Ik zou trouwens ook niet weten hoe snel ik weg zou moeten zijn. Sommige mensen zijn bang voor spinnen, ik voor ijsberen én water. Bovendien mag ik van mijn huisarts ook geen stenen meer op mijn hoofd krijgen.
Je ziet overigens helaas niet dat de ijsbeer die steen gooit. Is er misschien een blauwdruk van het verblijf te verkrijgen om uit te sluiten dat een hooliganesque bezoeker die steen gooide?
Dat was traumatisch inderdaad. Tot groep 5 of 6 hoefde ik maar één keer per week, alleen op zondag, en dan nog moesten beide ouders me met fysiek geweld onder de douche zetten en vasthouden (terwijl ik ondertussen de longen uit mijn lijf krijste).
Dat was inderdaad lastig, want ik durfde bijvoorbeeld niet over bruggen te gaan en niet dichterbij dan 5 meter bij slootjes te komen. Van de rivier die vlak langs mijn huis liep moest ik zelfs wel 20 of 50 meter afstand houden, afhankelijk van het weer en hoe rustig het water was.
Tegenwoordig heb ik daar geen last meer van. Voor ijsberen ben ik overigens nog wel onverminderd bang, maar dat vind ikzelf getuigen van een verstandige inborst.
Buiten kijf ! De ijsbeer was aan het spelen met deze steen. Ooggetuige was mijn schoonvader (in beeld). Dus niks geen hooligans of dergelijke; gewoon een speelse ijsbeer die aan het apporteren was op zijn manier.
Reacties (13)
Haha.
“Jezus, wegwezen!”
(Vade retro!)
Ik zou trouwens ook niet weten hoe snel ik weg zou moeten zijn. Sommige mensen zijn bang voor spinnen, ik voor ijsberen én water. Bovendien mag ik van mijn huisarts ook geen stenen meer op mijn hoofd krijgen.
Je ziet overigens helaas niet dat de ijsbeer die steen gooit. Is er misschien een blauwdruk van het verblijf te verkrijgen om uit te sluiten dat een hooliganesque bezoeker die steen gooide?
Oh, wacht. Je ziet hem daarvóór (voordat het glas breekt) ook al met die steen bezig inderdaad.
Oh, Long Johnson! They’re evolving! …
Bang voor water? Hoe doe je dat dan met douchen?
Dat was traumatisch inderdaad. Tot groep 5 of 6 hoefde ik maar één keer per week, alleen op zondag, en dan nog moesten beide ouders me met fysiek geweld onder de douche zetten en vasthouden (terwijl ik ondertussen de longen uit mijn lijf krijste).
Later ging het wel.
Ben je mooi klaar mee in ’t land van regen en slootjes :P
Dat was inderdaad lastig, want ik durfde bijvoorbeeld niet over bruggen te gaan en niet dichterbij dan 5 meter bij slootjes te komen. Van de rivier die vlak langs mijn huis liep moest ik zelfs wel 20 of 50 meter afstand houden, afhankelijk van het weer en hoe rustig het water was.
Tegenwoordig heb ik daar geen last meer van. Voor ijsberen ben ik overigens nog wel onverminderd bang, maar dat vind ikzelf getuigen van een verstandige inborst.
Buiten kijf ! De ijsbeer was aan het spelen met deze steen. Ooggetuige was mijn schoonvader (in beeld). Dus niks geen hooligans of dergelijke; gewoon een speelse ijsbeer die aan het apporteren was op zijn manier.
Ursus Habilis.
Het is in ieder geval geen Homo.
Remember Bokito!