“According to George Cooper, author of The Origin of Financial Crises, “what is missing from today’s debate is recognition that previous growth rates were artificially supported by an unsustainable credit binge, itself the result of the misapplication of Keynesian policy.””
Huh? Hoe was die “unsustainable credit binge” nu het resultaat van Keynesiaans beleid? Dat is nieuw voor me. Keynes is toch in de jaren ’80 “dood verklaard”?
“But we didn’t. While Clinton balanced the federal budget, Americans plowed through their savings. We kept growing because, in the aggregate, we were still accumulating debt.”
… en dat toont hij aan door een grafiek van de afnemende savings rate. Maar die rate was nog steeds positief. Daarnaast werd die daling al in ’84 (acht jaar voor Clinton) ingezet, zo te zien. Tot slot steeg de ratio tussen huizenprijzen en huren (een indicatie dat de subprime bubbel pas echt opgeblazen werd) steeg pas echt onder Bush. Zo te horen probeert hij hetzelfde trucje uit te halen als de Bush regering met de 11 september aanvallen heeft gedaan: “Clinton deed ook niks”. Terwijl de échte indicatoren dat er iets mis was, pas daarna kwamen.
De onderbouwing rammelt, maar de eindconclusie is relevant. Nu kan je niet met Keynesiaanse aanpak verder.
En weinig sparen zegt niets over schulden opbouw, maar wel wat over de reserves die je daarnaast hebt. Die zijn dus de laatste tijd nauwelijks opgebouwd.
Geldt in zekere zin ook voor NL.
Wat me wel verbaasde, was de hoge schuld van bedrijven en financiele instellingen.
#3
prometeus
“De onderbouwing rammelt, maar de eindconclusie is relevant. Nu kan je niet met Keynesiaanse aanpak verder.”
Nee; maar als we de afgelopen jaar dat niet hadden gedaan dan hadden we nu nog dieper in de shit zitten. Keynes heeft ons gered, maar er zit zeker een prijskaartje aan en het kan niet door blijven gaan. Maar dat zegt niemand (behalve een verdwaalde SP-er), toch? Het IMF zegt het ook vandaag: er heeft een snel herstel plaatsgevonden, maar de langer termijn groei zal lager zijn.
Daarnaast kun je je afvragen: hoe zijn we in de situatie beland dat government bail-outs en stimuleringsplannen ons moeten redden en we geen reserves hebben om ze te betalen? Het artikel schuift die schuld in de schoenen van Keynes en Clinton (zie quotes @1). Geen woord over Reagan of Bush.
“Geldt in zekere zin ook voor NL. Wat me wel verbaasde, was de hoge schuld van bedrijven en financiele instellingen.”
Klopt: Nederlandse bedrijven (PCM, Akzo) werden ook door investeerders aangespoord om meer schuld op de balans te nemen.
#4
su
Wat me wel verbaasde, was de hoge schuld van bedrijven en financiele instellingen.
Mij niet. Een bedrijf met hoge schulden kan belastingtechnisch erg aantrekkelijk zijn voor investeerders. Een bedrijf met teveel reserves loopt ook een groot gevaar overgenomen te worden waarna het ontdaan wordt van zijn reserves ten goede van de investeerders, die het daarna weer doorverkopen.
#5
Niels
Volgens mij is de rode draad bijna, dat schuld en beurs/investeringen niet zo’n goede combinatie zijn.
Ook het voorbeeld van PCM is daar een illustratie van. Investeringsbedrijf neemt de boel over, verkrijgt enorme leningen, keert de aandeelhouders daarvan flink uit en laat een kreupel bedrijf achter.
Ik ben geen rooie rakker ofzo, maar soms vraag ik me serieus af of beursgang en de niet hoofdelijke aansprakelijkheid van bedrijven wel zo’n slimme zet is? Het zet alleen maar aan tot onverantwoordelijk graai en plunder gedrag.
#6
KJ
@Niels; in jouw laatste voorbeeld krijgt niet alleen het bedrijf, maar ook de verstrekker van de lening het lid op de neus. En het is die laatste partij die de risico-analyse moet maken (en dat mechanisme hoort – in ieder geval een beetje – te werken).
#7
gronk
Humbug. Savings rate is mogelijk al boven de 8%. Krugman heeft nooit gezegd dat die stimulus permanent zou moeten zijn; wel dat het pijnlijk kan zijn om er van af te komen.
En d’r is een hele simpele manier om van je schulden af te komen: ze afbetalen door de belastingen te verhogen. Laatst een onderzoekje gezien wat leek uit te wijzen dat d’r nog aardig wat ruimte was op de ‘laffer curve’ voor de VS.
En daarnaast zou ’t misschien ook geen stom idee zijn –met tempo– eens wat minder uit te geven aan ‘het brengen van democratie in het midden oosten’. Oftewel: stop de irak en afghanistan missie, en geef dat geld uit aan het verbeteren van je eigen infrastructuur.
#8
Chiel
Rolfe haalt wel een aantal dingen door elkaar, zoals spending=GDP. Zijn hele betoog geeft meer blijk van een lidmaatschap van de republikeinse partij dan van economische kennis.
#9
JSK
Ik vind het zomaar aggregreren van government, household, business and financial sector schuld toch iets verstorends hebben. In zekere zin tel je dubbel, want deel van de schuld van de financial sector is bezit van de households, deel van de schuld van de businesses is bezit van de financial sector, etc.
Schuldencrises treden meestal op als een land als geheel in het rood staat: tov het buitenland. Hoe doet de V.S. het op dat punt?
Reacties (14)
“According to George Cooper, author of The Origin of Financial Crises, “what is missing from today’s debate is recognition that previous growth rates were artificially supported by an unsustainable credit binge, itself the result of the misapplication of Keynesian policy.””
Huh? Hoe was die “unsustainable credit binge” nu het resultaat van Keynesiaans beleid? Dat is nieuw voor me. Keynes is toch in de jaren ’80 “dood verklaard”?
“But we didn’t. While Clinton balanced the federal budget, Americans plowed through their savings. We kept growing because, in the aggregate, we were still accumulating debt.”
… en dat toont hij aan door een grafiek van de afnemende savings rate. Maar die rate was nog steeds positief. Daarnaast werd die daling al in ’84 (acht jaar voor Clinton) ingezet, zo te zien. Tot slot steeg de ratio tussen huizenprijzen en huren (een indicatie dat de subprime bubbel pas echt opgeblazen werd) steeg pas echt onder Bush. Zo te horen probeert hij hetzelfde trucje uit te halen als de Bush regering met de 11 september aanvallen heeft gedaan: “Clinton deed ook niks”. Terwijl de échte indicatoren dat er iets mis was, pas daarna kwamen.
De onderbouwing rammelt, maar de eindconclusie is relevant. Nu kan je niet met Keynesiaanse aanpak verder.
En weinig sparen zegt niets over schulden opbouw, maar wel wat over de reserves die je daarnaast hebt. Die zijn dus de laatste tijd nauwelijks opgebouwd.
Geldt in zekere zin ook voor NL.
Wat me wel verbaasde, was de hoge schuld van bedrijven en financiele instellingen.
“De onderbouwing rammelt, maar de eindconclusie is relevant. Nu kan je niet met Keynesiaanse aanpak verder.”
Nee; maar als we de afgelopen jaar dat niet hadden gedaan dan hadden we nu nog dieper in de shit zitten. Keynes heeft ons gered, maar er zit zeker een prijskaartje aan en het kan niet door blijven gaan. Maar dat zegt niemand (behalve een verdwaalde SP-er), toch? Het IMF zegt het ook vandaag: er heeft een snel herstel plaatsgevonden, maar de langer termijn groei zal lager zijn.
Daarnaast kun je je afvragen: hoe zijn we in de situatie beland dat government bail-outs en stimuleringsplannen ons moeten redden en we geen reserves hebben om ze te betalen? Het artikel schuift die schuld in de schoenen van Keynes en Clinton (zie quotes @1). Geen woord over Reagan of Bush.
“Geldt in zekere zin ook voor NL. Wat me wel verbaasde, was de hoge schuld van bedrijven en financiele instellingen.”
Klopt: Nederlandse bedrijven (PCM, Akzo) werden ook door investeerders aangespoord om meer schuld op de balans te nemen.
Wat me wel verbaasde, was de hoge schuld van bedrijven en financiele instellingen.
Mij niet. Een bedrijf met hoge schulden kan belastingtechnisch erg aantrekkelijk zijn voor investeerders. Een bedrijf met teveel reserves loopt ook een groot gevaar overgenomen te worden waarna het ontdaan wordt van zijn reserves ten goede van de investeerders, die het daarna weer doorverkopen.
Volgens mij is de rode draad bijna, dat schuld en beurs/investeringen niet zo’n goede combinatie zijn.
Ook het voorbeeld van PCM is daar een illustratie van. Investeringsbedrijf neemt de boel over, verkrijgt enorme leningen, keert de aandeelhouders daarvan flink uit en laat een kreupel bedrijf achter.
Ik ben geen rooie rakker ofzo, maar soms vraag ik me serieus af of beursgang en de niet hoofdelijke aansprakelijkheid van bedrijven wel zo’n slimme zet is? Het zet alleen maar aan tot onverantwoordelijk graai en plunder gedrag.
@Niels; in jouw laatste voorbeeld krijgt niet alleen het bedrijf, maar ook de verstrekker van de lening het lid op de neus. En het is die laatste partij die de risico-analyse moet maken (en dat mechanisme hoort – in ieder geval een beetje – te werken).
Humbug. Savings rate is mogelijk al boven de 8%. Krugman heeft nooit gezegd dat die stimulus permanent zou moeten zijn; wel dat het pijnlijk kan zijn om er van af te komen.
En d’r is een hele simpele manier om van je schulden af te komen: ze afbetalen door de belastingen te verhogen. Laatst een onderzoekje gezien wat leek uit te wijzen dat d’r nog aardig wat ruimte was op de ‘laffer curve’ voor de VS.
En daarnaast zou ’t misschien ook geen stom idee zijn –met tempo– eens wat minder uit te geven aan ‘het brengen van democratie in het midden oosten’. Oftewel: stop de irak en afghanistan missie, en geef dat geld uit aan het verbeteren van je eigen infrastructuur.
Rolfe haalt wel een aantal dingen door elkaar, zoals spending=GDP. Zijn hele betoog geeft meer blijk van een lidmaatschap van de republikeinse partij dan van economische kennis.
Ik vind het zomaar aggregreren van government, household, business and financial sector schuld toch iets verstorends hebben. In zekere zin tel je dubbel, want deel van de schuld van de financial sector is bezit van de households, deel van de schuld van de businesses is bezit van de financial sector, etc.
Schuldencrises treden meestal op als een land als geheel in het rood staat: tov het buitenland. Hoe doet de V.S. het op dat punt?
Volgens dit (http://www.americanthinker.com/2009/05/us_foreign_debt_jumps_to_35_of.html) artikel: niet zo goed, maar als prometeus zegt begon het de Bush jaren. Eigenlijk vanaf 1999: het jaar de financiele regulering. Wel grappig.
Maar is een buitenlandse schuld van 35% BNP hoog of laag? Laag, zo blijkt uit deze (http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt) lijst. Waarop de V.S. opeens een buitenlandse schuld van 95% heeft.
Erg verwarrend moet ik zeggen.
Kijkend naar de netto schuld van de V.S. tov de wereld: ruim 20% van het BNP in de min. Maar de Eurozone is ook een debiteur: ongeveer min 10% van het BNP. Zie: http://www.ecb.int/press/pr/stats/bop/2006/html/ba061114.en.html.
Wie zijn dan de globale geldschieters?
Welfare for the rich
geweldig toch?
Zolang onze samenleving lenen beloont, en sparen straft zal een grote crash onvermijdelijk zijn.
Men probeert de crisis binnen bestaande kaders op te lossen terwijl juist de kaders verkeerd zijn.
Hier maar ff neergooien:
http://econompicdata.blogspot.com/2009/10/hours-worked-per-person-tailspin.html
Hmmm… Steeph, een grafiek van “hours worked per person” voor de Nederland over de periode 1964-nu zou er *precies hetzelfde uitzien*.
De snelle val in de participatiegraad na 2000 is dan wel interessant.