Helemaal mee eens. De bedrijven (en regeringsleiders, bijv. ook Cameron in het VK) die nog nog snerende opmerkingen over wind- of zonne-energie maken zullen de eersten zijn om te proberen om heel veel geld te verdienen aan cosmetische aanpassingen wanneer de kosten van alle groeipijnen door de Duitse belastingbetaler zijn opgevangen.
Aardig detail in de infographic in dat artikel is overigens dat veel van die technologie uit de militaire hoek komt. In de VS investeren alle defensieonderdelen dan ook fors in R&D (en die defensie heeft dan ook ruim het grootste budget ter wereld).
Dit is natuurlijk ook onderdeel van de veel algemenere mythe dat rijkdom vooral individueel of particulier geproduceerd wordt, en vervolgens wordt ‘ingepikt’ door de overheid en ‘herverdeeld’ onder het collectief.
Bij innovatie staan particulieren meestal inderdaad niet alleen de schouders van reuzen, maar ook op die van overheden en de rest van de mensheid, en lopen ze vaak binnen met een kleine cosmetische aanpassing (zoals #1 zegt) waarover ze patentrechten krijgen (van de overheid, die vervolgens ook weer ettelijke kapitalen uitgeeft om deze patenten te beschermen) en die dan handig in een monopoliepositie weten te wurmen door van die cosmetische aanpassing de industriële standaard te maken.
Mensen en bedrijven die onthaald worden als grote innovators, staan innovatie op deze manier vaak juist in de weg door in het pad van vooruitgang te gaan liggen met hun patenten.
En gaan dan met die geüsurpeerde rijkdom vaak nog goede sier maken als ‘filantroop’ ook, soms zelfs door het leed dat ze welbeschouwd met hun eigen praktijken veroorzaakt hebben iets te verzachten.
(mind you, vrijwel iedere slechterik in de james bond-reeks is ‘filantroop’ …)
Maar lang niet op alleen op het gebied van innovatie gebeurt dit zo.
Vrijwel iedere cent die ooit met de handel in vastgoed is verdiend (en dat zijn er best een hoop) bijvoorbeeld, is collectief geproduceerd geld dat in de zakken van particulieren verdwijnt. Een locatie (een pand of lap grond) wordt doorgaans niet meer waard niet door de inspanningen van eigenaar, maar door die van de gemeenschap eromheen. De eigenaar steekt die collectief geproduceerde waardevermeerdering alleen in zijn zakken, en betaalt daar vervolgens nog nauwelijks belasting over ook.
Voor grondstoffen geldt dit voor het grootste deel hetzelfde …
Vaak heeft de ‘eigenaar’ nauwelijks iets te maken met het delven ervan. Denk bijvoorbeeld aan een oliesjeik, die doet geen reet, behalve dat geld in zijn zakken steken en uitgeven aan kitsch en terrorisme. En de rijkste persoon in Australië heeft simpelweg ertsgebieden geërfd.
Maar ook de delvers produceren welbeschouwd maar een klein deel van de waarde, Moeder Aarde (die de grondstoffen heeft geproduceerd, voor neem ik aan al haar kinderen) en de (groei en vooruitgang van de) wereldgemeenschap, die de vraag ernaar produceert, doen welbeschouwd veel meer.
En het grootste probleem is dat zelfs de meest linkse partijen nog veel te vaak blind meegaan in het frame dat de overheid het geld haalt bij de rijken en uitdeelt onder de armen. Door allerlei ‘eigendomsrechten’ over collectieve bezittingen uit te delen aan een handjevol profiteurs is het omgekeerde juist veel meer en veel vaker waar.
Reacties (3)
Helemaal mee eens. De bedrijven (en regeringsleiders, bijv. ook Cameron in het VK) die nog nog snerende opmerkingen over wind- of zonne-energie maken zullen de eersten zijn om te proberen om heel veel geld te verdienen aan cosmetische aanpassingen wanneer de kosten van alle groeipijnen door de Duitse belastingbetaler zijn opgevangen.
Aardig detail in de infographic in dat artikel is overigens dat veel van die technologie uit de militaire hoek komt. In de VS investeren alle defensieonderdelen dan ook fors in R&D (en die defensie heeft dan ook ruim het grootste budget ter wereld).
Dit is natuurlijk ook onderdeel van de veel algemenere mythe dat rijkdom vooral individueel of particulier geproduceerd wordt, en vervolgens wordt ‘ingepikt’ door de overheid en ‘herverdeeld’ onder het collectief.
Bij innovatie staan particulieren meestal inderdaad niet alleen de schouders van reuzen, maar ook op die van overheden en de rest van de mensheid, en lopen ze vaak binnen met een kleine cosmetische aanpassing (zoals #1 zegt) waarover ze patentrechten krijgen (van de overheid, die vervolgens ook weer ettelijke kapitalen uitgeeft om deze patenten te beschermen) en die dan handig in een monopoliepositie weten te wurmen door van die cosmetische aanpassing de industriële standaard te maken.
Mensen en bedrijven die onthaald worden als grote innovators, staan innovatie op deze manier vaak juist in de weg door in het pad van vooruitgang te gaan liggen met hun patenten.
En gaan dan met die geüsurpeerde rijkdom vaak nog goede sier maken als ‘filantroop’ ook, soms zelfs door het leed dat ze welbeschouwd met hun eigen praktijken veroorzaakt hebben iets te verzachten.
(mind you, vrijwel iedere slechterik in de james bond-reeks is ‘filantroop’ …)
Maar lang niet op alleen op het gebied van innovatie gebeurt dit zo.
Vrijwel iedere cent die ooit met de handel in vastgoed is verdiend (en dat zijn er best een hoop) bijvoorbeeld, is collectief geproduceerd geld dat in de zakken van particulieren verdwijnt. Een locatie (een pand of lap grond) wordt doorgaans niet meer waard niet door de inspanningen van eigenaar, maar door die van de gemeenschap eromheen. De eigenaar steekt die collectief geproduceerde waardevermeerdering alleen in zijn zakken, en betaalt daar vervolgens nog nauwelijks belasting over ook.
Voor grondstoffen geldt dit voor het grootste deel hetzelfde …
Vaak heeft de ‘eigenaar’ nauwelijks iets te maken met het delven ervan. Denk bijvoorbeeld aan een oliesjeik, die doet geen reet, behalve dat geld in zijn zakken steken en uitgeven aan kitsch en terrorisme. En de rijkste persoon in Australië heeft simpelweg ertsgebieden geërfd.
Maar ook de delvers produceren welbeschouwd maar een klein deel van de waarde, Moeder Aarde (die de grondstoffen heeft geproduceerd, voor neem ik aan al haar kinderen) en de (groei en vooruitgang van de) wereldgemeenschap, die de vraag ernaar produceert, doen welbeschouwd veel meer.
En het grootste probleem is dat zelfs de meest linkse partijen nog veel te vaak blind meegaan in het frame dat de overheid het geld haalt bij de rijken en uitdeelt onder de armen. Door allerlei ‘eigendomsrechten’ over collectieve bezittingen uit te delen aan een handjevol profiteurs is het omgekeerde juist veel meer en veel vaker waar.