“Ik heb de afgelopen maanden weer echt staan schuimbekken bij het horen van al die gore stoplappen over de islam. Volgens Viktor Klemperer (een linguïst die de taal van het Derde Rijk heeft bestudeerd) gaan woorden vooraf aan het echte geweld, en dat is exact wat er nu aan het gebeuren is. Oké, misschien ben ik wel hysterisch – ik hoop het uit de grond van mijn hart – maar het ziet er niet goed uit. Eén voorbeeld: de voorbije weken heb ik meermaals de vraag moeten slikken – nota bene van mensen met een universitair diploma – ‘noem eens één islamitisch land dat ook een democratie is?’. Kijk, daar val ik dus telkens van op mijn gat, hé. Indonesië is met zijn 300 miljoen inwoners het grootste islamitische land ter wereld én het heeft op de koop toe al een vrouw als president gekozen (Megawati Sukarnoputri, dochter van Sukarno, red.)! Oké: kind vàn, maar dat kun je ook rustig zeggen over Freya Van den Bossche of Leona plus Maya Detiège. Om maar te zwijgen van George W. Bush! Soit: wat antwoorden al die mensen doodleuk, na hun verbijstering omdat ze ook eens worden tegengesproken? Dat Indonesië geen échte democratie is. Het is verdorie nooit goed! Alsof je dat ook niet kunt beweren over tachtig procent van alle andere landen, de VS inbegrepen, en volgens velen zelfs België. Islamkritiek is allang overgegaan in totale islamofobie, en daar blijf ik me over opwinden. Of wanneer ik me als janet weer eens moet verantwoorden voor de janetten in Iran! Niemand weet nog dat een imam, senator Cemal Cavdarli, in ons eigen parlement voor het homohuwelijk heeft gestemd. Tegen zijn goesting zoals veel andere tsjeven ( = bijnaam voor een Belgische politieke christen nvdr), maar hij hééft zo gestemd en is daar op tv over geïnterviewd. Is die man daarna gestenigd? Uitgestoten? Opgehangen? Van de Boerentoren gesmeten? Op CNN gekomen, of bij ‘Pauw & Witteman’? Nee! Platweg vergeten omdat hij niet in het propagandaplaatje past. Islamofoben willen eenvoudigweg niet dat er iets verandert, ze willen hun stoplappen als een mantra blijven opdreunen. Alles wat daarop een nuance of correctie betekent, wordt weggeknipt. Maar wat hou je dan nog over? Retoriek, en ik betwijfel of dat aan de problemen – die er wel degelijk zijn – ook maar iets verhelpt.”
