Wie wil de A27 nog steeds verbreden?

COLUMN - In afwachting van alternatieve plannen van de Gemeente Utrecht en de Provincie maakt het Rijk zich al klaar voor een nieuwe aanval op het bos van Amelisweerd. Het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat heeft afspraken gemaakt met boeren om de nodige ‘stikstofruimte’ te verwerven. Acht boerderijen bij natuurgebieden in Utrecht en Gelderland stoppen of verminderen hun veestapel om de verbreding van de snelwegring Utrecht mogelijk te maken. Het nieuwe Tracébesluit A27/A12 2022 was nodig omdat eerdere plannen al jaren op hevig verzet stuiten en de stikstofcrisis de verbreding nagenoeg onmogelijk maakt. Rijkswaterstaat weet echter van geen ophouden. De opgekochte stikstofruimte is nu overigens niet meer beschikbaar voor bijvoorbeeld woningbouw of voor oplossingen waar andere boeren baat bij zouden kunnen hebben.

In het coalitieakkoord van Rutte IV was een compromis gevonden voor de bezwaren van met name D66 tegen de verbreding van de A27. Gemeente en Provincie krijgen de tijd voor een alternatieve oplossing die het bos spaart en toch voor voldoende doorstroming voor het autoverkeer zorgt. De KRU (Kerngroep Ring Utrecht), het platform dat de acties tegen de verbreding al jaren coördineert, heeft al eerder aangetoond dat een alternatief ‘binnen de bak’ (de al bestaande betonnen doorbraak van Amelisweerd) mogelijk is. De variant van ingenieursbureau SUUNTA voorziet in zes rijstroken met op 4 km een maximumsnelheid van 80 km/u.  Dit biedt niet alleen een volwaardige oplossing voor het fileprobleem, maar is volgens verkeersdeskundige Van Angelen ook nog beter voor de verkeersveiligheid en de doorstroming. En natuurlijk is deze variant aanzienlijk minder duur: de winst is minimaal 0,5 miljard en mogelijk zelfs bijna een heel miljard, op een totaal van 1,2 tot 1,5 miljard bij 2×7 rijstroken.

Ondertussen, schrijft de KRU, vragen we ons af waarom het Rijk zoveel tijd en geld wil besteden aan een plan waar de hele regio – gemeente, provincie en de overgrote meerderheid van de bewoners – fel tegen is en waar het huidig kabinet de regio zelf om een alternatief heeft gevraagd. ‘Een oplossing binnen de huidige bak in Amelisweerd spaart Amelisweerd en waardevolle natuur, is eenvoudiger en sneller uitvoerbaar en voorkomt grote uitvoeringsrisico’s met kosten- en tijdoverschrijdingen. Zo hoeven er geen schermwanden te worden geplaatst met onbekende gevolgen voor de waterhuishouding. De bouwoverlast voor de omgeving is substantieel minder.’ Volgens de KRU daalt  de filedruk op de A27 nu al en zal een verbreding van de weg juist leiden tot meer files en meer vertraging.

Wat, of beter gezegd wie, motiveert Rijkswaterstaat dan nog steeds om dit plan ondanks alle bezwaren door te zetten? Hoe verloopt het besluitvormingsproces terzake in deze regering? D66 heeft zich vòòr de verkiezingen bijzonder kritisch getoond over de plannen van voormalig minister Cora van Nieuwenhuizen. ChristenUnie-Kamerlid Pieter Grinwis omschrijft de handelswijze van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat nu als ‘onverkwikkelijke koehandel in stikstofruimte’ van ‘het machtige Rijkswaterstaat op strooptocht op het Veluwse platteland’. Hij heeft Kamervragen gesteld, net als de PvdA en GroenLinks  die de verantwoordelijke ministers onder andere vragen: ‘Welk signaal gaat er volgens u uit van het inzetten van schaarse stikstofruimte voor een zeer omstreden project, terwijl het land op slot zit en het boeren aan perspectief ontbreekt?’.

Het valt te betwijfelen of de regering met deze Kamervragen bij zinnen komt. Misschien is het beter als de Kamer eens een gedegen onderzoek laat doen naar de invloed van de lobby van de wegenbouwers en de asfaltindustrie bij Rijkswaterstaat. De KRU gaat in elk geval door met het verzet en heeft aangekondigd in beroep te gaan tegen het nieuwste tracébesluit. Een actieweekend op 23 en 24 september moet het regionale verzet kracht bij zetten.