COLUMN - Mijn telefoon is dus gejat door een huftertje met grijpgrage handjes en een achterlijk klein fietsje, maar weinig verstand. Want hij heeft er helemaal niks aan, ik heb mijn beveiliging op orde. Ik was gelukkig vlakbij huis en heb hem onmiddellijk getraceerd; hij was nog onderweg.
Bij het op “verloren” zetten van je telefoon kun je een bericht meesturen, en in mijn woede werd dat een venijnig: “hey klootzak, ik kom je halen”. Op dat moment is de telefoon ook gelockt en alleen met toegangscode te openen. Even later zie ik dat hij op 1 plek blijft, op een adres hier niet zover vandaan. Uiteraard ben ik er niet naartoe gegaan. Ik heb screenshots gemaakt voor de aangifte en ben snel een nieuwe telefoon gaan halen. Want ik kan echt niet zonder.
Wat ook meteen blijkt onderweg. Ik breek mijn hoofd over ’t feit dat ik niemand kan bereiken en andersom. Even in de GVB-app kijken is er niet bij. En, oh the horror, ik heb niks te lezen onderweg. En ik kan dus gewoon niet niks doen. Gaat niet.
Dus ik zit op een hele oude telefoon zonder simkaart, die ik nog altijd gebruik voor de radio (wat geen data kost, want het gaat gewoon via de ether), naar hele oude foto’s te kijken. Nou, daar word ik ook niet per se vrolijk van. Vrienden en collega’s die ik uit ’t oog verloren ben, en vooral mijn poezenkindjes doen nog net niet de tranen in mijn ogen springen.
Maar het is niet zo ver, dat scheelt. En het is niet druk in de Mediamarkt; dat was vorige keer wel anders.
Helaas kan ik geen simkaart krijgen van mijn eigen abonnement. Ik vermoed dat ook de provider een seintje krijgt dat de telefoon op “verloren” staat, want de verkoper zou de helpdesk moeten bellen. Maar die is niet bereikbaar op zaterdag, natuurlijk. Ik neem maar even een goedkope prepaid mee, zodat ik in elk geval iets heb. Thuis aangekomen blijkt er – je gelooft ’t niet – geen volledige reservekopie in de iCloud te staan. Zucht. Ik zal wel wat achtergrondprocessen hebben uitgezet op enig moment. Of zo. Gelukkig heb ik wel alle contacten, notities en dergelijke en nou ja, het is niet zo’n ramp om apps opnieuw te downloaden. Is wel lekker schoon eigenlijk, wat moet je ook met 3 schermen vol met apps? Wel zit ik ermee dat ik dinsdag niet normaal zou kunnen werken zonder mijn eigen nummer, want dat is gekoppeld aan verschillende systemen, waaronder het telefoonsysteem van de zaak. Via Signal stuur ik een bericht naar een van mijn bazen om mijn tijdelijke nummer door te geven. Ik hoef niet uit te leggen wat het probleem is. Hij regelt meteen via een van onze partners dat ik maandag op kantoor een simkaart kan ophalen. Top! Nou het weekend nog door zien te komen.
– Wordt vervolgd –
Reacties (2)
Telefoonverslaving zal op termijn een ergere pandemie blijken te zijn dan corona.
Iemand die echt niet zonder zijn telefoon meent te kunnen, denkt belangrijker te zijn dan hij/zij daadwerkelijk is. Of verslaafd.