Plasterk: “verspilling van talent”

In een interview met de Volkskrant afgelopen vrijdag zegt minister Plasterk van onderwijs dat Nederland te vroeg "selecteert": elf of twaalf jaar is te vroeg om goed te kunnen beoordelen welk niveau iemand heeft. De kamer is niet enthousiast, alleen GroenLinks en D66 zijn voor een verhoging van de selectieleeftijd. Maar is een "tussenschool", zoals voorgesteld door GroenLinks, wel een goed alternatief? Het kan namelijk net zo goed betekenen dat daardoor de gemiddelde kwaliteit van nieuwe studenten op de universiteiten naar beneden gaat, aangezien die een aantal jaar niet op hun niveau opereren. Het is namelijk een bijna onmogelijke taak om een lespakket te maken dat zowel voor VMBO als voor VWO-niveau voldoende uitdagingen biedt. Daarnaast laat Plasterk (en daarbij ook D66 en GroenLinks), een ander belangrijk punt buiten beschouwing. Nederland selecteert op generalisten. Als jij een kei bent in exacte vakken en verschrikkelijk slecht in je talen, dan wordt je uiteindelijk "geselecteerd" op je zwakheden en niet op je sterktes. Een middenschool zou dan misschien ook een goed idee kunnen zijn, maar dan wel eentje waarbij je per vak niveaus kan volgen, waarbij de universiteit per vak toelatingseisen zou kunnen stellen. Ik kan me namelijk zo voorstellen dat je voor de studie Nederlands geen VWO-niveau wiskunde hoeft te hebben, of voor de studie Sterrenkunde geen VWO-niveau Nederlands.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.