In de tweede helft van de twintigste eeuw ging de Worstenophanger zelf ook vlees eten, dagelijks wel te verstaan. Dit is tegenwoordig zo normaal dat de toegang tot 'iedere dag een lapje vlees op het bord' bijna als grondrecht gezien wordt. Dankzij de groene revolutie in de landbouw in de jaren '50 en '60 kwam er eind aan de voedselschaarste in de wereld en werd de weg geopend voor grootschalige vleesproductie. In het Westen genoot men van de full monty: goedkoop brood en goedkoop vlees. In Azië bleven ze (eindelijk) in leven met hun kommetje rijst. Maar alles zal veranderen nu de Aziatische Worstenophanger zelf ook vlees wil eten, de Westerling zal moeten inschikken. De tijd van goedkoop voedsel is voorbij (Economist). Afgelopen jaar is de prijs voor granen en maïs op de wereldmarkt naar recordhoogte gestegen. Vallen de landbouwopbrengsten soms tegen? Nee. Dit jaar zal er een recordoogst van 1,66 miljard ton aan granen worden binnengehaald. Kaapt de biofuel industrie soms al subtantiële hoeveelheden van deze oogst in? Nee nog niet. Het komt door de snelle toename van vleeseters op deze planeet. De nieuwe vleeseters leven in de opkomende economieën als: China, India en Brazilië. In 1985 at de gemiddelde Chinees per jaar 20 kg vlees tegenwoordig is dat meer dan 50 kg, nog even ze eten evenveel als Nederlanders: 85kg. Er zijn twee belangrijke 'wetten' die de mondiale vraag naar voedsel (mede)bepalen. Meer mensen: meer graanconsumptie. Meer welvaart: meer vleesconsumptie.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Het waren steeds kleine, onopvallende berichten die de laatste weken op de telex voorbij kwamen. Maar samen geven ze toch een beeld dat wat aandacht behoeft.
Het begon een tijdje geleden al met de stijgende prijs van maïs. Mede als gevolg van de wens om biobrandstof te produceren uit deze plant (hoe inefficiënt) stijgt de vraag al enige tijd. De productie kan de vraag nog niet bijhouden en het weer werkt ook weer eens tegen. Dus krijg je hogere prijzen, in de orde grootte van 50% over het afgelopen jaar.
Toen verschenen her en der berichten over de stijgende prijs voor rijst.
De toenemende vraag, mislukte oogsten en de productie die niet zo snel meer groeit, zorgt ook hier voor prijsstijgingen.
En deze week was het tarwe dat ineens sterk in de belangstelling stond. De verwachting dat oogsten in Europa, Canada en de VS tegen zullen vallen terwijl de vraag nog steeds stijgt, zorgen ook hier voor een stijgend prijs. Mede ook doordat landen proberen nu al andere tekorten hiermee aan te vullen.
Een prijsstijging op zich bij een van de producten is natuurlijk geen ramp. Het geheel wordt toch wel wat spannender als de stijging zich voor doet voor juist deze drie producten. Maïs, rijst en tarwe zijn samen goed voor een substantieel deel van basisvoedselvoorziening van de hele wereld.
En dat geldt zowel direct (als in rijst), als indirect (brood, cornflakes, ijs) als in heel indirect (vlees).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.