In de tweede helft van de twintigste eeuw ging de Worstenophanger zelf ook vlees eten, dagelijks wel te verstaan. Dit is tegenwoordig zo normaal dat de toegang tot 'iedere dag een lapje vlees op het bord' bijna als grondrecht gezien wordt. Dankzij de groene revolutie in de landbouw in de jaren '50 en '60 kwam er eind aan de voedselschaarste in de wereld en werd de weg geopend voor grootschalige vleesproductie. In het Westen genoot men van de full monty: goedkoop brood en goedkoop vlees. In Azië bleven ze (eindelijk) in leven met hun kommetje rijst. Maar alles zal veranderen nu de Aziatische Worstenophanger zelf ook vlees wil eten, de Westerling zal moeten inschikken. De tijd van goedkoop voedsel is voorbij (Economist). Afgelopen jaar is de prijs voor granen en maïs op de wereldmarkt naar recordhoogte gestegen. Vallen de landbouwopbrengsten soms tegen? Nee. Dit jaar zal er een recordoogst van 1,66 miljard ton aan granen worden binnengehaald. Kaapt de biofuel industrie soms al subtantiële hoeveelheden van deze oogst in? Nee nog niet. Het komt door de snelle toename van vleeseters op deze planeet. De nieuwe vleeseters leven in de opkomende economieën als: China, India en Brazilië. In 1985 at de gemiddelde Chinees per jaar 20 kg vlees tegenwoordig is dat meer dan 50 kg, nog even ze eten evenveel als Nederlanders: 85kg. Er zijn twee belangrijke 'wetten' die de mondiale vraag naar voedsel (mede)bepalen. Meer mensen: meer graanconsumptie. Meer welvaart: meer vleesconsumptie.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het waren steeds kleine, onopvallende berichten die de laatste weken op de telex voorbij kwamen. Maar samen geven ze toch een beeld dat wat aandacht behoeft.
Het begon een tijdje geleden al met de stijgende prijs van maïs. Mede als gevolg van de wens om biobrandstof te produceren uit deze plant (hoe inefficiënt) stijgt de vraag al enige tijd. De productie kan de vraag nog niet bijhouden en het weer werkt ook weer eens tegen. Dus krijg je hogere prijzen, in de orde grootte van 50% over het afgelopen jaar.
Toen verschenen her en der berichten over de stijgende prijs voor rijst.
De toenemende vraag, mislukte oogsten en de productie die niet zo snel meer groeit, zorgt ook hier voor prijsstijgingen.
En deze week was het tarwe dat ineens sterk in de belangstelling stond. De verwachting dat oogsten in Europa, Canada en de VS tegen zullen vallen terwijl de vraag nog steeds stijgt, zorgen ook hier voor een stijgend prijs. Mede ook doordat landen proberen nu al andere tekorten hiermee aan te vullen.
Een prijsstijging op zich bij een van de producten is natuurlijk geen ramp. Het geheel wordt toch wel wat spannender als de stijging zich voor doet voor juist deze drie producten. Maïs, rijst en tarwe zijn samen goed voor een substantieel deel van basisvoedselvoorziening van de hele wereld.
En dat geldt zowel direct (als in rijst), als indirect (brood, cornflakes, ijs) als in heel indirect (vlees).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.