Churchill wordt misschien beoordeeld op zijn leiderschap in WOII maar wat hij daarvoor had gedaan was vergeven van fouten. Het probleem zit ook niet in die paar jaar dat hij effectief en nuttig was, het probleem zit in de decennia ervoor dat hij veel doden en ellende op zijn geweten had. Oh, en dat waren ook tijden van nood.
Leiders moeten worden beoordeeld in de tijd dat ze leider zijn. Blijkbaar is wat Churchill deed in WOII het tegenwicht van wat hij ervoor deed.
Voor die andere zogenaamde geschiften geldt hetzelfde.
Er zijn voldoende briljante en geschifte leiders waar je nooit van hoort doodgewoon omdat het tijdgewricht hen niet nodig had.
Leiderschap is een state of mind.
Met gekken en wijzen, in elk tijdsgewricht.
#3
gronk
@qwerty: je hebt managers die prima in staat zijn om een bedrijf uit te grond te stampen. Of om een bedrijf wat in een crisis verkeert er weer bovenop te lappen. Maar je hebt ook managers die een bedrijf kunnen leiden door alleen maar ‘op de winkel te passen’, en door het ijs gaan als het moeilijk wordt.
Dat zijn twee types leiderschap, en het probleem is dat d’r in het westen *gebracht* wordt dat we alleen leiders van het eerste type nodig hebben (waarom dan de zucht naar sensatie in de media?), terwijl voor 90% van de tijd een ‘saaie’ leider van het laatste type volstaat. De leiders van het eerste type gaan dan ook allerlei spannende dingen doen die helemaal niet zo verantwoord zijn. Overnames, invallen in andere landen, etc. Alles maar om aan de zucht naar spanning te kunnen voldoen.
#4
Bismarck
Tijdens WO I liet Churchill anders niet bepaald blijken dat de noodsituatie hem verhief tot betere beslissingen. Remember Gallipolli?
#5
Kippfest
Yeah… Ik zou eerder zeggen “In tijden van compleet gestoorde leiders zoals Hitler functioneren licht gestoorde leiders beter.”
Reacties (5)
We might call this the …
Inverse Law of Sanity.
En Richard Nixon?
Jaja.
Churchill wordt misschien beoordeeld op zijn leiderschap in WOII maar wat hij daarvoor had gedaan was vergeven van fouten. Het probleem zit ook niet in die paar jaar dat hij effectief en nuttig was, het probleem zit in de decennia ervoor dat hij veel doden en ellende op zijn geweten had. Oh, en dat waren ook tijden van nood.
Leiders moeten worden beoordeeld in de tijd dat ze leider zijn. Blijkbaar is wat Churchill deed in WOII het tegenwicht van wat hij ervoor deed.
Voor die andere zogenaamde geschiften geldt hetzelfde.
Er zijn voldoende briljante en geschifte leiders waar je nooit van hoort doodgewoon omdat het tijdgewricht hen niet nodig had.
Leiderschap is een state of mind.
Met gekken en wijzen, in elk tijdsgewricht.
@qwerty: je hebt managers die prima in staat zijn om een bedrijf uit te grond te stampen. Of om een bedrijf wat in een crisis verkeert er weer bovenop te lappen. Maar je hebt ook managers die een bedrijf kunnen leiden door alleen maar ‘op de winkel te passen’, en door het ijs gaan als het moeilijk wordt.
Dat zijn twee types leiderschap, en het probleem is dat d’r in het westen *gebracht* wordt dat we alleen leiders van het eerste type nodig hebben (waarom dan de zucht naar sensatie in de media?), terwijl voor 90% van de tijd een ‘saaie’ leider van het laatste type volstaat. De leiders van het eerste type gaan dan ook allerlei spannende dingen doen die helemaal niet zo verantwoord zijn. Overnames, invallen in andere landen, etc. Alles maar om aan de zucht naar spanning te kunnen voldoen.
Tijdens WO I liet Churchill anders niet bepaald blijken dat de noodsituatie hem verhief tot betere beslissingen. Remember Gallipolli?
Yeah… Ik zou eerder zeggen “In tijden van compleet gestoorde leiders zoals Hitler functioneren licht gestoorde leiders beter.”