The Self-Fulfilling Prophet

Euh, ja.
Was even aan het rollebollen in real life.
Kijk, ik beschouw Sargasso als een podium, en ik ben de impovista daarop. Vrijheid. Lak aan de geplogen vorm waar tekenen aan moet voldoen.
Wat de tekening zelf betreft: ik heb het, pardon my French, schijt aan trentwesjers. In deze tijden van overstuurde hysterie, doemt er ineens iets nieuws op. Hij/Zij die Het nu es een keertje gaan zeggen. Los van de blatante arrogantie, zijn ze ook nog es zo ridicuul fake als Madame Soleil.
Dusch,
#3 & 4, dank voor de prijzing, maar ik in mijn kleine wereld heb nog niet de pun gezien omtrent een fulfilling profET gezien. Het eenvoudige grapje omtrent wordplay. Da’s nu het leuke. Dat je een kleine vondst ook kan weergeven op een kleine tekenmanier. Jullie begrijpen? -Als ik iets zie als klein, dan kan ik dat ook op een ‘kleine’ manier tekenen. De vrijheid van Sargasso noodt mij haast daartoe. Kweet het, het is een rare denkoefening wellicht, maar ‘in stijl tekenen’ interesseert me nix. Van the medium is the message, naar the message is the medium. Een walgelijke kloterij als een profeet, anno 2006, een trentwetsher die easy money haalt uit gebakken lucht -dan kies ik voor een even cheape stijl als mijn geviseerde onderwerp. Het is dus dubbel, en aanvaard dus gewoon de symbiose van een tekenaar die onderwerp met stijl mixt. Desondanks, mooi dat men ziet dat er iets bestaat als ‘behoorlijk onder het gangbare niveau van Crachat’… Mooiste compliment totnogtoe.
#5: dank Bicat. Blij uw reactie ook in mijn hoekje te zien.
#6 & 7: het is ook een kinderlijk eenvoudige platski humor. Leve de kinderen. Daar hoop je na verloop van tijd op. Heb twee dochters rondlopen, en het zijn bizarre tijden. Peak their oil. En uw vraag naar meer? Ga ik nu aan werken.

Algemeen, … Ik vond de eikel en de reet, zoals dat heet, in één klikbeeld, absoluut veelzeggend.