Willy Mason

Nu ik deze woorden schrijf, klinkt Willy Mason. En ben ik weer terug in Gent, maart 2007. Het weer was ongeveer zoals nu. Kraakhelder winterweer. Ik had If the ocean gets rough bij de plaatselijke Fnac beluisterd en gekocht. Alleen de eerste tonen van Gotta keep walking hoefde ik te horen om te weten dat het een dierbaar plaatje zou worden. We hadden met W. en C. Afgesproken. Dronken biertjes in Waterhuis aan de bierkant. Aten in een restaurant waar enkel gefluisterd werd. De gigantische schuchterheid van het dienstmeisje bracht mijn lief op het idee om, nadat we het restaurant hadden verlaten, terug te gaan en precies dezelfde gerechten te bestellen en precies dezelfde vragen te stellen en precies dezelfde discussies te hebben als in de uren daarvoor. Die avond werd ik ziek. Ik keek naar een film over de laatste dagen van Markies de Sade. Met Geoffry Rush en Kate Winslet. De nacht bracht ik ijlend door. De volgende dag voelde ik mij als herboren. De trein naar Nederland nam een omweg. We namen de voet van de Ardennen mee en zagen de achterkant van Wallonië, badend in het zonlicht. Als ik Willy Mason opzet, kruipt dat hele weekend weer mijn lijf in. Terwijl ik toen alleen maar de eerste tonen van het eerste nummer had beluisterd.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.