In een boek van de Duitse onderzoeksjournalist Helmut Ortner schreef deze een biografie over Roland Freisler met daarin de doodvonnissen van 10 onbekende Duitsers die hun kritiek, grappen, matigingen en scheldpartijen op het nazi-regime (waar de linkse politici en moslimextremisten zich tot dan toe nog net niet schuldig aan maken) met de dood bekochten!
Daar zitten zelfs een aantal intellectuelen en priesters onder en in nazi-Duitsland zorgden ze, in tegenstelling tot de Amerikaanse staten, ervoor dat de doodstraf tegen hen goedkoop werd uitgevoerd omdat zij de kosten van het proces zelf moesten financieren en hun familie, vrienden of kennissen de latere executies.
Dit zijn de 10 desbetreffende personen die Freisler veroordeelde tot de guillotine:
1. Dietrich Tembergen (1887-1943), mijnwerker. Hij riep op om via Engelse vluchtschriften een Duitse revolutie in nazi-Duitsland uit te roepen.
2. Wilhelm Alich (1886-1943), bedrijfsleider. Hij wilde dat Adolf Hitler zou aftreden of wilde hem anders persoonlijk komen doodschieten.
3. Bernard Firsching (1894-1943), meester-kapper. Hij praatte zijn klanten defaitisme aan in zijn kapperszaak en verheerlijkte de Russische tanks, de Russische cultuur en Jozef Stalin.
4. Georg Jurkowski (1891-1943), postbeambte. Hij wenste dat het Hitler zoals Mussolini verging en werd verraden door een Gestapo-agente.
5. Max Jozef Metzger (1887-1943), priester. Hij wilde de Duitse katholieke en evangelische kerken verenigen via een beweging die Una Santca heette.
6. Johanna Kirchner (1889-1944), SPD-employee, Zij bood hulp aan sommige nazi-slachtoffers en verspreidde ophitsende propaganda tegen het nazi-regime.
7. Walter Arndt (1891-1944), professor en curator. Hij vond Duitsland schuldig aan WO II en riep op tot defaitisme.
8. Josef Müller (1893-1944), pastoor. Hij dreef de spot met Hitler door een grap te verkondigen waarin een (op sterven liggende) boer tussen de portretten van Adolf Hitler en Hermann Göring werd gelegd. De boer zou uitgeroepen hebben: “Nou sterf ik, net als Jezus Christus, tussen twee misdadigers!”
9. Emma Hölterhoff – Maass (1904-1944), echtgenote van een kraanbestuurder. Zij wilde dat de soldaten van de Wehrmacht hun wapens op het slagveld wegwierpen en beledigde Hitler.
10. Ehrengard Frank-Schultz – Besser (1885-1944), hulpverleenster. Zij vond het vreselijk dat de aanslag op Hitler door Claus von Stauffenberg op 20 juli 1944 was mislukt, verheerlijkte de samenzweerders en wilde liever leven onder de Angelsaksische heerschappij.
Ik wil daarmee uitleggen dat de linkse politici en moslimextremisten zelf gelukkig niet zijn begonnen met onrechtvaardige en misdadige rechtbanken op te zetten. In een dictatuur zijn er helaas talloze gewetenloze advocaten, rechters en juryleden die zich zodanig boven de wet verheven voelen dat alk hun vijanden voor hen vijanden zijn en ze willen hen vaak niet alleen veroordelen maar ook vernietigen, net zoals Freisler en het Volksgerichtshof duizenden malen den in WO II!
#4
Co Stuifbergen
De kosten vind ik een gevaarlijk argument.
Want zoals Julius in de eerste reactie aangeeft, zijn er manieren om de doodstraf goedkoper te maken.
In de VS zou dit met name kunnen door de mogelijkheden om in beroep te gaan te beperken.
Reacties (4)
In een boek van de Duitse onderzoeksjournalist Helmut Ortner schreef deze een biografie over Roland Freisler met daarin de doodvonnissen van 10 onbekende Duitsers die hun kritiek, grappen, matigingen en scheldpartijen op het nazi-regime (waar de linkse politici en moslimextremisten zich tot dan toe nog net niet schuldig aan maken) met de dood bekochten!
Daar zitten zelfs een aantal intellectuelen en priesters onder en in nazi-Duitsland zorgden ze, in tegenstelling tot de Amerikaanse staten, ervoor dat de doodstraf tegen hen goedkoop werd uitgevoerd omdat zij de kosten van het proces zelf moesten financieren en hun familie, vrienden of kennissen de latere executies.
Dit zijn de 10 desbetreffende personen die Freisler veroordeelde tot de guillotine:
1. Dietrich Tembergen (1887-1943), mijnwerker. Hij riep op om via Engelse vluchtschriften een Duitse revolutie in nazi-Duitsland uit te roepen.
2. Wilhelm Alich (1886-1943), bedrijfsleider. Hij wilde dat Adolf Hitler zou aftreden of wilde hem anders persoonlijk komen doodschieten.
3. Bernard Firsching (1894-1943), meester-kapper. Hij praatte zijn klanten defaitisme aan in zijn kapperszaak en verheerlijkte de Russische tanks, de Russische cultuur en Jozef Stalin.
4. Georg Jurkowski (1891-1943), postbeambte. Hij wenste dat het Hitler zoals Mussolini verging en werd verraden door een Gestapo-agente.
5. Max Jozef Metzger (1887-1943), priester. Hij wilde de Duitse katholieke en evangelische kerken verenigen via een beweging die Una Santca heette.
6. Johanna Kirchner (1889-1944), SPD-employee, Zij bood hulp aan sommige nazi-slachtoffers en verspreidde ophitsende propaganda tegen het nazi-regime.
7. Walter Arndt (1891-1944), professor en curator. Hij vond Duitsland schuldig aan WO II en riep op tot defaitisme.
8. Josef Müller (1893-1944), pastoor. Hij dreef de spot met Hitler door een grap te verkondigen waarin een (op sterven liggende) boer tussen de portretten van Adolf Hitler en Hermann Göring werd gelegd. De boer zou uitgeroepen hebben: “Nou sterf ik, net als Jezus Christus, tussen twee misdadigers!”
9. Emma Hölterhoff – Maass (1904-1944), echtgenote van een kraanbestuurder. Zij wilde dat de soldaten van de Wehrmacht hun wapens op het slagveld wegwierpen en beledigde Hitler.
10. Ehrengard Frank-Schultz – Besser (1885-1944), hulpverleenster. Zij vond het vreselijk dat de aanslag op Hitler door Claus von Stauffenberg op 20 juli 1944 was mislukt, verheerlijkte de samenzweerders en wilde liever leven onder de Angelsaksische heerschappij.
@1: waar de linkse politici en moslimextremisten zich tot dan toe nog net niet schuldig aan maken – leg uit
Ik wil daarmee uitleggen dat de linkse politici en moslimextremisten zelf gelukkig niet zijn begonnen met onrechtvaardige en misdadige rechtbanken op te zetten. In een dictatuur zijn er helaas talloze gewetenloze advocaten, rechters en juryleden die zich zodanig boven de wet verheven voelen dat alk hun vijanden voor hen vijanden zijn en ze willen hen vaak niet alleen veroordelen maar ook vernietigen, net zoals Freisler en het Volksgerichtshof duizenden malen den in WO II!
De kosten vind ik een gevaarlijk argument.
Want zoals Julius in de eerste reactie aangeeft, zijn er manieren om de doodstraf goedkoper te maken.
In de VS zou dit met name kunnen door de mogelijkheden om in beroep te gaan te beperken.