Te weinig van het kwade

Om zich staande te houden in een wereld vol machtspolitiek, zal Europa "enge" mentaliteiten uit het verleden opnieuw moeten ontdekken, zij het met mate. Oorlog is kwaad, en het is vaak het mindere kwaad. – George Orwell, Looking Back on the Spanish War, 1943 De stormloop van de steppe tegen ons eerbiedwaardige continent is deze winter losgebarsten met een geweld dat ieder menselijk of historisch voorstellingsvermogen te boven gaat. De Duitse krijgsmacht en haar bondgenoten vormen daartegen de enige verdedigingslinie waar überhaupt sprake van kan zijn. – Joseph Goebbels, Sportpalast-toespraak, 1943 Allereerst mijn excuses aan George Orwell. De grootmeester van de politieke literatuur zou zich omdraaien in zijn graf als hij zag dat ik hem samen met Goebbels citeer. Goebbels staat immers precies voor datgene waar Orwell zijn leven lang verbeten tegen vocht: het ondergeschikt maken van de waarheid aan een dogmatische ideologie, en het wegnemen – door propaganda, censuur en bruut geweld – van alle mogelijkheden om kritiek op die ideologie te uiten. Goebbels was er akelig goed in. Zijn communistische collega's deden niet voor hem onder, en beide kampen hadden ook in de democratische landen enthousiaste aanhangers. Orwell kon er razend om worden – en er vlijmscherp over schrijven. Toch heeft deze merkwaardige combinatie van citaten een reden. Ten eerste zijn ze allebei pijnlijk actueel, in verband met de oorlog in de Oekraïne, waar de 'stormloop van de steppe' zich in het klein aan het herhalen is. (Een tijd waarin passages uit nazi-toespraken actueel zijn, dat moet toch wel een hele duistere tijd zijn? Hou die gedachte vast.) Ten tweede denk ik dat er een schaal te tekenen is waarop Orwell tussen ons en Goebbels in staat – en met 'ons' bedoel ik de burgers van Europa anno 2015, of althans het kleine deel van die burgers dat zich bezig houdt met politiek en actualiteit.

Door:

Waarom ik geen Marokkaan ben

, door

OPINIE - We moeten af van het wij-zij-onderscheid tussen Nederlanders en ‘Marokkanen’ – ook als dat goed bedoeld is.

Van mijn GroenLinkse partijvoorzitter Rik Grashoff kreeg ik een oproep ook te laten weten dat ik een Marokkaan ben. Ik ga daar niet aan meedoen. Daar is een eenvoudige reden voor: ik ben namelijk werkelijk geen Marokkaan en ik heb ook niet de pretentie er een te zijn (eerlijk gezegd zou ik dat nogal aanmatigend vinden). Ik zou de actie domweg kunnen negeren, maar ik vind dat er een ongewenst randje aan zit.

De actie gaat namelijk mee in het frame van Geert Wilders. Er is in Nederland sprake van wij, de Nederlanders, en zij, de Marokkanen. Het is natuurlijk een roerend gebaar van solidariteit dat Nederlanders zich voor de bühne bij de Marokkanen voegen, maar het is ook een boodschap die het onderscheid in stand houdt. De vele born here selfies, waarbij Marokkaanse Nederlanders zich met hun paspoort portretteerden, bieden een veel positiever signaal door de nadruk te leggen op de eenheid in plaats van de verdeeldheid.

Marokkaanse Nederlanders van de jongste generatie zijn in feite verder in hun denken dan de Nederlandse Nederlanders die menen voor hen op te moeten komen (dat heeft toch altijd iets paternalistisch, alsof ze niet uitstekend in staat zijn zichzelf te verweren). Denk ook aan de positieve boodschap waarmee Nida Rotterdam uit het niets twee zetels haalde bij de gemeenteraadsverkiezingen. Dat is de houding waarmee Nederland vooruit geholpen wordt. Het PVV-sentiment bestrijd je niet door er luidkeels tegenin te gaan, maar door de irrelevantie ervan te tonen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Bestel je boeken bij Bazarow

Mededeling

Bazarow is een verkopende boekensite, waar je ook recensies, nieuws, een agenda en een digitaal magazine kan vinden. Nog niet alles is af, maar veel boeken zijn al te vinden en er komt de komende maanden steeds meer bij.

Het doel van Bazarow is om een site te vormen die evenveel gemak biedt als de online giganten maar die wél teruggeeft aan de boekensector. Tegen roofkapitalisme, en voor teruggeefkapitalisme, bijvoorbeeld door te zorgen dat een flink deel van de opbrengst terug naar de sector gaat en door boekhandels te steunen.