Woensdag 30 maart keek ik naar Khalid van Khalid en Sophie en wist niet wat ik zag of liever hoorde. Een vader en dochter werden bevraagd over hun gastvrije opvang van niet alleen een Oekraïens gezin maar ook negentien (fok-)poedels. Inderdaad wel bijzonder. Want hoe krijg je negentien poedels vanuit een belaagd Oekraïne naar Nederland vroeg ik me nog af. De vader beëindigde het gesprek met een voor Khalid misschien onverwacht relaas over hoeveel het wel kostte om joden naar huis te brengen; één Jood kostte wel 135 euro en hij had alleen maar AOW. Er werd niets toegelicht. Khalid wist nog snel na de inbreng van de man iets te roepen over hoe geweldig toch de inspanningen waren van vader en dochter om vervolgens met een grijns een filmpje aan te kondigen van de nazi sympathisant en goochelaar Kalanag, die volgens K. zo favoriet was bij Hitler. De combinatie van een prijs op het hoofd van een Jood in combinatie met een filmpje over een man die zo favoriet was bij Hitler, werd mij wat te veel. Ik waande me even in een ander tijdsgewricht. Wat was hier aan de hand vroeg ik me af, nadat ik mijn ergste verontrusting aan BNN/Vara had kenbaar gemaakt, waarop ik overigens een vriendelijke mailtje kreeg over hoeveel mails deze omroepvereniging al sowieso had te verwerken en dat het dus even kon duren voor ik antwoord zou krijgen. De vader bleek na wat onderzoek te behoren tot de groep Christenen voor Israël. Dit klinkt zou je zeggen positief maar het is zeker nuttig om de documentaire Breng de joden thuis, uitgezonden 29 maart 2016 door de EO eens te bekijken. Deze docu vertelt het verhaal van de Vlaamse Koen Cartier, een overtuigd Christen voor Israël die liefst alle Joden ter wereld naar Israël zou willen brengen, te beginnen in de Oekraïne. Hij gelooft namelijk dat dan de Messias – Jezus – nog deze generatie naar de aarde terug zal komen. “God wil ons gebruiken om zijn volk naar huis te halen,” aldus Cartier. Dat betekent dat de joden bereid moeten zijn morgen te vertrekken. Helaas zijn ze dat anno 2014 tot 2016 (waarin de film is opgenomen) nog niet. In de film permitteert deze Koen zich om allerlei huizen van veronderstelde joden binnen te vallen met een voedselpakket in de hand om de familie er vervolgens van te overtuigen dat ze echt moeten vertrekken (omdat dat in de bijbel staat en ze horen in het door God gegeven land). Als ze er iets tegen in brengen, wordt hij bozig en houdt ze formulieren onder hun neus. Maar op één van zijn dagtochten constateert hij tevreden dat hij en zijn collega zeven ‘vissen’ hebben gevangen! (Joden worden hier voorgesteld als vissen, misschien beter dan kakkerlakken, maar toch.) Toen ik dat zag dacht ik aan de weerstand tegen het vestigen van een joodse staat en het zionisme van vóór de Tweede Wereldoorlog. Immers is dat niet een typisch kenmerk van antisemitisme, vroegen veel joden die zich thuis voelden in hun ‘eigen’ vaderland zich af, namelijk dat je joden in de eerste plaats wil verwijderen uit de samenleving en vervolgens apart wil zetten in een joodse staat? Daar bracht de Holocaust natuurlijk wel verandering in omdat dat thuisland toch minder thuis bleek dan ze hadden gedacht. “Er wordt wel gezegd, aldus een vooraanstaand lid van de Christenen voor Israël, doe dat niet (alle joden naar Israël brengen) want dat wordt dan één groot Auschwitz, omdat (tijdens het Armageddon) twee derde van de joden die de weergekomen Jezus niet erkennen zal worden uitgeroeid, maar dat is dan geen vernietiging maar ‘zuivering’ en loutering en dat is natuurlijk iets geheel anders.” Met zulke vrienden, zou ik zeggen heb je geen vijanden meer nodig. Samengevat: In een BNN/Vara programma werd een vertegenwoordiger van deze radicale christenen aan het woord gelaten zonder enige toelichting en vervolgens werd een even duister maar ‘anders’ duister filmpje getoond. Tja, ik kijk voorlopig geen talkshow meer om 19.00 uur. Dit artikel verscheen eerder op www.joycehes.nl.
Britse talkshowpresentator had als de opvolger van Larry King de opdracht een breed publiek te trekken, maar slaagde er niet in de Amerikaanse tv-kijker te boeien.
CNN trekt na 2½ jaar de stekker uit zijn show.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
COLUMN - Waarin Max Molovich tijdens het zappen blijft steken bij Ellen en daar John Travolta en Olivia Newton John ziet zitten. Vooral John Travolta jaagt hem angst aan.
Ik keek naar Ellen. U weet wel, de talkshow rond de hoogblonde, lesbische troonopvolger van Oprah Winfrey. Olivia Newton John en John Travolta waren te gast. Met name John Travolta ziet er angstaanjagend uit. Als een levende paspop. Zijn gezicht lijkt van plastic. Bevroren in een vreemde grimas. Alsof hij gevangen zit in een lichaam dat niet van hem is. Alsof hij eruit wil, maar niet weet hoe. Alsof een Chinese robotfabrikant een John Travolta-robot heeft gemaakt, maar slechts een bibberende VHS-kopie van Grease tot z’n beschikking had om het model op te baseren, waardoor John Travolta nu spleetoogjes, iets te hoge jukbeenderen en een hip sikje heeft.
John Travolta zingt en danst tegenwoordig trouwens ook als een slechte imitatie van John Travolta. Hij heeft een plaatje opgenomen. Met Olivia Newton John dus. Daar is een singel uit voortgekomen. I think you might like it, heet het. I think you don’t wanna see this, had het beter geheten. Je kunt je niet voorstellen hoe huiveringwekkend het resultaat is. De hel, dat zijn John Travolta en Olivia Newton John die anno 2012 een kerstliedje zingen. Het kindeke Jezus is geboren en vervolgens gestorven om onze zonden op zich te nemen. Maar als je dit ziet, dan weet je dat het allemaal voor niks is geweest. Het heeft geen zin gehad, de wereld is voorgoed reddeloos verloren.
Klagen over de linkse media doet het nog steeds goed in Nederland en daarbuiten. Daar halen we dan graag enquètes bij waarin journalisten aangeven dat ze op linkse partijen stemmen. Schande! Van ons geld! Toch kun je juist in het Nederlandse omroepbestel met een beetje moeite gewoon de televisie op met je verhaal, of je gebrek eraan. Maar dan moet je er wel wat voor doen en daar houden klagers nooit van. Die klagen liever tegen de klippen op, al zou Joost Eerdmans zelf alle NOS-journaals presenteren.
Hoe anders is dat in Italië waar de staatsomroep inderdaad een staatsomroep is. Hoofdredacteurs van journaals en bestuursvoorzitters van kanalen worden door de politiek benoemd en zij nemen politieke beslissingen. Zo kon het gebeuren dat het programma Annozero van de populaire (linkse) journalist Michele Santoro vorig jaar ineens van de buis verdween. Annozero dat soms meer kijkers trok dan tegelijkertijd uitgezonden voetbalwedstrijden. Silvio Berlusconi haatte Annozero en Santoro moest kapot. En daar hield de macht van de cavaliere niet op. Het kanaal La7 wilde Santoro en zijn programma graag hebben, maar het is eigendom van Telecom Italia en de ex-premier dreigde met een voor het voormalige staatsbedrijf zeer negatieve telecomwet. Zegt men althans. Santoro kwam in ieder geval niet naar La7.
Maar op 3 november 2011 werd voor het eerst Santoro’s nieuwe programma Servizio Pubblico uitgezonden. Streaming, via internet, mede dankzij donaties mogelijk gemaakt, en rechten voor doorgave van de live uitzendingen zijn verkocht aan een reeks lokale zenders zoals 8 Video Calabria – van die zenders die normaal gesproken tenenkrommend slechte amateurtelevisie maken. Inmiddels heeft ook het gratis landelijke kanaal Cielo, eigendom van Rupert Murdochs News Corp, de rechten verworven. De reclameopbrengsten bedragen zo’n 400.000 euro per aflevering en dat is alleen al twee keer de kostprijs. En hoewel de kijkcijfers na het triomfantelijke begin gedaald zijn, bond de laatste aflevering nog altijd 5,5% van de kijkers aan zich. Exclusief diegenen die via internet kijken.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.