Voorzichtig met het koningshuis!

De recente rel in Engeland rondom prins Harry was weer eens een schoolvoorbeeld van hoe niet met een koningshuis om te gaan. Wat is er gebeurd? Zoals normaal voor een jongeman in een multiculturele samenleving houdt prins Harry er allochtone vrienden op na. Zoals ook vrij gebruikelijk praat hij soms op licht-racistische wijze over de vrienden in kwestie. En zo af en toe wordt hij daarbij met een mobiele telefoon gefilmd. Niks aan de hand, zou je zeggen. Of toch?

Een filmpje waarin prins Harry iemand ‘our Paki friend’ noemt heeft enig opzien gebaard. Een lid van het koningshuis heeft iets gezegd dat een heel klein beetje racistisch is! Het land is te klein! Eerst haalde het verhaal de voorpagina van de tabloids, toen de serieuze kranten. Eerst stelde de oppositie vragen, en uiteindelijk moest de premier de jonge prins ernstig toespreken. Het verdrong de instortende economie voor korte tijd van de voorpagina’s.

In vergelijking hiermee gaan we in Nederland toch verstandiger met ons koningshuis om. Het koningshuis van Nederland is enerzijds een sprookje, en anderzijds een mythe. Een dergelijke mythe is voor velen een psychische noodzaak. Miljoenen Nederlanders geloven stiekem dat koningin Beatrix de feitelijke macht in Nederland in handen heeft, en het beste met ons voor heeft. Het is pure projectie, maar wel een projectie die het functioneren van de democratie verbeterd. Want de irreële droombeelden worden hierdoor niet op gekozen politici geprojecteerd, die daarom beter controleerbaar blijven.

Het geeft geen pas om dit sprookje, dit mooie verhaal, met onbenulligheden omlaag te halen. Een lid van het Nederlandse koningshuis zal ongetwijfeld wel eens de term ‘kut-Marokkanen’ in de mond hebben genomen, of iemand als (zomaar een voorbeeld) een ‘domme Brabo’ omschreven hebben. De kranten staan er alleen niet vol mee. Laten we hopen dat het zo blijft.