De grap van Giel Beelen ten koste van John Leerdam roept de vraag op wat wij eigenlijk willen van onze politici. Zeker, Leerdam zat goed fout met zijn gewichtig klinkende onzinantwoorden, maar ze zijn hoogstwaarschijnlijk het gevolg van een communicatieadvies: laat nooit merken dat je iets niet weet.
Wij willen dat namelijk niet, politici die iets niet weten, hoewel we heel goed beseffen dat onze Kamerleden niet alles kunnen behappen. We willen geen duur betaalde, van mijn centen op het pluche figuur die botweg zegt dat hij ergens niet van op de hoogte is. Ook Leerdam niet, al kent hij als tijdelijke vervanging van Dijksma natuurlijk niet alle dossiers uit zijn hoofd.
Stel je eens voor dat ik de politiek in ga. Ik heb overal mijn mening over gegeven en wie vijf minuten spit op dit blog, die vindt tegenstrijdigheden, bijvoorbeeld omdat ik van mening veranderd ben. En ook dat willen we niet. Een politicus kan niet zomaar even van mening veranderen, hoe vaak hij of zij ook ‘met de kennis van nu’ of ‘voortschrijdend inzicht’ in de hapklare soundbites stopt. Wie van mening verandert, zwalkt. Een doodzonde, want je weet niet wat je aan die figuur hebt. Toch zijn mensen die nooit van mening veranderen over het algemeen stijfkoppige, onhandelbare fanaten.
Een politicus mag ook nooit een slechte dag hebben. Zijn geïrriteerde snauw na de zoveelste onzinvraag staat op film en wordt hem nagedragen tot in het graf. Natuurlijk wil een minister best eens tegen Rutger Castricum zeggen dat hij op moet rotten met zijn flauwekul, zeker na een zwaar debat, maar dat mag hij van ons niet. Toch zijn mensen die altijd vrolijk en opgewekt zijn, of overal altijd geduld voor hebben, over het algemeen niet erg betrouwbaar. We kennen allemaal het leven; we weten dus ook allemaal dat die types toneel spelen.
Als ik het u direct zou vragen, dan zegt u dat u eerlijke politici wilt. Maar is dat nou wel zo? Wilt u een politicus die tegen een journalist zegt dat zijn kop niet naar die lamme vragen van hem staat? Of dat hij nu eerst een bak koffie wil en of ze even tien minuten kunnen wachten? Wilt u een politicus die zegt dat hij nog nooit van Jael Jablabla heeft gehoord? (Ja, met de kennis van nu wél, natuurlijk!) Wilt u een PVV’er die op eigen houtje besluit een buurtmoskee te openen want ach, het zijn toch ook landgenoten?
Ik kan de politiek niet in. Ik heb mijn ongezouten mening gegeven over Israël, ik heb geschreven over mijn depressie, ik heb me afgezet tegen pedofielenjacht, ik sta bekend als republikein ik heb behoorlijk met de botte bijl zitten twitteren (en niets daarvan is gewist) – kortom: ik ben veel te eerlijk geweest.
Geloof me: u wilt geen eerlijke politici.
Reacties (39)
Ik heb gemanipuleerd met cijfers (o.a. over uw levensverwachting na Rutte), ik vergelijk altijd appels met eieren, ik twitter onder pseudoniem, ik vergeet altijd mijn pilletjes tegen trichomoniasis in te nemen en ben ook republikein in hart en nieren, die dus binnenkort ook verwijderd zullen worden.
Zeg Edge, zullen we een politieke partij beginnen?
Mooie column. Ik zou concluderen: we willen authentieke leugenaars.
liever een kamerlid die eerlijk toegeeft niet van alles op de hoogte te kunnen zijn en te redeneren dat zijn collega’s hem daar wel van op de hoogte wil brengen dan een flapdrol die even gaat troeven dat hij alles weet maar niets mag vertellen. Dat soort mensen, daar kots ik van.
You can’t handle the truth!
Beetje kort door de bocht artikel. Als ik een basale fout maak zoals Leerdam heeft gemaakt op mijn werk krijg ik flink op mn donder. En ik verdien een fractie van wat hij binnenharkt. Als je iemand drie keer modaal betaalt mag je ook wel drie keer modaal verwachten.
Ik wil wel een eerlijke politicus. Ik kan het prima accepteren dat een politicus iets niet weet en ik geloof er geen snars van dat ‘wij’ als Nederlands volk daar, bewust of onbewust, gigantisch anders over zouden denken. En een politicus is natuurlijk niet oneerlijk wanneer hij zijn ongezouten mening over de rotkop van Rutger achterwege laat.
Zou je niet iemand wil beoordelen op zijn daden, i.p.v. zijn woorden?
Ik kan nog steeds niet uitstaan dat Bos zonodig die rotbanken moest redden met miljarden overheids-, dus ons geld. Wat direct uitmondde in de bezuinigingen. Of dat Balkenende militaire hulp gaf aan de VS om Irak binnen te stormen. Waarvoor hij nooit verantwoording hoefde af te leggen. Dat politici liegen is toch niks nieuws?
“Geloof me: u wilt geen eerlijke politici”
Dat is wat mij betreft nog maar de vraag. Vraag één zal ik maar zeggen. Een andere (tweede) vraag is: heeft dit wat te maken met het feit dat hij weg moest omdat zijn positie onhoudbaar was geworden?
Persoonlijk denk ik helemaal niet dat eerlijkheid er veel mee te maken heeft. Ik denk dat niemand zich door zo’n figuur als Leerdam vertegenwoordigd voelde en dat Leerdam daarom meer mensen afstootte dan aantrok, en dat dát de oorzaak van zijn onhoudbaar geworden positie was. Ik vind dit een veel simpeler en (dus) acceptabeler conclusie.
Het antwoord op de vraag: “Was will das Volk?” (moet dat niet meer met een hoofdletter tegenwoordig?) moet mijns inziens zijn: zich vertegenwoordigd voelen en zich vertegenwoordigd weten. Mensen denken namelijk ook nog wel eens na. Ik tenminste wel. En wij ook. En voor andere groepen is dat nog maar de vraag. En Leerdam vertegenwoordigde ons niet. Als je het zó opschrijft dan zie je dat er ook nog een hele andere, nog veelal onuitgesproken en onbehandelde problematiek aan ten grondslag ligt.
Het volk wil authentieke politici die voor hun zaak staan en geen huichelaars met een driedubbele agenda. Zo’n authentieke politicus kan zich best het een en ander veroorloven, zie Fortuyn en Wilders.
Fortuyn en Wilders zijn juist huichelaars met een driedubbele agenda. Anton kijkt van de feiten weg? Jammer hoor.
De rest van de politiek kijkt al tientallen jaren de verkeerde kant uit en liegt alles aan elkaar. Dan maakt het mij niet veel meer uit hoeveel verborgen agenda’s iemand heeft zolang hij of zij maar oprot!
Wilders een autenthiek politicus zonder driedubbele agenda durven/kunnen noemen is het meest sarcastische commentaar sinds lange tijd. Chapeau!
Als politicus ben je verantwoording schuldig aan de kiezer, bovendien is media aandacht goud waart een verslaggever wegsturen of afsnauwen is daarom niet zo’n goed idee. Je kan natuurlijk wel beleefd zeggen dat je van een bepaald dossier niet op de hoogte bent. Nog handiger is te zeggen, van dit specifieke geval ben ik nog niet helemaal goed op de hoogte, maar dat over het algemeen vindt ik cq mijn partij dat bij dit soort gevallen, etc, etc.
Was will das Volk? – Brood en spelen.
En sex natuurlijk.
Das Volk?
Wie zijn dat? Hoe ken je ze?
Kortom spreek vooral voor je zelf.
Mmmmm, kijk eens aan, zit je in die business.
Soms weet ik niet wat het meest verachtelijke beroep is: politicus of pooier, in ieder geval is mijn behoefte aan politiek ondergeschikt aan de behoefte aan sex, ligt dit anders bij jou dan?
Ons waardenpatroon komt niet overeen.
Ik weet het zo net nog niet. Het is jammer dat we politici niet lijken te vertrouwen of te kunnen vertrouwen. De politici die wél vertrouwd worden, slaan ook tegelijk enge populistische praatjes uit. Een Fortuyn of Wilders kan ik waarderen op oprechtheid, maar hun meningen zijn hol, inhoudsloos en vooral: niet constructief maar haatzaaiend. De ‘gewone’ politici blinken uit in saaiheid, ook al zijn ze misschien oprecht. Je ziet het niet aan ze.
Heeft iemand een idee waarom charismatische, oprechte politici doorgaans ook meteen van die rechtse zeloten zijn?
@20 “Heeft iemand een idee waarom charismatische, oprechte politici doorgaans ook meteen van die rechtse zeloten zijn?“.
Wellicht heeft dat ook te maken met wat men onder “links” en “rechts” verstaat. Zelf ben ik geneigd deze termen alleen maar te gebruiken als er eerst een goede definitie van gegeven is (waar men dan ook bij blijft, dat men de betekenis gedurende de discussie dus niet stiekem laat veranderen), maar die mening wordt zelden gedeeld en zelfs zelfs bijna nooit op prijs gesteld.
Ten tweede denk ik dat het wat te maken heeft met wat ik eerder (in #8) zei: mensen willen zich vertegenwoordigd voelen. Daar ontbreekt het m.i. vaak aan. Maar twee dingen: mensen denken nou eenmaal vaak in groepen, en zelfs als dat niet zo zou zijn dan delen de mensen die over die mensen (en de maatschappij als geheel) denken wel in groepen. Hoe dan ook, als de kiezers zichzelf werkelijk vertegenwoordigd willen zien, als dat een feit is, dan ligt het gevaar al snel op de loer dat iemand “populisme” begint te roepen. Het spook van het “populisme” (dat altijd rechts populisme is), is het rechtstreekse gevolg van dat enerzijds de mensen, en dus ook groepen van mensen zich graag vertegenwoordigd zien, en anderzijds dat de analytici in dat geval nu eenmaal graag de term “populisme” op deze situatie plakken (terwijl ze ook nog steeds de niet goed gedefinieerde termen “links” en “rechts” blijven gebruiken).
De termen “link” en “rechts” zijn uitstekend gedefinieerd, Onder links vallen de socialisten en -in mindere mate- de sociaal-democraten.
“Links” bestaat alleen in Nederland amper nog, in tegenstelling tot wat extreem rechts ons wil doen geloven. Zelfs de PvdA is, zeker sinds ze haar ideologische veren heeft afgeschud, geen sociaal-democratische partij meer. De meeste partijen zijn alleen nog maar aan het vissen in de vijver van het opportunisme, het zogenaamde “midden”.
Alleen rechtse populisten denken in groepen: die willen ergens bij horen, trots zijn op “ons”, etc. De meest eendimensionale figuren onder hen denken dat iedereen zo is, net zoals sommige PVV-ers nu al denken dat ze in de meerderheid zijn.
Nou ja, dat hoef ik je verder niet uit te leggen:
kijk maar in de spiegel.
@Harm: “Alleen rechtse populisten denken in groepen…”
Als je niet in groepen denkt, waarom onderscheid je ons dan van de rest?
Hoezo, is “de rest” dan ook een groep waar ik bij kan horen en trots op kan zijn? Ik hoor bij de rest van het mensdom en daar ben ik trots op,
Klinkt nogal idioot, vindt je niet?
Je hebt ook mensen die zich -in meer of mindere mate- identificeren met een idee, een opvatting, of een filosofie, alt. johan. Iemand kan ook een socialist of anarchist zijn op zijn eentje.
Een PVV-er op zijn eentje is een querulant.
@Harm: “Alleen rechtse populisten …”
Wat je hier doet is onderscheid maken. Je maakt een “waterscheiding”. Je discrimineert. Je hebt mensen waarvoor het geldt en je hebt mensen waarvoor het niet geldt.
Als het onderscheid gemaakt wordt dan gaan veel mensen zich aanvragen. Geldt dat voor mij of geldt dat niet voor mij? M.a.w., hoor ik bij de wel-groep of hoor ik bij de niet-groep.
Wat betreft rest-groepen, die heb je altijd. Als je het over een 99%-groep hebt en je geeft daar betekenis aan, dan geef je automatisch betekenis aan de 1%-groep. (of je dat wilt of niet).
bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Verzamelingenleer
Wil je soms beweren dat ik de PVV heb uitgevonden?
Nee, alt. johan, degene die het heeft over “wij” van de PVV, “wij” Nederlanders, discrimineert, niet degene die daar een andere definitie aan geeft en zegt “jullie” zijn dus populisten.
Ik herhaal slechts het onderscheid dat je zelf maakt en herdefinieer dat op een wijze die jij niet aangenaam vindt.
Jij discrimineert en ik benoem dat.
@Harm: Nee, jij behoort tot de PVV-niet-uitgevonden-groep.
Ik behoor trouwens ook tot die groep.
Hebben we toch nog iets gemeenschappelijk. ;-)
Soms reageer je zo krampachtig,
dat het wel tegen beter weten in móet zijn.
@22 “Alleen rechtse populisten denken in groepen”
Dat is jouw analyse. De mijne stond hierboven ergens (#21). Verder zei ik dat als mensen het over het spook van het populisme hebben, dat ze altijd het rechts-populisme bedoelen. Dat kan ook niet anders wat dat is tot de begipsinhoud van “rechts” (het begrip) beginnen te behoren. Het zijn de beschouwers/analytici die zo denken. Het lijdend voorwerp van hun analyses (het kiezersvolk) wil niets anders zien dan zich vertegenwoordigd zien. Niets meer en niets minder. Dat is wat ik zei. Bij “echt” rechts (het ouderwetse liberalisme) staat het individu trouwens centraal, heb ik altijd begrepen, dat is de tweede reden waarom jouw uitlating niets met de mijne te maken heeft.
Ik weet waar jouw analyse stond. Daar reageerde ik tenslotte op, door die tegen te spreken
Niets meer en niets minder zeg je?
Je schreef anders wat meer: “mensen denken nou eenmaal vaak in groepen, en zelfs als dat niet zo zou zijn dan delen de mensen die over die mensen (en de maatschappij als geheel) denken wel in groepen.”
En zoals ik alt. johan al probeerde uit te leggen:
Je hebt ook mensen die zich -in meer of mindere mate- identificeren met een idee, een opvatting, of een filosofie. Iemand kan ook een socialist of anarchist zijn op zijn eentje.
Je maakt er trouwens een onhebbelijke gewoonte van om alles en iedereen ondergeschikt te maken aan jou uitgangspunten. Er zijn ontelbare uitgangspunten, die elk tot hun eigen set conclusies leiden en die hoeven nog niet eens met elkaar in tegenspraak te zijn.
@31 “Er zijn ontelbare uitgangspunten, die elk tot hun eigen set conclusies leiden”
Waar het in een discussie over gaat, is natuurlijk dat we het tenminste over de uitgangspunten eens zijn en dat het om de juiste uitgangspunten gaat. In dit geval reageerde ik overigens alleen nog maar op jouw conclusie (of was dat een uitgangspunt bij jou?) : “Alleen rechtse populisten denken in groepen”. Ik zeg dat deze conclusie tautologisch is omdat, als je goed gaat kijken naar hoe de mensen hun taal gebruiken, “rechts” en “populistisch” vaak overlappende begrippen blijken te zijn, en dat de “conclusie” dus van erg weinig waarde is als dit waar is. Jij zou dit moeten kunnen beamen want je zei zelf in #22 dat het links/rechts onderscheid uitstekend gedefinieerd was, en slechts iets met socialisme te maken had (en dus niet met populisme).
Dus jouw reactie is voor mij onbegrijpelijk. Iemand kán misschien wel socialist zijn op zijn eentje, maar iemand kan ook liberaal zijn op zijn eentje. Hoe kom jij tot de conclusie dat alleen rechtse populisten in groepen zouden denken? (Kan iemand trouwens ook populist zijn in zijn eentje?) … Daarnaast is jouw uitlating onbegrijpelijk dat ik anderen “ondergeschikt” zou (willen) maken aan “mijn “uitgangspunten”. Dat lijkt me niet de bedoeling. De discussie gaat eventueel om uitgangspunten, maar dat is wat anders. Over welke uitgangspunten heb je het eigenlijk?
Vertel eens, wat zijn de juiste uitgangspunten als het gaat om het beantwoorden van de vraag wat het volk wil?
Ja, iemand kan liberaal zijn op zijn eentje, maar nee, geen populist zijn op zijn eentje en dus overlappen de begrippen elkaar niet.
@33 Dat zeg ik nou net de hele tijd, waarom stel jij toch de hele tijd van die domme vragen? Mijn hypothese, mijn discussiepunt, is en was dat het volk (dat zijn de kiezers) zichzelf vertegenwoordigd wil zien. Dat is de manier waarop die markt in elkaar zit. Jij noemt iemand die zich vertegenwoordigd wil zien “rechts”, ik vraag me nog steeds af waarom mensen die zichzelf vertegenwoordigd willen zien per se “rechts” zouden zijn. Maar van jou komt er geen antwoord, alleen maar persoonlijke verdachtmakingen.
Er zijn nogal wat mensen die voorstander zijn van een rechtstreeks gekozen burgemeester. En misschien zou de vraagstelling wel het resultaat opleveren dat eveneens velen voorstander zijn van een rechtstreeks gekozen (minister-) president. In dat geval kun je moeilijk stellen dat ze door deze burgemeester of (minister-)president worden vertegenwoordigd.
Zo zijn er ook velen die voorstander zijn van het referendum. Ook in dat geval gaat het niet om vertegenwoordiging.
De vraag is dus gerechtvaardigd of de burger niet op de eerste plaats invloed wil kunnen uitoefenen op de wijze waarop het bestuur wordt geregeld en de beslissingen die worden genomen. Bovendien kun je constateren dat het systeem van vertegenwoordiging juist bloot staat aan veel kritiek, omdat de vertegenwoordigers zich vaak laten leiden door oneigenlijke motieven en belangen.
Kortom, de burger wil invloed en ervaart het systeem van vertegenwoordiging vaak als de zwakke schakel daarbij.
Zo gezien slaat de stelling dat mensen nou eenmaal vaak in groepen denken als een tang op een varken.
Heeft iemand een idee waarom charismatische, oprechte politici doorgaans ook meteen van die rechtse zeloten zijn?
Linkse mensen zijn vaak onzekere zeurpieten. Als ze sterk in hun schoenen zouden staan zouden ze niet links zijn.
Rechtse figuren hebben graag een sterke leider,
er klopt iets niets aan jouw theorie.
Die sterke leider vinden ze niet in een linkse neuroot…
Nee, in een rechtse psychopaat, dat is bekend.
That’s one way to put it. De andere zou zijn dat rechtse mensen ten onrechte denken dat ze weten hoe het zit, en dat de wereld in zwart-wit te verdelen is. En als ze wat meer realiteitszin hadden, ze links zouden stemmen. :-)