Doof, stom of blind. Wat zou u kiezen voor uwzelf als u gedwongen wordt en waarom?
Geïnspireerd door het Vlaam Belang en met excuses aan alle mensen die hier geen keuze in hadden.
Doof, stom of blind. Wat zou u kiezen voor uwzelf als u gedwongen wordt en waarom?
Geïnspireerd door het Vlaam Belang en met excuses aan alle mensen die hier geen keuze in hadden.
Reacties (48)
Hoewel ik dan niet meer van de muziek kan genieten, zou ik niet weten hoe zonder zicht of stem door het leven moet gaan.
Aangezien mijn vocale capaciteiten hier toch al van minimale waarde zijn, kan ik denk ik het best zonder stem leven…
Ik kies voor stommetje spelen. Je kan altijd nog schrijven of gebarentaal gebruiken. Ik maak films. Zonder muziek en mooie beelden hoeft het voor mij niet.
Stom lijkt mij verreweg het minste impact te hebben, maar als ik tussen doof of blind zou kiezen zou ik voor doof gaan…
Doof, omdat de enige aandoening waar nog wat aan te doen is met apparaten en operaties.
Liefst blind. Ik heb gewerkt met doven en blinden en volgens mij is een beschadiging van je communicatiemiddelen zwaarder dan een beschadiging aan je visuele middelen, omdat communicatieproblemen je uiteindelijk meer van de rest van de wereld afsnijden.
Doof lijkt me het ergste (no more music) waarna zicht (no more pretty sights), communicatie kun je ook via gebarentaal beoefenen. Als je doof bent is het verdomde lastig om te leren praten. Als je blind bent wordt het leven erg lastig, vooral qua mobiliteit en vertraging van het leerproces.
Stom. Meestal praat je toch tegen dovemans oren.
Doof. Jullie kennen mijn schoonmoeder niet.
Is dood in deze poll equivalent aan VB? Subtiele propaganda Sargasso!
Ik kies overigens ook voor stom. Luisteren is belangrijker dan spreken en zelfs als je graag liever jezelf hoort ben je met doofheid nog genaaid. Niet zien zou tot ongelukken leiden in mijn kamer…
@Bismarck: VB? Wat bedoel je daarmee? Anders kan ik de vraag niet beantwoorden.
@11: Het VB was het enige alternatief voor doof (Christendemocraten), blind (Liberalen) en stom (Socialisten). Hier is het enige alternatief: Liever dood. Lijkt me duidelijk wat daarmee bedoeld wordt…
Opvallend trouwens dat de meesten hier stom kiezen ivm. SP-bolwerk enzo. Het is natuurlijk ook goed mogelijk dat iedereen hier niet de VB-metaphoriek heeft doorgetrokken.
Ach zo, snap ik mijn eigen grappen niet ;-)
Muziek is mijn passie… Maar als ik moet kiezen tussen visueel of auditieve beperkingen zou ik lievre doof zijn…
Kan ik in ieder geval nog de bushalte vinden…
In één van de middelnederlandse Marialegenden figureert een stakker die “blint, stum, cropel ende oec nyet al te wael by sinne” was.
Mijn vriendin zegt dat ik toch al nooit iets zeg, dus stom zou voor mij het minst ingrijpend zijn. Als je doof bent moet je alle mooie muziek missen en blind zijn lijkt me één van de lastigste handicaps die je kunt hebben.
hm, ik had blind gekozen (doof is voor een muziekomnivoor als ik bijna net zo erg als dood), maar stom is eigenlijk beter. Dan schrijf ik inderdaad wel.
Ik denk dat blind zijn van deze drie de minste gevolgen heeft voor je communicatie met anderen. Wel heel veel praktische problemen, maar die lijken me overkomelijker.
Stom natuurlijk! Ben ik nu al en het bevalt me prrrima; niemand valt me lastig met moeilijke vragen en alles wordt voor me gedaan! hahahaha, de stakkers! Dus wie is nou uiteindelijk stom?!
Mooie tweedeling lijkt hier zich te voltrekken.
Mensen die willen (blijven) comuniceren, en zij die dat net niet (meer) willen.
Kan gewoon niét kiezen..doof, stom of blind…heel gek.
Tja…dan maar liever dood dan…
Maarrr… knappe jongen die het lukt het vonnis te voltrekken!
L ichaamstaal is ook communicatie. Als je blind bent, zie dat niet meer van een ander, dus wordt je ook ernstig gehinderd in je communicatieproces.
Ik ga voor stom, schrijven doe ik nu ook al liever dan praten.
Zijn er misschien blinde reaguurders die hierop iets kunnen zeggen?
Zei je iets Carlos? Ik kan het niet lezen
Of dove?
Er wordt beweerd dat bij presentaties 80% van de indruk visueel is. Hoezo communicatie?
In de wereld van internet gebeurt toch al verreweg de meeste communicatie niet meer vocaal.
Er bestaat toch een bijna-blinde weblogster? Ze verscheen vroeger altijd op weblogmeetings in het Vondelpark met haar zwarte blindegeleidehond. Ze kan slechts een heel smal streepje zien maar met wat aanpassingen en veel geduld kan ze wel degelijk lezen, reaguren en bloggen op het internot.
@Carlos: Hallo zeg, blinden hebben gewoon voorzieningen om met computers te werken hoor. En als een website of weblog geen heel stomme dingen doet, moet het overgrote deel te lezen zijn.
Hmm dan is er een hoop veranderd in die paar jaar dat ik niet meer buiten ben geweest ;-)
Toen ik 3 jaar oud was kreeg mijn vader een ernstig ongeluk. Hij was automonteur en was zonder scholing als kleine jongen begonnen in een garage. In de oorlog repareerde hij auto’s voor de Duitsers en in de avonduren pistolen voor de KP. Hij was servicemonteur voor de Volvo (vrachtwagens). In die tijd werden reparaties nog aan huis verricht. Hij reisde het hele land door.
Hij kreeg een metaalsplinter in zijn oog. Na een jaar ziekenhuis waren zijn beide zenuwen aangetast en was hij blind. Hij zat thuis en repareerde zijn bandrecorder, bouwde vogelhuisjes en meubeltjes voor de kinderen. Op oudejaarsavond dronk hij een borrel bij een kennis. Die had een garagebedrijf op 100 meter afstand van ons huis. ‘Heb je niets voor me te doen’, vroeg hij, ‘ik verveel me dood’.
Mijn vader ging in de garage werken. Hij reviseerde startmotoren en dynamo’s, hij bouwde zelf zijn meetinstrumenten, hij leidde nieuwelingen op, en loste problemen op waar zijn ziende collega’s geen raad mee wisten. Hij had tenslotte nog geleerd hoe je een diagnose kon stellen door aan de uitlaat te luisteren.. Hij was een prominent lid van de vereniging van automonteurs en stelde moeilijke vragen aan sprekers op hun bijeenkomsten. Hij was de beroemdste automonteur van Nederland. Op een excursie naar DAF keken ze vreemd naar hem. Wat moest die er nu bij. Tot zijn medeleden een onderdeel uit het magazijn aan mijn vader gaven en hij zo het artikelnummer kon oplepelen.
Mijn vader heeft tot aan zijn 65e gewerkt. Daarna maakte hij kandelaars op zijn draaibank en manshoge objecten van meccano die door elektromotortjes werden aangedreven. In zijn schuurtje had hij oude dynamo’s en startmotoren liggen. Ik heb zo mijn buurman weer aan een rijdende oldtimer kunnen helpen.
Blind zijn kan. Maar je moet wel het geluk hebben dat mijn vader had. Ook was er de arbeidsongeschikheidsverzekering die in die tijd bijzonder coulant was. Mijn vader kreeg zijn salaris aangevuld tot het niveau dat hij had kunnen bereiken zonder handicap. Omdat de Volvo-importeur in Nederland zonder blikken of blozen ieder jaar weer meldde dat hij minstens onder-directeur zou zijn geweest, hebben wij het niet arm gehad.
Het hele gezin leefde naar de strakke discipline die nodig was om hem te laten functioneren. Halen en brengen 3 keer op een dag. Geen deuren open laten staan. Geen rommel laten slingeren. Als mijn vrouw iets op de trap laat liggen word ik hels. Een blinde in je omgeving bepaald je hele leven. Het was niet altijd makkelijk. Ik heb de poll ook niet ingevuld: ik kan niet kiezen.
Ik kwam een blinde vrouw op straat tegen. Ze kwam uit haar werk en was op weg naar de tramhalte. Ware het niet dat de straat was opengebroken. “Zal ik u even helpen’, vroeg ik. Dat mocht. Terwijl we op weg waren vertelde ze me dat ik gewend was om blinden te begeleiden. Vol trots vertelde ik over mijn vader.
Mijn vader had een kolossale verzameling radio’s. Bij zijn bed, in de voorkamer, in de achterkamer en in zijn schuur. En vaak meer dan 1 want hij luisterde naar meer dan 1 zender. Wij mochten daar niet aanzitten want zelf een zender opzoeken ging niet. Hij luisterde de hele dag naar het nieuws, hij mistte niets. Net als ik.
Nou ja, een d die een t moet zijn, die had ik gemist.
Man… Alo, weet niet waarom maar ben geraakt! Mooi verteld!
ben er ook stil van.
Blind ben ik gelijk werkeloos en heb ik 9 jaar voor jan lul gestudeerd aangezien kijken een essentieel onderdeel van mijn beroep is.
Doof raak je in een enorm sociaal isolement en kun je niet meer naar muziek luisteren.
Dood ben ik ook werkeloos, heb ik voor jan lul gestudeerd, kan ik niet meer van muziek genieten en vrees ik ook voor een ernstig sociaal isolement.
Dan maar stom denk ik dan. dan kan ik tenminste nog fatsoenlijk webloggen. IRL gaat spreken mij nu toch al niet al te best af wegens lichte stressgerelateerde stotter.
Inderdaad, ik heb ook een verhaal, alleen niet zo mooi als ALO. Het doet me denken aan de gepensioneerde spoorwegmonteur die ons hielp toen ik met mijn ouders op vakantie was in Tsjecho-Slowakije, nog achter het IJzeren Gordijn. We reisden met een combi-camp, zo’n klap-/tent/caravan soort van. Ook toen al was dat ding oud. Ergens in een dorpje brak de as van het wagentje. Prompt voor het huis van deze man. Hij was blind maar op de tast heeft ie onze wagen weer gemaakt. Al liggend onder de combicamp heeft hij de as gelasd en hij draaide wat schroeven aan. Als er een moertje op de grond viel zag je hem voelend zoeken, maar het lukte hem. En na een paar uur konden we weer verder. Terug in Nederland hebben we hem geld en een pakket bloembollen gestuurd (zijn vrouw kon wel zien en hun tuin stond vol bloemen). Geen idee of het ooit langs de Oostblok douane is gekomen?
Ja, en ze waren erg lekker!
Die Nette Heer toont steeds onbetamelijkere reacties, hij maakt ons nette heren in Nederland onwaarachtig, foei!
@ALO
Wat een superverhaal!
hhmhmm hmmmd dmmmm mmmms smmmm mmms mmmmm msmm mmm mmm mmm hrreemm hhhrrr mssdhdhd mmmms mmmms
is mijn stomme reactie – valt in het niet bij verblindend mooie verhaal van ALO.
Ik ben al stom, dus dan maar dood hahaha ;)
Mooi verhaal ALO!
*neemt hoed af en maakt buiging*
Sterk verhaal @ALO, in de andere zin. ;)
Doof & stom geboren worden is iets anders dan het worden, zie nl. ”Land des Schweigens und der Dunkelheit” (’71) van de onovertroffen Werner Herzog.
#30 + #35 = prachtig, proficiat. #30 is een film waard, #35 bracht me ook even Hrabal in herinnering.
En qua optie 4: “Le seul argument contre l’immortalité est l’ennui. De là dérivent d’ailleurs toutes nos négations.” (EM Cioran).
‘En waarom men pleegt geen zelfmoord’. Ciffer Camus.
Ik ga toch ‘liever dood’ stemmen, en daar de volgende 50 jaren rond contemplamuren.
L’ennui is net niet de Walging van Sartre dat ik ooit met verbazing heb gelezen. Dus of l’ennui dan wel zoveel voorstelt betwijfel ik.
Ciffer Camus ? Hallo Marcel ?
L’ennui is van Moravia (La noia).
Niet te verwarren met Le mépris (Il disprezzo).
En waar is Alberto nu ?
Al bij al “stom” gestemd, domweg.
Met verbazing, mesc… Mooi, zoals zo vaak, wat je zegt. Parallel, ook. Maar heb jij die Walging nog terug gelezen, de laatste 15 jaar?
Ik durf niet, bang om alweer een illusto in scherven te slaan.
#44: cf., vaak foutief gespeld als cfr., is een afkorting van het Latijnse woord confer in de betekenis van de imperatief ‘vergelijk’. Het wordt veelal in woordenboeken en wetenschappelijke teksten gebruikt om te verwijzen naar een verschil ten opzichte van hetgeen besproken wordt.
Ciffer = Crachàtiaans voor ‘conferatur’, ahà. Mààr : “Few realise that Claudia Schiffer, like Albert Camus before her, is one of the world’s great unsung secret goalkeepers.”
@ Rembrandt in 37
Betaal jij eerst je schuldeisers maar eens af!