Ooit waren ze onontbeerlijk voor de scheepvaart in Russische wateren boven de poolcirkel: nucleair aangedreven vuurtorens. Een baken van licht in de lange poolnacht en een rots in de branding in onherbergzaam gebied. Na de komst van GPS-techniek en praktische nautische toepassingen daarvan zoals de RobRob [/seth] zijn de vuurtorens als navigatiemiddel echter overbodig geworden en inmiddels verlaten. Naast de harde elementen van wind, regen, zout en vorst knagen ook metaaldieven aan deze bouwwerken, niet gehinderd door de waarschuwingen voor radioactieve straling: Abandoned Russian Polar Nuclear Lighthouses
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wat wil Rusland eigenlijk? Over het gedrag en de intenties van Rusland wordt nogal gespeculeerd. Dat is begrijpelijk: Rusland blijft namelijk verrassen. Ook het laatste nieuws – vandaag – over de mislukte hervatting van gasleveranties aan Europa via de Oekraïne, stelt niet bepaald gerust. Telkens lijkt de EU een werkbaar compromis – over schuldbetalingen en vermeende gasdiefstal door de Oekraïne – voor zowel Rusland als de Oekraïne te hebben bereikt, of het conflict krijgt alweer een nieuwe wending. Gisteren bleek de Oekraïne niet in staat een testleverantie van gas te kunnen uitvoeren. Experts beweren dat deze leverantie vanwege de beperkte omvang ervan en de routering door het pijpenstelsel, gedoemd was te mislukken. Rusland beschuldigt de Verenigde Staten met inmenging in dit conflict, en manipulatie van de Oekraïne. Rusland verwijst daarbij naar een partnership agreement dat december vorig jaar door de VS en de Oekraïne werd afgesloten, met daarin een clausule over energiesamenwerking. De VS wijzen deze beschuldiging als baseless van de hand. Enige twijfels over de intenties van Rusland – ook in dit specifieke geval – lijken echter wel gerechtvaardigd.
18 Europese landen ondervinden nu in meer of mindere mate problemen met hun gastoevoer. In een aantal Oost-Europese landen wordt niet alleen ernstige kou geleden, maar worden fabrieken ook gedwongen hun activiteiten te verminderen. Alsof de financiële en economische crisis nog niet genoeg is.
Volgens experts zou Rusland kunnen kiezen tussen twee ‘scenario’s’: samenwerking met het Westen, of competitie en conflict. Volgens mij is die keuze in Moskou – helaas- wel gemaakt. De inschatting die daar lijkt te zijn gemaakt is dat met competitie en conflict, de belangen van Rusland en haar politieke en economische elite, beter zijn gediend. En dat zou weleens een – ongewenste – maar juiste Russische calculatie kunnen zijn, ten minste als het nationale belang als uitgangspunt wordt genomen. Rusland dicteert het ‘spel’, door zich niet aan de regels ervan te houden.
Zie hier, de toestand aan de andere kant van de Grote Plas binnen één jaar. Althans als Igor Panarin: decaan aan de ‘diplomatenschool’ van het Russische ministerie Buitenlandse Zaken, gelijk krijgt. Panarin ziet de Verenigde Staten in 2010 uiteen vallen in verschillende regio’s die in de invloedssfeer of geheel onder controle staan van China, Europa, Rusland, Mexico en Canada. Lees het allemaal in de Wall Street Journal.
In Rusland vindt Panarin’s apocalyptische theorie gretig aftrek want het is balsem op de gekrenkte Russische ziel. De Russen zagen immers hun machtige Sovjet-Unie uiteen vallen ten gunste van de NAVO, EU en andere (nieuwe) geopolitieke spelers. Een theorie die de in Rusland zo gehate VS hetzelfde laat overkomen biedt dan troost, das logisch. Maar is deze theorie ook waarschijnlijk?
Dat het met de Verenigde Staten niet zo goed gaat mag bekend zijn. De Amerikaanse economie stagneert, de overheidsschuld is astronomisch hoog en na de bankensector lazert nu ook de auto-industrie om. Het aantal werklozen stijgt gestaag en de hypothekencrisis ontneemt een toenemend aantal Amerikanen hun (koop)woning. Na acht jaar neoconservatief buitenlandbeleid zijn de VS in de wereld nog nooit zo impopulair (ja zelfs gehaat) geweest. Decennialang zijn de gezondheidszorg, infrastructuur en openbare ruimte verwaarloosd. Het machtigste land op aarde heeft in veel opzichten meer de kenmerken van de Tweede Wereld zoals Rusland en China dan van de moderne Eerste Wereld waartoe Europa behoort. Maar betekent dit nu ook het einde van de Verenigde Staten zoals Panarin voorspelt? Laten we Panarin’s nieuwe staten eens onder de loep nemen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Lezersservice: reaguurplek bij side bar poll opstelling Europa bij aardgas conflict Rusland Oekraïne
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.