Een longread uit de Guardian. Martin Chulov verhaalt over het ontstaan van het leiderschap van IS en andere Soennitische bewegingen in Iraq en Syrië.
Onze ultieme vijanden hebben zich grotendeels tijdens Amerikaanse detentie weten te organiseren, juist dankzij de relatieve veiligheid die dat bood:
If there was no American prison in Iraq, there would be no IS now. Bucca [Prison] was a factory. It made us all. It built our ideology.
Een uiterst nuttig artikel, waarin ook de rol van Assads regime in de destabilisering van Irak duidelijk wordt. Maar inmiddels vechten dezelfde soennitische jihadi’s, die door Assad werden gesteund in hun strijd tegen de Amerikanen in Irak, echter ook tegen hun voormalige beschermer.
En natuurlijk blijft de grote vraag achter waarom we (het Westen) maar niets lijken te kunnen leren van onze fouten in het verleden.
De voornaamste bron voor het artikel, een leider van IS, ‘Abu Ahmed’, is naar eigen zeggen inmiddels gedesillusioneerd door het excessieve geweld van de groep. Maar weggaan is te gevaarlijk:
Abu Ahmed remains a member of Isis; he is active in the group’s operations in both Iraq and Syria. Throughout our discussions, he portrayed himself as a man reluctant to stay with the group, and yet unwilling to risk any attempt to leave.
Life with Isis means power, money, wives and status – all attractive lures for young firebrands with a cause – but it also means killing and dominating for a worldview in which he no longer believes so fervently. He said hundreds of young men like him, who were drawn to a Sunni jihad after the US invasion, do not believe that the latest manifestation of the decade-long war remains true to its origins.
The biggest mistake I made is to join them,” Abu Ahmed said, but added that leaving the group would mean that he and his family would certainly be killed. Staying and enforcing the group’s brutal vision, despite partially disavowing it, does not trouble Abu Ahmed, who sees himself as having few other options.
“It’s not that I don’t believe in Jihad,” he said. “I do,” he continued, his voice trailing away. “But what options do I have? If I leave, I am dead.”