambtenaren een tijdsvoorsprong gehad (het is soms strategie om lang te wachten met het insturen van een artikel ter accordatie, zo dicht mogelijk op een deadline, zodat een voorlichter zich moet beperken tot de hoofdlijnen).
Deze mogelijke gevolgen zijn onhandig voor de journalist, het blijft een vorm van spionage, en ik zou als betrokken journalist razend worden, maar om nu te stellen dat de vrijheid van meningsuiting in het geding is… De GPD is ook nog maar één medium, niet de gehele pluriforme pers.
@3- Vergeet niet dat (bijna?) alle landelijke kranten uit GPD-stukken publiceren he.
Sociale Zaken was hierin gewoon heel fout bezig. Het hoort niet dat die ambtenaren stukken proberen te beïnvloeden nog voordat er om hun mening wordt gevraagd. En dan te bedenken dat ambtenaren moeten zweren of beloven dat ze betrouwbaar moeten zijn. Inbreken getuigt toch niet geheel van betrouwbaarheid.
@4 Inbreken getuigt inderdaad bepaald niet van betrouwbaarheid. Ik vind het ernstig en onjuist, maar ik ging alleen in op de vraag in hoeverre de persvrijheid in gevaar is geweest. Die vraag werd door Spuyt opgeworpen en die heb ik geprobeerd vanuit mijn eigen ervaringen en kennis als (voormalig) journalist te beantwoorden. (en nee, ik ben geen voorlichter geworden!)
@5 – Eerlijk gezegd zie ik dat ook niet zo direct, daarom vroeg ik me af of die ambtenaren ook zaken uit een computer konden wissen.
Zeker is wel dat ze, vóórdat hun iets gevraagd werd, zich met nog iet gepubliceerde stukken gingen bemoeien. Dat zou je met een beetje fantastie ‘persvrijheid in gevaar brengen’ kunnen noemen.