Iedere keer verbaas je je er weer over. Het fanatisme waarmee bijvoorbeeld de PVV en haar aanhangers ageren tégen het bestaan van de klimaatcrisis. Als een imam van wahabistische snit die flink fulmineert tegen de evolutietheorie, grijpen ze elke laatste strohalm aan om het bestaan van de opwarming van de aarde te ontkennen. Waarom is de rechter medemens zo verschrikkelijk gericht tegen de theorie van klimaatverandering? En het is niet alleen de PVV. Bij Elsevier is Simon Rozendaal al jarenlang brenger van het goede nieuws en vooral full-time ontkenner van enige milieuproblemen. Doen ze dat puur omdat links dat nou thema nou eenmaal heeft omarmd? "Links is voor milieu, dus wij zijn tegen." Doen ze dat omdat klimaat zo enorm gecompliceerd is dat hun achterban het niet snapt? Of gaan ze zo tegen de klimaatdeskundigen in omdat zij wél weten hoe de vork precies in elkaar zit? Vijfennegentig procent, als het geen 99 procent is, van de wetenschappers gelooft wel in klimaatverandering door menselijk handelen. Daar zit ongetwijfeld een aardig percentage bij dat met name goed beseft waar de onderzoeksgelden te vinden zijn, maar dan nog is 'de wetenschap' het er wel over eens. Des te gekker is het als je bedenkt wat andere speerpunten zijn van bijvoorbeeld de PVV en de Elsevier. Fulmineren tegen de islam, om maar een klein puntje te noemen. Zolang het Westen afhankelijk is van olie, kan Saoedi-Arabië z'n gang gaan. Moamar Khadaffi zit er nog dankzij ons benzinegebruik. Als je zo tegen de islam bent, wil je dat soort idiote regimes natuurlijk niet sponsoren. Dan zou je enorm voor groene energie moeten zijn. Wat zou er mooier zijn dan heel Nederland van energie te voorzien door middel van Noorse waterkracht, Spaanse zonne-energie en joods-christelijk oud-Hollandse windmolens?
Gaat u er maar even voor zitten. 12 colleges van bijna een uur over het recht en gerechtigheid van het prestigieuze Harvard University. Zodat u zich niet verveelt of teveel naar het populisme gaat neigen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“To recommend solutions to immigration-related problems by advocating racial discrimination was likely to cause social tension and undermine trust in democratic institutions. In the present case there had been a compelling social need to protect the rights of the immigrant community, as the Belgian courts had done.”
Met een vier-tegen-drie uitspraak bepaalt het Europese Hof van de Rechten voor de Mens dat de Waalse Front National politicus Daniel Féret terecht is veroordeeld voor haatzaaien.
Inge van der Vlies, hoogleraar staats- en bestuursrecht aan de UvA, vindt het een ‘vernieuwende en gedurfde uitspraak‘.
Voorspelbaar dat de creationisten zichzelf in de slachtofferrol positioneren na de actie van deze week. Ze worden bedreigd en voelen zich gekrenkt in hun geloofsovertuiging.
Dat eerste betreur ik sterk. Als bedreigen het enige is wat je nog kan doen, heb je de discussie verloren.
Dat tweede vraagt om een nadere beschouwing. Er schijnt een aanklacht te komen wegens godslastering, ook wel blasfemie geheten, vanwege de “beledigende” brief.
Nu kan dat nog namelijk. De wet hierop is nog niet afgeschaft, ook al dringt de kamer daar op aan. Maar met een christelijk kabinet zullen ze dat net zo lang rekken tot men die strijd opgeeft.
Ga je echter de wet bestuderen dan zie je de historische beperktheid ervan in (zie wetsteksten onderaan). In essentie wordt het anti-discriminatie beginsel in dat we kennen op een nog hoger plan getild in artikel 137c waarin gezegd wordt dat je iemand niet mag beledigen “wegens ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap,”
Dat is is nog te begrijpen. Maar er is een speciaal artikel 147 en zelfs een 147a waarin dit voor godslastering nog wat wordt uitgediept:
“hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, door smalende godslasteringen op voor godsdienstige gevoelens krenkende wijze uitlaat”
En hier treedt een discriminatiebeginsel op in het wetboek. Waarom mag ik me niet “krenkend” uitlaten over iemands godsdienstige gevoelens, maar wel over iemands wetenschappelijke gevoelens? Het is aan de creationisten toegestaan de wetenschap deels af te doen als sprookjes en onwaarheden zonder dat een wetenschapper ooit iemand kan aanklagen voor “wetenschapslastering”. Omgekeerd kan een eenvoudige uitspraak als “god is een pokdalig mannetje” al reden zijn om een wetenschapper voor het gerecht te slepen. Maar als een creationist roept dat historische wetenschap geen echte wetenschap is, dan kan dat zomaar.
Dat is meten met twee maten! Terwijl iedereen toch gelijk behoort te zijn voor de wet.
Dus weg met de artikelen op godslastering of voeg snel een artikel op wetenschapslastering toe.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Eén van de regelmatig terugkerende onderwerpen op de politieke agenda is een flexibilisering van het ontslagrecht. Met name de werkgeversvertegenwoordigers en ‘de politieke partijen ter rechterzijde’ zijn grote voorstanders van een flexibeler systeem.
Wanneer ik kijk naar het gedrag van bepaalde topmanagers van grote werkgevers dan vraag ik mij af hoe moreel legitiem de bemoeienis van deze mensen met het ontslagrecht is. Het is duidelijk dat voor werkgevers het Amerikaanse systeem van ‘employment at will’ het ideale uiteindelijke systeem is. Dit systeem waarbij de werkgever geen enkele morele verplichting ten opzichte van zijn werknemer heeft en vice versa kent een ongekende flexibiliteit.
Kijkend naar hoe grote delen van ‘de top’ van het bedrijfsleven zich hebben ontwikkeld, dan denk ik dat elke flexibilisering van het arbeidsrecht op dit moment net zo snel tot meer, als tot minder werklozen zal leiden. De top is namelijk helemaal niet bezig met het algemeen belang, het werknemersbelang, het aandeelhoudersbelang, of het bedrijfsbelang! De top lijkt puur en alleen bezig met het eigen belang! Hoewel dit gedrag natuurlijk van alle tijden is, wordt in een wereld van informatie en communicatie pas schrijnend duidelijk hoezeer de top bezig is met eigenbelang. Het gaat in grote delen van het bedrijfsleven allang niet meer om het draaiend houden van een organisatie waarbij de belangen van klant, aandeelhouder en werknemer in balans moeten worden gehouden, nee het gaat helaas alleen nog maar om het snelle geld. Snel geld dat niet terecht komt bij aandeelhouders of werknemers, nee snel geld dat middels bonus en optieregelingen terecht komt bij de leden van de raad van bestuur.
In dat licht bezien vertrouw ik de werkgevers niet met een flexibeler ontslagrecht. Het is zo makkelijk om te roepen dat een vernieuwing 200.000 nieuwe banen oplevert! Niets staat namelijk diezelfde werkgevers in de weg om tegelijkertijd 500.000 of meer duurdere werknemers te lozen. Wat wij ‘gewone werknemers’ niet mogen vergeten is dat een verregaande flexibele arbeidsmarkt ook in Amerika vooral tot veel wegwerpbanen heeft geleid. Banen waarbij werknemers twee of meer werkgevers nodig hebben om rond te kunnen komen. Wegwerpbanen die op geen enkele wijze bijdragen aan een eerlijker verdeling van inkomen en middelen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.