Een voldongen feit is dat we in wereld van schaarste leven. En om relatieve schaarste uit te drukken hebben we nu eenmaal prijzen nodig. Sandel (http://www.thedailybeast.com/newsweek/2012/04/15/what-money-can-t-buy-michael-sandel-on-market-moralism-run-amok.html) is boos over het zogenaamde ‘marktdenken’ van de overheid, bijvoorbeeld in de Irakoorlog. Dat is vreemd, want als het ‘marktdenken’ daadwerkelijk zo omvangrijk is bij de overheid dan hadden ze Saddam Hussein wel $5 miljard geboden om ergens op een eiland te gaan zitten.
Dat kun je alleen zeggen als het verwijderen van Saddam Hoessein het echte doel zou zijn geweest. Als het doel echter was om heel erg veel geld uit te geven aan de wapenindustrie en hulpsectoren, dan is dat doel uitstekend bereikt op deze manier.
Omdat dat doel echter niet geaccepteerd zou zijn, is er een ander verhaal omheen verzonnen dat wel voor veel mensen acceptabel was.
Het mooiste (naïeve) commentaar van een Amerikaanse oorlogssupporter dat ik las ging ongeveer zo: “Ze zeggen dat het onze regering om de olie ging toen ze Irak binnenvielen. Maar dat kan helemaal niet, anders zou de benzine nu niet zo duur zijn.”
Die dacht nog dat Cheney c.s. de buit met hem zouden delen…
Je sleept dus Sandel er bij omdat hij naar jouw mening onzin delibereert? Je zocht dus naar iets om tegen te spreken, in plaats van op de inhoud van het stukje in te gaan?
Misschien haalt Tjerk Michael Sandel er bij omdat de kritiek van Michael Sandel op het marktdenken een belangrijke rol speelt in de onderbouwing van Marc Chavannes dat we van het marktdenken af moeten.
Heb *jij* die column van Chavannes zelf wel gelezen, Harm?
Marktlogica ontbreekt wel vaker op plaatsen waar je het wel zou verwachten.
Heel vreemd zijn bijvoorbeeld de schampere opmerkingen over werklozen in de politiek. Terwijl iedereen weet dat de vraag naar hun arbeid grotendeels door de vraag aan de bedrijven wordt bepaald, wordt er niet gezegd: “bad luck” als mensen zonder werk komen te zitten. Dat de werkloosheid pas omlaag gaat door meer bedrijvigheid te creëren, wordt vergeten. Neen, als ze zonder werk komen te zitten ligt het aan die mensen een-voor-een zelf en daarom kan maar beter de steun aan werklozen verminderd worden. Alsof opeens toch de God van de SGP meeregeert en via de overheid mag straffen wie niet wil werken. Nadat ze die straf gevoeld hebben, zullen hun sollicitaties vanzelf succesvol worden!
Sterker nog; we schaffen de (arbeids)kapvergunning af en alle werknemers mogen preventief worden geruimd.
Als werkgever heb je geen verantwoordelijkheden meer voor je personeel als je hebt vastgesteld dat het toch altijd hun eigen schuld en verantwoordelijkheid is.
#3
Harm
@2 – Tjerk – Merkwaardige reactie.
Het gaat er niet om of je prijzen nodig hebt, maar hoe die vastgesteld worden.
Blijkbaar is niet alles schaars en is er informatie in overvloed en is die voor iedereen toegankelijk? En als je die informatie hebt, hoe stel je dan “spontaan” de prijs vast
Blijkbaar is niet alles schaars
Je wordt eigenlijk continu met schaarste geconfronteerd, omdat de mens nu eenmaal sterfelijk is. Een uurtje wandelen op het strand is een uurtje niet wandelen in het bos.
is die voor iedereen toegankelijk?
Helaas niet. Je ziet dagelijks dat mensen elkaar proberen tegen te werken, bewust of onbewust.
hoe stel je dan “spontaan” de prijs vast
Door iets van waarde te ruilen. Dat hoeft ook niet gelijk met een ander persoon: als je besluit een uur in het bos te gaan wandelen geef je ook iets op (’tijd’).
Sterfelijkheid betaald uitermate slecht: ik kan natuurlijk proberen om dat uur in het bos te verkopen als arbeidskracht, maar in veel gevallen lukt dat niet, omdat er geen werk is (dat is uit mysterieuze gronden op de hele wereld zo).
Tijd behoort dus -ondanks de sterfelijkheid- niet tot de schaarse ruilmiddelen. Integendeel, er is dus duidelijk teveel van; in economische zin tenminste.
Ook informatie is er duidelijk in overvloed, maar dat wil niet zeggen dat ze geen kostprijs heeft. Daarom dat ze nu kunstmatige restricties aanbrengen om de toegankelijkheid te beperken.
Wat ook nog andere “voordelen” heeft, mocht dat lukken.
#4
Peter
De overheid is gereduceerd tot een commissie van de corporaties. Laat nu toch eens de gedachte los dat de politiek ooit iets voor ons zou (kunnen) betekenen. We moeten het echt zelf doen.
Wil ik best van je aannemen, maar we moeten er wel voor betalen, voor dat wat ze niet voor ons doen en betekenen, en binnenkort nog meer ook.
Als ze nou zouden zeggen: “Mensen, doen jullie het zelf maar. Voortaan 10 % belasting voor het hoognodige, maar dan moeten jullie de rest zelf regelen”, dan lijkt het me leuk om te bedenken hoe het beter (en goedkoper..?) kan worden georganiseerd, als dat in sommige gevallen al zou moeten. Maar dat zeggen politici niet, want dan hebben ze niks meer te zeggen over hoe het zou kunnen gaan.
Reacties (22)
Vrije markt is ook goed maar bedrijven en overheid zijn maffia.
Doorgaans wordt dat een utopie genoemd.
Een voldongen feit is dat we in wereld van schaarste leven. En om relatieve schaarste uit te drukken hebben we nu eenmaal prijzen nodig. Sandel (http://www.thedailybeast.com/newsweek/2012/04/15/what-money-can-t-buy-michael-sandel-on-market-moralism-run-amok.html) is boos over het zogenaamde ‘marktdenken’ van de overheid, bijvoorbeeld in de Irakoorlog. Dat is vreemd, want als het ‘marktdenken’ daadwerkelijk zo omvangrijk is bij de overheid dan hadden ze Saddam Hussein wel $5 miljard geboden om ergens op een eiland te gaan zitten.
Exact.
Het was de cretin Bush en zijn militair-keynesianisme.
Dat kun je alleen zeggen als het verwijderen van Saddam Hoessein het echte doel zou zijn geweest. Als het doel echter was om heel erg veel geld uit te geven aan de wapenindustrie en hulpsectoren, dan is dat doel uitstekend bereikt op deze manier.
Omdat dat doel echter niet geaccepteerd zou zijn, is er een ander verhaal omheen verzonnen dat wel voor veel mensen acceptabel was.
Ernest: aan de wapenindustrie en hulpsectoren
Halliburton.
Het mooiste (naïeve) commentaar van een Amerikaanse oorlogssupporter dat ik las ging ongeveer zo: “Ze zeggen dat het onze regering om de olie ging toen ze Irak binnenvielen. Maar dat kan helemaal niet, anders zou de benzine nu niet zo duur zijn.”
Die dacht nog dat Cheney c.s. de buit met hem zouden delen…
Want marktmechanismen zoals een dictator uitkopen zijn altijd gevrijwaard van morele discussies?
Ik heb nog nooit iemand met 1 schep zo’n diep gaat voor zichzelf zien graven.
Ik probeerde alleen het ongelijk van Sandel aan te tonen door zijn argument logisch te vervolgen.
Je sleept dus Sandel er bij omdat hij naar jouw mening onzin delibereert? Je zocht dus naar iets om tegen te spreken, in plaats van op de inhoud van het stukje in te gaan?
Waarom dat?
Misschien haalt Tjerk Michael Sandel er bij omdat de kritiek van Michael Sandel op het marktdenken een belangrijke rol speelt in de onderbouwing van Marc Chavannes dat we van het marktdenken af moeten.
Heb *jij* die column van Chavannes zelf wel gelezen, Harm?
Sterker nog: ik heb de linktip gegeven.
Maar je hebt gelijk, ik heb daar overheen gelezen, omdat ik die verwijzing als illustratief beschouwde. Slordig van mij, excuus.
Marktlogica ontbreekt wel vaker op plaatsen waar je het wel zou verwachten.
Heel vreemd zijn bijvoorbeeld de schampere opmerkingen over werklozen in de politiek. Terwijl iedereen weet dat de vraag naar hun arbeid grotendeels door de vraag aan de bedrijven wordt bepaald, wordt er niet gezegd: “bad luck” als mensen zonder werk komen te zitten. Dat de werkloosheid pas omlaag gaat door meer bedrijvigheid te creëren, wordt vergeten. Neen, als ze zonder werk komen te zitten ligt het aan die mensen een-voor-een zelf en daarom kan maar beter de steun aan werklozen verminderd worden. Alsof opeens toch de God van de SGP meeregeert en via de overheid mag straffen wie niet wil werken. Nadat ze die straf gevoeld hebben, zullen hun sollicitaties vanzelf succesvol worden!
Sterker nog; we schaffen de (arbeids)kapvergunning af en alle werknemers mogen preventief worden geruimd.
Als werkgever heb je geen verantwoordelijkheden meer voor je personeel als je hebt vastgesteld dat het toch altijd hun eigen schuld en verantwoordelijkheid is.
@2 – Tjerk – Merkwaardige reactie.
Het gaat er niet om of je prijzen nodig hebt, maar hoe die vastgesteld worden.
Op dezelfde manier hoe we met taal omgaan: spontaan.
Spontaan prijzen vaststellen? En hoe gaat dat dan?
Door het uitwisselen van informatie. Hoe anders kun je te weten komen of iets schaars is of niet…
Blijkbaar is niet alles schaars en is er informatie in overvloed en is die voor iedereen toegankelijk? En als je die informatie hebt, hoe stel je dan “spontaan” de prijs vast
Blijkbaar is niet alles schaars
Je wordt eigenlijk continu met schaarste geconfronteerd, omdat de mens nu eenmaal sterfelijk is. Een uurtje wandelen op het strand is een uurtje niet wandelen in het bos.
is die voor iedereen toegankelijk?
Helaas niet. Je ziet dagelijks dat mensen elkaar proberen tegen te werken, bewust of onbewust.
hoe stel je dan “spontaan” de prijs vast
Door iets van waarde te ruilen. Dat hoeft ook niet gelijk met een ander persoon: als je besluit een uur in het bos te gaan wandelen geef je ook iets op (’tijd’).
Sterfelijkheid betaald uitermate slecht: ik kan natuurlijk proberen om dat uur in het bos te verkopen als arbeidskracht, maar in veel gevallen lukt dat niet, omdat er geen werk is (dat is uit mysterieuze gronden op de hele wereld zo).
Tijd behoort dus -ondanks de sterfelijkheid- niet tot de schaarse ruilmiddelen. Integendeel, er is dus duidelijk teveel van; in economische zin tenminste.
Ook informatie is er duidelijk in overvloed, maar dat wil niet zeggen dat ze geen kostprijs heeft. Daarom dat ze nu kunstmatige restricties aanbrengen om de toegankelijkheid te beperken.
Wat ook nog andere “voordelen” heeft, mocht dat lukken.
De overheid is gereduceerd tot een commissie van de corporaties. Laat nu toch eens de gedachte los dat de politiek ooit iets voor ons zou (kunnen) betekenen. We moeten het echt zelf doen.
Wil ik best van je aannemen, maar we moeten er wel voor betalen, voor dat wat ze niet voor ons doen en betekenen, en binnenkort nog meer ook.
Als ze nou zouden zeggen: “Mensen, doen jullie het zelf maar. Voortaan 10 % belasting voor het hoognodige, maar dan moeten jullie de rest zelf regelen”, dan lijkt het me leuk om te bedenken hoe het beter (en goedkoper..?) kan worden georganiseerd, als dat in sommige gevallen al zou moeten. Maar dat zeggen politici niet, want dan hebben ze niks meer te zeggen over hoe het zou kunnen gaan.