De ouders van een zesjarig meisje dat bij haar vriendje thuis ontdek-je-plekje had gespeeld, worden door Jeugdzorg beticht van ‘emotionele verwaarlozing’.
Doktertje spelen kan bij jonge kinderen soms ver gaan, maar er is niets om je zorgen over te maken. Hoort bij de leeftijd en gaat vanzelf weer over. Voor alle zekerheid vroegen deze bewuste ouders nog advies bij een kinderdagverblijf, omdat ze dachten dat die er wel vaker mee te maken zouden hebben. Dat hadden ze nooit moeten doen.
Het kinderdagverblijf vond dat het meisje niet meer bij het jongetje mocht spelen. De ouders van het meisje vonden dat wat al te straf: de kinderen kenden elkaar al jaren, en dochterlief was niet getraumatiseerd ofzo. Het kinderdagverblijf deed daarop een melding bij Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK).
Dat onderwierp het gezin aan een half rechercheonderzoek en deelde het etiket ‘emotionele verwaarlozing’ uit. Als klap op de vuurpijl gaf ze het (bindende) advies de ouders onder toezicht te stellen van een orthopedagoog, die het gezin twee dagen per week moet observeren, om tot nader advies te komen.
Een gang naar de Kinderombudsman, de Klachtencommissie Bureau Jeugdzorg, de Inspectie Jeugdzorg en de rechter mochten niet baten. Bureau Jeugdzorg en het AMK houden voet bij stuk: er is immers volgens de protocollen gehandeld.
Welkom in de kafkaeske wereld die Jeugdzorg heet.
Reacties (11)
No offense, maar dat is toch ook een beetje dom van die ouders?!
Organisaties zoals kinderdagverblijven, scholen en andere clubs met een meldplicht behoor je als ouder te benaderen alsof het de NSB zelfe is. U doet braaf mee, zorgt dat u niet opvalt en zwijgt in alle talen over zaken waarvan het bespreken niet strikt noodzakelijk is. Steekt u uw hoofd toch boven het maaiveld uit dan kunt u er donder op zeggen dat er exact gebeurt wat er in dit artikel is beschreven. Dat doktertje spelen heeft er bijkans niks mee te maken; de belangrijkste factor waardoor dit gezin in deze molen is gekomen zijn de naief-loslippige ouders.
@1, blaming the victim. Het klinkt natuurlijk hip cynisch, deze stijlvorm, maar ik geloof dat we best wat meer mogen benadrukken hoe ongelofelijk kwalijk het is dat we zeer ingrijpende zaken rondom toezicht op kinderen leggen bij een organisatie die we in fundament niet durven te vertrouwen.
(Een organisatie bovendien die zelf al aangeeft dat ze niet altijd aan waarheidsvinding doet, en die ook niet echt doordrongen lijkt van de inbreukmakendheid van hun handelen, zie bv de serie die Sjors heeft geschreven. Veel zelfreflectie straalt daar niet uit.)
@2 We benadrukken het falen bij jeugdzorg al jaren – zozeer zelfs dat ik niet zie hoe we het “meer kunnen benadrukken”. Gezien het tempo waarmee de situatie verandert zit er weinig anders op dan e.e.a. te benaderen zoals in #1 beschreven… het is niet enkel een stijlvorm, het is gewoon aantoonbaar de verstandigste aanpak.
@3, ouders waarschuwen dat ze voorzichtig moeten zijn kan ik goed begrijpen, desnoods een heel survivalpakket van stappen om het aandacht te geven, maar het ‘is een beetje dom, je had beter moeten weten’ vind ik in te veel gevallen erg problematisch en kwetsend om alle redenen van blaming the victim.
Rechercheonderzoek door het AMK, twee dagen per week observatie door een orthopedagoog, een gang naar de Kinderombudsman, de Klachtencommissie Bureau Jeugdzorg, de Inspectie Jeugdzorg…
Hier worden wel wat mensen aan het werk gehouden! Hoe groot is die jeugdzorg business eigenlijk? En waar wordt die van betaald?
@4 Ok, point taken; voor ouders die geen sargasso lezen is mijn stelling wellicht iets te bot.
Wat me ook vooral tegen de borst stuit, is dat er noch bij de kinderopvang, noch bij het AMK blijkbaar voldoende deskundig personeel rondloopt.
Kinderen in die fase ontdekken hun eigen lichaam en dat van anderen. Dat is heel normaal. Dat zeg ik niet, dat zeggen psychologen.
Het valt vrij bizar te noemen als ‘professionals’ meteen aan seksueel misbruik denken bij dit soort spelletjes, en ouders ‘emotionele verwaarlozing’ verwijten als die dergelijk gedrag – terecht – relativeren als kinderspel.
@1: Dat is een variant op don’t talk to the cops. En die is in zoverre correct, dat je niet op je strepen moet gaan staan, maar net zoveel medewerking moet geven dat ze niet achterdochtig worden.
Overigens geldt dit soort dingen niet alleen voor jeugdzorg en politie, maar ook voor bv. een bedrijfsarts.
@8, (vermoeiend luisteren trouwens) maar vooral een illustratie hoe systemen, als we ze niet onderhouden met menselijkheid en redelijkheid, rot worden tot en met. Waar Amerika wederom heel goed in is, is namelijk het onderliggende principe volkomen weg te abstraheren. Je zou de bescherming tegen niet-incrimineren namelijk ook anders kunnen benaderen. Door het niet een spelletje te maken van wie wat op welk moment zegt, maar door te kijken naar de intentie van de zaken. En als de Supreme Court bevestigt dat alles wat je zegt tegen de politie, hoe waar en onschuldig ook, kan leiden tot self incrimination, zou dat er dan niet simpelweg toe moeten leiden dat ondervragingen in z’n geheel verboden moeten worden? Nu is het uitsluitend een mentaal spel dat met werkelijkheid, redelijkheid en menselijkheid niets te maken heeft.
Beide sprekers in dat filmpje lijken zich daar niet zo van bewust, maar dat lijkt mij toch een fundamenteel probleem, wat niet wordt opgelost door een stoplap van het 5e amendement.
Dat zijn wat abstracte overwegingen, maar… laten we niet diezelfde fouten maken. Laten we in godsnaam proberen te stoppen voor we een systeem hebben opgetuigd (en we zitten al behoorlijk in de gevarenzone) waar het niet meer gaat om de werkelijkheid: bij het AMK/Jeugdzorg het helpen van kinderen in problemen, bij het UWV het helpen van mensen die geen werk kunnen vinden, bij de politie het beschermen van de (rechts)orde en veiligheid.
En dat mensen nu denken: jeetje, die ziet ze vliegen, UWV voor mensen die werk zoeken en de politie voor veiligheid, geeft wel aan hoe ver we al aan het afdrijven zijn. We zien die instanties als vijand – omdat ze zich te vaak zo opstellen, maar we leggen ons iets te makkelijk neer bij die vijandigheid en zoeken het iets te makkelijk in een wapenwedloop en te weinig in het ter discussie stellen van de basis.
Het probleem zit ook in het feit dat we wel allerlei mooi opgetuigde instituties willen met een waslijst aan bevoegdheden, maar het vervolgens te duur vinden om daar gekwalificeerd personeel te laten werken.
Uw kind is normaal dus willen wij het onder toezicht stellen.
Welkom in Nederland waar we binnenkort weer 1 dag vrijheid mogen vieren.