goh alweer? maak ons maar weer wakker als de mijnen draaien.
#2
Hans Verbeek
“mud samples taken from the seabed around 5600 metres.”
Modder van 5,5 km. diepte.
Ze zoeken nu nog een Dagobert Duck, die een miljard wil investeren in apparatuur om die giftige troep naar boven kan halen.
En bovendien in het midden van de Stille Oceaan, bij een piepklein eilandje met een landingsbaan van maar 1300 meter.
#3
Toko_Senang
Een van de zeldzame aarden is dyprosium, http://nl.wikipedia.org/wiki/Dysprosium, dat volgens wiki alleen wordt gebruikt in de nucleaire industrie, en was dat niet iets waar ze nu net van af wilden?
Het artikel heeft het over hybride autos. De echte wikipedia ook.
Neodymium-iron-boron magnets can have up to 6% of the neodymium substituted with dysprosium[22] to raise the coercivity for demanding applications such as drive motors for hybrid electric vehicles.
En harddisks.
#4
Carlos
Niet de voorraden zijn op dit moment de limiterende factor, het is de snelheid waarmee deze zeldzame aardmetalen gewonnen kunnen worden en de verwerkingscapaciteit die de ruwe grondstof omzet tot bruikbare units wat de bottleneck is. Mijnbouw in de oceaan op 5000 meter diepte is vrij lastig… en de verwerkingscapaciteit in China zit aan zijn limiet, in de VS is het vanwege milieuproblemen aan banden gelegd, in Maleisie wordt nu een grote fabriek gebouwd maar die draait pas over enkele jaren op volle capaciteit.
veel “rare earth metals” zijn (anders dan hun naam doet vermoeden) helemaal zo zeldzaam niet. Het gaat vooral om de concentratie waarin ze gevonden worden. De verwerking is daarom ook vooral zo duur/milieubelastend. Als er op 5km diep een veel hogere concentratie ligt, kan dat nog best wel rendabeler/schoner zijn dan wat ze in China doen. Alleen hadden de Jappen logistiek gezien werkelijk geen slechtere plek kunnen bedenken om die vondst te doen. Want het is niet alleen 5km diep, maar bovendien met binnen een straal van 1000km maar één eilandje van dik een vierkante kilometer klein (dat nauwelijks kunstmatig vergroot kan worden) om vanaf te werken.
Reacties (8)
goh alweer? maak ons maar weer wakker als de mijnen draaien.
“mud samples taken from the seabed around 5600 metres.”
Modder van 5,5 km. diepte.
Ze zoeken nu nog een Dagobert Duck, die een miljard wil investeren in apparatuur om die giftige troep naar boven kan halen.
En bovendien in het midden van de Stille Oceaan, bij een piepklein eilandje met een landingsbaan van maar 1300 meter.
Een van de zeldzame aarden is dyprosium, http://nl.wikipedia.org/wiki/Dysprosium, dat volgens wiki alleen wordt gebruikt in de nucleaire industrie, en was dat niet iets waar ze nu net van af wilden?
volgens de Engelse wiki gebruikt in ‘dosimeters’, net zoiets als geigertellers. Daar zijn ze weer gek mee in Japan…
Het artikel heeft het over hybride autos. De echte wikipedia ook.
Neodymium-iron-boron magnets can have up to 6% of the neodymium substituted with dysprosium[22] to raise the coercivity for demanding applications such as drive motors for hybrid electric vehicles.
En harddisks.
Niet de voorraden zijn op dit moment de limiterende factor, het is de snelheid waarmee deze zeldzame aardmetalen gewonnen kunnen worden en de verwerkingscapaciteit die de ruwe grondstof omzet tot bruikbare units wat de bottleneck is. Mijnbouw in de oceaan op 5000 meter diepte is vrij lastig… en de verwerkingscapaciteit in China zit aan zijn limiet, in de VS is het vanwege milieuproblemen aan banden gelegd, in Maleisie wordt nu een grote fabriek gebouwd maar die draait pas over enkele jaren op volle capaciteit.
veel “rare earth metals” zijn (anders dan hun naam doet vermoeden) helemaal zo zeldzaam niet. Het gaat vooral om de concentratie waarin ze gevonden worden. De verwerking is daarom ook vooral zo duur/milieubelastend. Als er op 5km diep een veel hogere concentratie ligt, kan dat nog best wel rendabeler/schoner zijn dan wat ze in China doen. Alleen hadden de Jappen logistiek gezien werkelijk geen slechtere plek kunnen bedenken om die vondst te doen. Want het is niet alleen 5km diep, maar bovendien met binnen een straal van 1000km maar één eilandje van dik een vierkante kilometer klein (dat nauwelijks kunstmatig vergroot kan worden) om vanaf te werken.