het Saillant | Bezuinigen? Lekker onbelangrijk voor Links

Als het in de verkiezingscampagne over economie gaat, dan zou het niet moeten gaan over hoeveel er nu precies bezuinigd moet worden, maar over de oorzaken van de crisis. Als links nog terug wil komen in de verkiezingsrace dan moet men stoppen met het concurreren met rechts op het huishoudboekje. De huidige verkiezingsstrijd concentreert zich op een strijd tussen ‘links’ en ‘rechts’, waarbij beide zijden zich in het debat over de economie vrijwel uitsluitend profileren door waar zij op bezuinigen. Het is prettig dat het integratiedebat voor de meeste burgers hierdoor naar de achtergrond wordt gedrongen omdat dat voornamelijk ging over een rechtsdraaiend gecreëerd doembeeld. Jammer is dat het nu over een ander irrelevant onderwerp gaat. Helemaal jammer is dat het dan ook nog gaat over de specifieke doorrekeningen van de respectievelijke bezuinigingen door het CPB gaat, waardoor helemaal een schijnwerkelijkheid wordt gecreëerd waarin iedere partij alleen het eigen gelijk ziet.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spindoctors: Nederland loves Mark Rutte!

GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Chris Aalberts, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Mark Rutte (Foto: Wikimedia Commons/Nick van Ormondt)

Nog even en we hebben na een eeuw weer een liberale premier: Mark Rutte. De man werd al meerdere keren afgeschreven: hij won ooit nipt de lijsttrekkersverkiezingen van de VVD, en moest bij Rita Verdonk’s vertrek uit de VVD een flinke partijcrisis bezweren. Zijn peilingen waren altijd zeer beroerd, maar nu is hij terug. Hij overtuigt niet alleen de VVD-partijelite, maar ook heel Nederland. Mark is jong, vlot, belezen, kundig en charismatisch. Hij zal Nederland wel door de economische crisis leiden, en grote groepen Nederlanders geloven daarin, harde ingrepen in de sociale zekerheid of niet.

Job Cohen
Wat jammer nou voor Job Cohen. Hij was een alom gerespecteerd burgemeester en de hoop van Nederland, toen hij twee maanden geleden werd aangekondigd als nieuwe PvdA-leider. Heel Nederland zuchtte van verlichting dat een nieuwe leider was opgestaan. Een grote golf van enthousiasme overspoelde Nederland en internet, waar sociale netwerksites als paddenstoelen uit de grond schoten om Job in zijn overwinningstocht naar het torentje te ondersteunen. Na acht jaar Balkenende had Nederland op dit moment gewacht: verlossing.

Maar nu is alles ineens anders: Mark lijkt met de eer te gaan strijken en Job lijkt plotseling een slechte keus. Job kent zijn cijfers niet, en maakt daar in debatten ongemakkelijke grapjes over. Job daagt Wilders bij een televisiedebat uit, om datzelfde debat vervolgens van hem te verliezen. Job hakkelt en struikelt over zijn eigen woorden, wordt boos op Wilders, en past elke keer zijn programma aan, waar hij vervolgens weer spijt over moet betuigen. Al met al niet erg vreemd dat Nederland binnen twee maanden helemaal klaar is met Job.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slim stemmen?

Als je tactisch wilt stemmen, waar moet je dan op letten? De stemwijzer helpt niet. Als je nu nog niet weet wat de diverse partijen ongeveer willen, dan kun je beter een slimme oom machtigen. Verkiezingsprogramma’s bestuderen is ook zonde van je tijd. Die werkstukjes belanden na 9 juni in de papierbak. De CPB doorrekeningen serieus bekijken dan? Zo mogelijk nog zinlozer. Het CPB neemt de aangeleverde data van de politieke partijen namelijk wel serieus. Het resultaat zijn solide ogende staafdiagrammetjes en golvende grafiekjes zonder enige betekenis. De aangeleverde data hebben niets met de politieke werkelijkheid van 10 juni te maken. De gehanteerde modellen zijn onvolledig en de behaalde resultaten uit het verleden zijn bedroevend, maar dan ook bedroevend zwak. Nee, een zwevende kiezer die wel zelf nadenkt kijkt eerst naar wat zijn landgenoten van plan zijn. Een slimme stem is een stem op je gewenste coalitie. Helaas kan dat niet rechtstreeks in Nederland, dus zul je zelf de polls in de gaten moeten houden.

Links?

Als je hoopt op een links kabinet dan is het simpel. Het maakt allemaal niet uit wat Femke, Alexander, Job of Emile willen of zeggen, het enige dat telt is dat wat mogelijk is. Dat is niet veel. Een echt linkse regering zit er namelijk niet in. Zelfs in de ‘linkse jaren zeventig’ hadden de linkse partijen geen meerderheid en was er de steun van de confessionelen nodig. Het linkse electoraat schommelt in Nederland altijd rond de 40%. Al vanaf 1918. Het meest denkbare linkse kabinet is om die reden Paars of Paars-Plus. Om dat te realiseren moet de PVDA wel de grootste partij worden. D66 en GroenLinks voelen de bui al hangen, want zij vrezen dat de kiezer in het stemhokje wederom niet zal kiezen voor hun toch alleszins redelijke alternatieven. Terecht overigens, want de slimme progressief moet wel op de PvdA stemmen om gehoord te worden. Als Alexander 9 zetels haalt is dat al een verdriedubbeling, Femke heeft aan 10 zetels genoeg om de vlag uit te hangen. Beiden zullen graag aanschuiven bij een nieuw Paars. Kortom: wil je een linksige coalitie, stem dan op Job.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politieke Partijen vergeten draagvlak te creëren voor Europees beleid

Waar in andere Europese landen Europees beleid en de standpunten van de verschillende partijen ook tijdens de nationale verkiezingen een belangrijk onderwerp zijn geworden blijft dit onderwerp in Nederland geheel buiten het politieke debat. En dat is gevaarlijk betoogt Veronique Swinkels van Newropeans.

De Europese samenwerking en de Euro zullen de komende jaren nog heel wat hoofdbrekers kosten van het nieuwe Nederlandse kabinet en parlement. Maar waar in het echte nieuws Europa een hoofdrol speelt. Is Europa in het Nederlandse politieke debat ver te zoeken. Er is nauwelijks discussie over en het onderwerp doet eigenlijk niet mee. De Stemwijzer en het Kieskompas hebben het onderwerp zelfs niet opgenomen in hun vragenlijsten (behalve de weinig actuele vraag of Turkije mag toetreden of niet). De politiek loopt weg van het onderwerp en dat is erg onverstandig. De samenwerking binnen Europa zal eerder toenemen dan afnemen tenzij we accepteren dat het project Europa en Euro tot mislukken is gedoemd. De tijd is voorbij dat we naļef konden denken dat een monetaire unie niet hoeft worden omgeven met een politiek project. En dat project kan zich alleen verder ontwikkelen als de burgers van Europa mee willen doen en zich begrepen en gehoord voelen. De afwezigheid van Europa in het verkiezingsdebat brengt dit niet naderbij.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sargasso metapeiling 2010 | Weinig beweging

De derde metapeiling laat weinig verschuiving zien ten opzichte van de vorige van afgelopen vrijdag. De debatten hebben hun invloed nog niet laten gelden. Snel dus maar weer naar de cijfertjes:


En dan weer het grote overzicht met alle peilingen m.u.v. de aandelenmarkt er in:

De Sargasso Metapeiling komt tot stand op basis van de volgende barometers: TNS Nipo, Synovate, Peil, Fispr, NUpoll en de aandelenmarkt. Daar laten we een formule op los en daar gooien we dan nog eens een elasticiteitscorrectie en moddercompensatie overheen. Helemaal wetenschappelijk onverantwoord.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | de tien dagen toer

SaillantLOGOHet vorige kabinet trok na de verkiezingen eerst 100 dagen het land door. Deze zinloze excursie is niet voor herhaling vatbaar. Maar misschien is een korte trip naar het buitenland zo gek nog niet.

De inkt van Beetsterzwaag (wat duurde dat lang zeg) was nog niet droog of het kabinet Balkenende Veel te Veel trok het land in om te horen wat de burger nu eigenlijk wilde (wat duurde dat lang zeg). Alsof er nog aan het regeerakkoord gemorreld kon worden. Verloren tijd.

De verkiezingsstrijd spitst zich toe op typisch Nederlandse onderwerpen zoals de hypotheekrente-aftrek. Belangrijk, maar toch wel van het niveau huishoudboekje en pa die zijn loonstrookje niet moet opzuipen. Wat de lijsttrekkers telkens vergeten te vermelden, is dat onze binnenlandse politiek, nog meer dan vier jaar geleden, is verbonden aan ontwikkelingen in het buitenland. Dat de landelijke politiek weinig meer te zeggen heeft over alle weggeprivatiseerde diensten, daar zijn we de laatste jaren op harde wijze al achter gekomen. Laat een nieuw kabinet meteen goed beginnen door aan te geven wat ze in de ‘smalle marges’ van de internationale politiek nog denkt voor ons te kunnen betekenen.

Ik hoop dat het nieuwe kabinet Rutte of Cohen wat voortvarender aan het werk gaat. Toch kan het geen kwaad dat de bewindslieden na de (hopelijk een korte) formatie de wereld in trekken. Maar dan om eens het eiland Nederland te verlaten. Een tripje van tien dagen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Miljardengaten in de VVD plannen?

Hier weer een gastbijdrage van Ad van der Stok.

Afgelopen woensdag tijdens het lijsttrekkersdebat bij RTL liet Rutte iets interessants los over de VVD plannen voor de woningmarkt: “Wij willen ook het hele corporatiestelsel hervormen, […] wij willen stimuleren dat meer mensen een eigen huis bezitten en dat corporaties dus gedwongen worden dat woningbestand te verkopen, bijvoorbeeld aan de bewoners.

Interessant omdat het in de campagne alleen gaat over het wel of niet afschaffen van de hypotheekrenteaftrek, maar niet over mogelijke kostenstijgingen ervan die in de miljarden kunnen lopen. In dat plan van Rutte zit zo’n kostenstijging verborgen waarvan in de CPB-bijlagen over de VVD niet te achterhalen valt hoe die betaald wordt. Bovendien is er een andere mogelijke kostenstijging, bij alle partijen die geen hervorming van die aftrek willen, die uit voortkomt uit een stijgende rentevoet.

Over welke miljarden dat gaat?

Allereerst het tijdens het RTL-debat door Rutte verwoorde plan het corporatiestelsel te hervormen. Zo’n hervorming, waarmee op grote schaal huur- in koopwoningen worden omgezet, betekent dat de hypotheekrente-aftrek verder zal oplopen. Want voor elke huurwoning die koopwoning wordt zal weer een hypotheek afgesloten worden en de totale aftrek vergroten. Door die aftrek loopt de schatkist op het moment – met 3,97 miljoen koopwoningen – zo’n 11 miljard euro mis. Maar hoeveel wordt dat als (een deel van) de 2,4 miljoen corporatiewoningen straks verkocht worden? Een indicatieve berekening, waarbij de kosten voor de staat van huren tegenover die van kopen gezet worden, laat zien wat dat kan betekenen. Bij de verkoop van ca. 40% van het corporatiebezit (1 miljoen woningen) kost het de schatkist jaarlijks 1,14 miljard extra. Mocht het VVD plan betekenen dat alle corporatiewoningen verkocht worden dan gaat het om zo’n 2,73 miljard euro.

Vorige Volgende