In de strijd tegen nepnieuws wil Facebook gebruikers de mogelijkheid geven om nieuws te beoordelen op geloofwaardigheid en betrouwbaarheid:
Facebook said on Friday that it planned to prioritize high-quality news on the social network by allowing its users to rank news sources that they see as the most credible and trustworthy.
Dat niet iedereen even enthousiast reageert vanwege mogelijke manipulatie is begrijpelijk:
For publishers, Facebook’s new ranking system raised immediate concerns, including whether crowdsourcing users’ opinions on trustworthiness might be open to manipulation.
Reacties (5)
Volgens mij maakt dit de problematiek alleen maar erger. We weten al, dat het gebruik van keurmerken en fact-checking helemaal niet effectief is in het bestrijden van desinformatie. Mensen beoordelen informatie niet op een zuiver rationele, afgewogen manier. Of mensen iets als waar aannemen heeft ook te maken met de bron van de informatie, en met de sociale omgeving van de persoon. Het zijn waarschijnlijk juist de mensen die veel desinformatie verspreiden, die zich helemaal niets gaan aantrekken van zo’n betrouwbaarheidskeurmerk.
Verder, het laten bepalen van betrouwbaarheid door willekeurige gebruikers lijkt me ook gedoemd om te falen. Bad information drives out good information; het checken van nieuwsberichten is een tijdrovend karwei, waarbij vaak bepaalde kennis nodig is. De paar mensen die er voldoende tijd in steken zullen in het niet vallen bij de grote groep die op zijn eerste indruk afgaat.
De hele discussie over nepnieuws en echokamers wordt eigenlijk verkeerd gevoerd. Nepnieuws is er altijd al geweest, net als echokamers. In de loop der eeuwen hebben we allemaal dingen bedacht om de invloed ervan te minimaliseren; wetgeving op het gebied van laster, smaad, en misleidende reclame, richtlijnen voor hoe de journalistiek moet functioneren, en beperkingen op de vrijheid van meningsuiting om haatzaaien en opruien te voorkomen.
Echter, al die dingen waren gebaseerd op een medialandschap waarbij er slechts enkele verspreiders van informatie waren. Voordat we internet hadden was de informatieverspreiding in handen van uitgevers en omroepen, waarbij de gewone burgers eigenlijk geen mogelijkheid had om mee te doen.
Met internet is dat fundamenteel verandert. Iedereen is tegenwoordig in staat om informatie te verspreiden, en belangrijker nog, je kan informatie tegenwoordig heel precies richten op bepaalde doelgroepen, zonder dat de rest van de wereld dat uberhaupt doorheeft (dat laatste is het gevolg van de businessmodellen die Facebook en Google gebruiken). Nationale wetgeving is problematisch, want mensen kunnen vanuit de hele wereld werken en hun identiteit verbergen. De oude maatregelen tegen desinformatie werken dus niet meer.
De meeste plannen die je ziet verschijnen zijn eigenlijk een soort aanpassing van die oude wetgeving aan de nieuwe situatie. Die Duitse wet, bijvoorbeeld, is niets meer dan het mogelijk maken om de oude smaad- en laster wetten ook op internet toe te passen. Maar het probleem is niet dat iemand desinformatie kan posten; het probleem is, dat het verschrikkelijk snel verspreid kan worden naar heel specifieke doelgroepen zonder dat mensen buiten die groep dat doorhebben.
Om dat probleem op te lossen moet er eens serieus gepraat gaan worden over businessmodellen, want die zijn een aanjager van wat je nu ziet gebeuren. En daarnaast moet er gepraat worden over eigendom van data; een heleboel gebruikersdata wordt nu gebruikt voor het targetten van informatie, op basis van gebruikersprofielen etc., en ook dat is een aanjager van de huidige ontwikkelingen.
Ik heb het al eerder gepost, maar dit artikel is een hele mooie analyse van wat er eigenlijk speelt:
https://www.wired.com/story/free-speech-issue-tech-turmoil-new-censorship/
Ik zoek het altijd op in Qi: the Book of General Ignorance ;)
Laten we het nieuws maar gewoon uitsluitend overlaten aan mensen met i.i.g. een afgeronde opleiding aan de e.o.a. school van de journalistiek. Die hopelijk hebben geleerd o.a. hun bronnen op waarheid dubbel te checken. En dan maar hopen op die enkele idealisten. Twitter en facebook hebben niet meer dan de functie dan van het vroegere dagboek of poëziealbum…de makke is dat iedereen het nu kan lezen.
..een voor velen uiterst subjectieve en verslavende Gelukzaligheidsbubble.
@3:
“Laten we het nieuws maar gewoon uitsluitend overlaten aan mensen met i.i.g. een afgeronde opleiding aan de e.o.a. school van de journalistiek.”
Nee, laten we dat nu vooral niet doen. Het probleem van die journalistiekopleidingen is dat mensen er nauwelijks domeinkennis leren. En dat betekent, dat ze niet zo goed in staat zijn om specialistische informatie te beoordelen.