Maar in het kader van een eerder mislukt experiment is het nu tijd voor iets bijzonders. Ik vind overigens tussen haakjes dat U allen fantastisch werk doet voor deze site. Posters én reaguurders. Jaja ook dié, want zonder reaguurders heb je tenslotte als poster geen leven meer kwijn je weg in de vergetelheid. Goed, dat ik me deze week een aantal keren werkelijk ben dóódgeschrokken om een aantal dingen, waar ik nu verder niet over zal uitweiden de tijd is tenslotte geduldig nietwaar, doet daar verder niets aan af. U vraagt zich nu w.s. af: Waar hebben wij dat dan aan verdiend dan dat “bijzonders”? Dat zal ik u uitleggen, althans, proberen…
We herdenken nu dus weer eens de doden, de gevallenen…de helden waardoor wij nu ons nu kunnen wentelen in ons eigen gelijk de eerste bouwstenen op de fundamenten van van die Horror. En Nie Wieder en Vergeten en Vergeven. Vergeten, moet er een kéér een eind komen aan die parade want bij de laatste overlevenden is tenslotte zo’n beetje het kaarsje uitgeblazen de herinneringen vervagen. Vergeven? Die vuile smerige laffe pestkankermoffen kunnen vergeven dat zij het hart uit mijn stad hebben gerukt waar nu dus een film over gemaakt gaat worden? Wie zal het zeggen. Nou, en daarom niet de geijkte bel op de Waalsdorpervlakte een kransje op de dam, nee, gewoon wat échte muziek ik hoop dat u het mij zult kunnen vergeven ik wist anders ook niet hoe ik me van dit gelul naar dit kon breien:
Ah jazz…
Wat dan verder weer niks met de oorlog te maken heeft, hoewel er mensen zijn die denken dat we hier jazz leerden kennen omdat de Amerikanen ons hebben bevrijd.
Ach en die bel. Laat maar. Die teompetsolo’s volg ik altijf wel aandachtig, want dat valt niet mee, afhankelijk van de wind en temperatuiur, om dat er een beetje zuiver uit te krijgen. Ik bewonder die trompettisten.
Maar de stilte die daarna invalt, ik blijf dat een mooi moment vinden. Kan een beete jazz daar tegenop?
#3
Yevgeny Podorkin
Tuurlijk De Muziek Peter, desnoods Frank Bauer…la vita est bella…
#4
Yevgeny Podorkin
Hoewel Benini overigens in de gelijknamige film nèt niet die extra spark die extra huivering in het ruggenmerg kon overbrengen waardoor het tot een soort document had kunnen uitgroeien..
Ik vind die in The Mall indrukwekkender.
Of wat is de bedoeling hiervan? De jeugd er weer aan herinneren dat ze de Duitsers moeten haten?
“zucht”, denk ik, plots weer realiserend dat ik 10 jaar lang op school de tweede wereldoorlog in m’n strot geramd heb gekregen. Nederlands onderwijsstelsel, merci!
Reacties (6)
Het is goed om soms ook eens stil te staan…
Maar in het kader van een eerder mislukt experiment is het nu tijd voor iets bijzonders. Ik vind overigens tussen haakjes dat U allen fantastisch werk doet voor deze site. Posters én reaguurders. Jaja ook dié, want zonder reaguurders heb je tenslotte als poster geen leven meer kwijn je weg in de vergetelheid. Goed, dat ik me deze week een aantal keren werkelijk ben dóódgeschrokken om een aantal dingen, waar ik nu verder niet over zal uitweiden de tijd is tenslotte geduldig nietwaar, doet daar verder niets aan af. U vraagt zich nu w.s. af: Waar hebben wij dat dan aan verdiend dan dat “bijzonders”? Dat zal ik u uitleggen, althans, proberen…
We herdenken nu dus weer eens de doden, de gevallenen…de helden waardoor wij nu ons nu kunnen wentelen in ons eigen gelijk de eerste bouwstenen op de fundamenten van van die Horror. En Nie Wieder en Vergeten en Vergeven. Vergeten, moet er een kéér een eind komen aan die parade want bij de laatste overlevenden is tenslotte zo’n beetje het kaarsje uitgeblazen de herinneringen vervagen. Vergeven? Die vuile smerige laffe pestkankermoffen kunnen vergeven dat zij het hart uit mijn stad hebben gerukt waar nu dus een film over gemaakt gaat worden? Wie zal het zeggen. Nou, en daarom niet de geijkte bel op de Waalsdorpervlakte een kransje op de dam, nee, gewoon wat échte muziek ik hoop dat u het mij zult kunnen vergeven ik wist anders ook niet hoe ik me van dit gelul naar dit kon breien:
http://www.youtube.com/watch?v=7Msqw94XfKk
Ah jazz…
Wat dan verder weer niks met de oorlog te maken heeft, hoewel er mensen zijn die denken dat we hier jazz leerden kennen omdat de Amerikanen ons hebben bevrijd.
Ach en die bel. Laat maar. Die teompetsolo’s volg ik altijf wel aandachtig, want dat valt niet mee, afhankelijk van de wind en temperatuiur, om dat er een beetje zuiver uit te krijgen. Ik bewonder die trompettisten.
Maar de stilte die daarna invalt, ik blijf dat een mooi moment vinden. Kan een beete jazz daar tegenop?
Tuurlijk De Muziek Peter, desnoods Frank Bauer…la vita est bella…
Hoewel Benini overigens in de gelijknamige film nèt niet die extra spark die extra huivering in het ruggenmerg kon overbrengen waardoor het tot een soort document had kunnen uitgroeien..
*met Blechtrommel toch bijzonder kijkenswaardig*
De lijst is volgens mij incompleet. Ik mis bijvoorbeeld Silbertanne-slachtoffer Dobbelmann
http://www.mystiwot.nl/myst/upload/forum/silbertanne.pdf
Ik vind die in The Mall indrukwekkender.
Of wat is de bedoeling hiervan? De jeugd er weer aan herinneren dat ze de Duitsers moeten haten?
“zucht”, denk ik, plots weer realiserend dat ik 10 jaar lang op school de tweede wereldoorlog in m’n strot geramd heb gekregen. Nederlands onderwijsstelsel, merci!