Bernie Sanders staat ergens voor, ook als hij zit

De wanten van een zittende Bernie Sanders gaan de wereld over. Modeblad Vogue schreef er een stuk over, en vele 'handverwarmende' verhalen doen de ronde. Over dat het een zelfgemaakt cadeautje was van een fan, en dat hij ze ooit uitleende aan iemand die het koud had, bijvoorbeeld. Ook Nu.nl maakte er een filmpje over en noemde het 'Hilariteit om gebreide wanten Sanders', met een slapstickmelodietje eronder. Wat hebben ze het mis. Want Sanders wanten gingen niet viraal omdat ze hilarisch waren, maar omdat ze ergens voor stonden. Voor integriteit en vastberadenheid, bijvoorbeeld. Stug vasthouden aan je eigen koers, jezelf blijven en wél in contact staan met je kiezers, en weten wat zij willen. Voor no-nonsense ('I was just sitting there trying to keep warm'). Allemaal dingen die we vaak in politici missen. Dáárom heeft iedereen het over Sanders' wanten, en niet over de Hungergames-speld van Lady Gaga, of bij welk duur atelier die en die jurk is gekocht. En tegelijkertijd is het feit dat Bernie Sanders dit voor elkaar kan krijgen door gewoon op een stoeltje plaats te nemen bij de inauguratie - en die inauguratie qua aandacht bijna overschaduwt - een belangrijke boodschap aan Biden: Neem ons serieus, want anders... https://twitter.com/LateNightSeth/status/1352444919244320776

Door: Foto: David Olimpio (cc)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.