Het is een vreemde wereld. Hollywood-gossip site 'Gawker' springt in de bres voor de persvrijheid en zet scans van een artikel uit GQ online en laat het vertalen naar het Russisch. Heeft het Kremlin GQ verboden in Rusland? Worden journalisten onder druk gezet? Voor de verandering eens niet! GQ past flinke zelfcensuur toe en probeert te voorkomen dat het stuk in Rusland opduikt, op internet verschijnt of 'aan Russische functionarissen, journalisten of adverteerders waar dan ook ter wereld' verschijnt. De New York Times legt het uit. GQ heeft een - matig interessante - versie van haar eigen blad op de Russische markt. Ik kocht gisteren nog een exemplaar. En in een fijn staaltje 'crowdsourcing' zette Gawker de stukken online en vroeg haar Russische lezers het stuk te vertalen: 'Эй, вы можете прочитать запрещенную статью GQ про Путина здесь'. 'Hey, jullie kunnen het GQ-artikel over Poetin hier lezen', staat er. En dat kunt u ook. Want informatie wil vrij zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dat Rusland, ondanks de droevige staat waarin haar economie verkeert, haar oude invloedssfeer in Centraal-Azië tracht te herwinnen, baart de westerse bondgenoten zorgen. Na twee decennia van bijna onbetwiste Amerikaanse hegemonie zit niemand te wachten op een heropleving van de Koude Oorlog. De verhoudingen binnen de NAVO zelf zijn echter niet meer zo hecht als voorheen: de teloorgang van de oude Sovjet-Unie heeft het belang van de verdragsorganisatie doen afnemen.
Over de toekomstige rol van de alliantie wordt al heel wat langer nagedacht. Een soort permanente vredesmacht onder VN-mandaat zoals de Britse historicus John Keegan voorstelde is minder aantrekkelijk dan het misschien lijkt. In april schreef ik hierover: “Om te voorkomen dat de NAVO in zo’n rol als instrument van Westers imperialisme wordt gezien, zouden zeer veel nieuwe lidstaten tot de organisatie moeten toetreden, wellicht zelfs Rusland, terwijl dat land juist reden is dat vele Oost-Europese landen tot de NAVO zijn toegetreden, of dat willen.”
Rusland blijft een beperkende invloed hebben op de speelruimte van de NAVO. Dat weet ook Zbigniew Brzezinski, nationaal veiligheidsadviseur onder president Carter. Hij schreef onlangs in de New York Times: “Rusland is niet meer de vijand maar het beschouwt de NAVO nog altijd met enige vijandigheid.” Om Rusland tot bedaren te brengen moet het land meer en vaker betrokken worden bij kwesties die de Europese veiligheid betreffen. De grote Russische weerstand tegen de toetreding van enkele voormalige Sovjetrepublieken tot de verdragsorganisatie, zou zo kunnen worden afgezwakt.
“De aanklachten tegen Suu Kyi zijn in strijd met het nationaal en internationaal recht.”
Staat er in een EU-verklaring. De Birmese Nobelprijswinnares moet zo’n anderhalf jaar extra in gevangenschap doorbrengen omdat ze de voorwaarden van haar huisarrest zou hebben geschonden omdat ze een Amerikaan onderdak had verleend die naar haar huis is gezwommen, naar eigen zeggen om haar te waarschuwen voor een aanslag.
De VS veroordeelde het vonnis ook, maar in de VN-veiligheidsraad kwam het nog niet tot een veroordeling. De vertegenwoordigers van Rusland, China, Vietnam en Libië moeten eerst even overleggen met hun regeringen of steun aan deze veroordeling hen politiek en economisch niet al teveel zal schaden. Vooral China investeert miljarden in het arme Birma.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De economische teruggang heeft Rusland zwaar geraakt. Nog maar een jaar geleden groeide de economie van het land met acht procent en stegen reëele lonen zelfs tweemaal zo snel. Toen halveerde echter de olieprijs en stortte de economie in een vrije val. Tot op de dag van vandaag is een gebrek aan krediet het grootste probleem. Ondanks enorme kapitaalinjecties is het nog altijd moeilijk om aan een lening te komen. “De ernst van de kredietcrisis,” is volgens The Economist, “de prijs die Rusland betaalt voor het niet ontwikkelen van een eigen financiële markt en het niet intomen van de inflatie.” De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden door de mentaliteit van de gemiddelde Rus die het leven te onzeker acht om geld te sparen of een verzekering af te sluiten. In plaats daarvan geeft hij elke roebel die hij verdient liever zo snel mogelijk uit.
De recessie heeft de akeligste tekortkomingen van de Russische economie blootgelegd: de ongezonde afhankelijkheid van olie en gas; corruptie; en onverbiddelijk staatsinmenging. Het Kremlin is maar al te bereid om buitenlandse concurrenten de deur te wijzen echter vooralsnodig toont het weinig enthousiasme om wankelende ondernemingen daadwerkelijk te nationaliseren. Het wil niet zelf opscheept geraken met enorme buitenlandse schulden.
De situatie drijft Rusland in een soort economische isolement; één welke vele van de oude Sovjetrepublieken omarmt. Zo heeft Moskou aangekondigd niet langer lidmaatschap van de Wereldhandelsorganisatie na te streven terwijl landen als Kirgizië en de Oekraïne miljoenen aan steun vanuit de Russische hoofdstad krijgen toebedeeld. Voor wat hoort wat, dus zet Kirgizië de Amerikanen het land uit. “Rusland ziet de crisis als een kans om haar invloed in de voormalige Sovjet wereld te vergroten,” aldus een Amerikaanse expert. Het ondervindt daar maar weinig weerstand. De Amerikanen zijn niet bereid om omwille van enkele Centraal-Aziatische staatjes het conlict met Rusland op te zoeken en de Chinezen zijn tot dusver alleen geïnteresseerd in zaken, niet in politieke invloed.
Iedereen wil het weten: wat is de zomerhit van dit jaar in Rusland? En dus trok uw correspondent naar Sotsji, de Olympische badplaats met een fijnafgesteld raderwerk voor wansmaak en slechte muziek. En wat blijkt? De zomerhit van dit jaar is dezelfde als die van vorig jaar! Wie maakt het wat uit. DJ Smash, kom er maar in!
Een nummer dat al ruim een jaar in clubs, discotheken en door de rottige speakertjes van mobiele telefoons klinkt. U wilt meer van DJ Smash? Wij raden u van harte ‘Mijn Moskou’ aan….
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
