Vier de vrijheid, ga kapot los

MINIMAX - Op aanraden van een vriend ging ik naar Villagers kijken. Ze speelden praktisch in mijn achtertuin. Vijf Ierse gnoompjes liepen het podium op en begonnen muziek te maken die ergens tussen hemel en aarde zweefde. Met van die melodieën die al eeuwen rondzingen. De stem van frontman Conor O’Brian deed me aan een andere stem denken, maar ik het lukt me niet om te achterhalen welke stem. Het zal moenen met het ene oog wel weer zijn. Meteen daarna vlogen op het podium ernaast Seven League Beats erin met snoeiharde technohop, overschreeuwd door de slapste MC ooit. ‘Vier de vrijheid, ga kapot los op deze beats,’ riep hij.  Ik kocht wat muntjes, vierde de vrijheid met twee Vietnamese loempia’s en een biertje en ging op de weg terug naar huis nog even langs Miss Montreal. Ze had de hele dag in een helikopter gezeten en ging een liedje zingen over haar opa die symbool stond voor een generatie van helden. Eigenlijk was iedereen een held, als ik het goed begreep. Het leek gemeend, maar wel alsof het geschreven was in opdracht van een of ander 5 mei-comité. Ik begrijp hieruit dat haar opa in het verzet zat en onlangs is overleden. Ik twijfel er niet aan dat het liedje recht uit haar hart kwam. En toch, dit liedje over een gestrande bus met twenty seven strangers die ieder hun eigen weg gaan, ontroert mij een kleine duizend keer meer.