Het vingertje voor Joop: duim omhoog

The Global Village. Gebruikt U die term nog wel eens? Op een niet-ironische manier? Het internet is nu zo een 15 jaar algemeen aanwezig in Nederland. Die hele periode heeft Francisco van Jole meegemaakt en beschreven. Hij heeft zichzelf ook mee laten slepen door de utopische hypestemming uit die tijd, met als resultaat het BitMagic debacle. Sindsdien is Van Jole realistischer geworden en heeft hij zich ontpopt tot het Nederlandse equivalent van Andrew Keen, fijntjes en met het beruchte vingertje wijzend op de negatieve kanten van internet en internetcultuur. Want in plaats van een wereldomspannend dorp zijn we terecht gekomen in ideologische loopgraven van waaruit met grof geschut geschoten wordt. De nature van het menselijke groepsdenken blijkt sterker dan welke technologische nurture dan ook. Wat je Van Jole moet nageven is dat hij zich niet heeft neergelegd bij de rechts-populistische scheldcultuur die heerst op internet, maar een alternatief heeft opgezet: Joop. Van Jole heeft daarbij een aantal essentiële zaken goed aangepakt, zodat er een grote kans op succes is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Joop.nl: jij staat niet centraal

Joop screenshot (citaat)

Een kleine twee weken geleden opende de online opiniesite Joop haar deuren. GeenCommentaar heeft hoopvol haar medewerking aan dit nieuwe initiatief verleend, en het is dus tijd voor een – persoonlijke – eerste indruk. Om eerlijk te zijn, deze is niet heel erg positief. Joop staat voor “Jouw Online OpiniePagina”, maar het is vooralsnog onduidelijk waar we het “jou” terugvinden op de site. Alles wijst erop dat het Joop niet om de bezoeker gaat, maar om de schrijver van de artikelen. En zelfs die laatste komt er bekaaid vanaf.

Het begint nog veelbelovend, hoewel voor Nederlandse begrippen onconventioneel. Een grote foto met een nog grotere kop erboven. Lekker overzichtelijk, maar nogal, ehm… zoals de Huffington Post. Maar als je daaronder kijkt wordt het minder mooi. Drie kolommen die, lijkt het wel, tot in de oneindigheid doorlopen. De bezoeker wordt overvoerd met ongecategoriseerde informatie en muist zich het ongans. Hoewel er duidelijk is nagedacht over de opmaak van de afzonderlijke onderdelen van de site, lijkt het geheel op de voorpagina zonder veel overleg in elkaar geschoven te zijn. De opiniemakers van het blog moeten het met de zijkanten van de site doen, terwijl de belangrijke opening en middenkolom een veredelde linkdump is naar vaak gevestigde partijen.

In deze linkdump worden overigens creative commons-foto’s van Flickr gebruikt, maar niet geattribueerd. Ja, in de bestandsnaam, maar om dat attribueren te noemen? Dat is een schending van de licentie en op z’n zachts gezegd niet netjes.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Amerikaanse droom is Europees

Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column.

Voetbal in de pub (Foto: Flickr/The Flying Enchilada)

Champions League kijken in een Ierse pub: veel dichterbij Europa kom je niet als je een tijdje in de Verenigde Staten bent. Het oude continent is de afgelopen jaren onder George W. Bush verder afgedreven dan ooit. Maar dat ligt niet alleen aan de oud-president. Zowel fysiek als mentaal lijkt de afstand enorm. Nieuws uit Europa dringt zo goed als niet door tot de average Joe, tenzij het direct betrekking heeft op Amerika. Zoals: waar moeten we heen met die gevangen op Guantanamo Bay?

De verschillen tussen Europa en Amerika zijn regelmatig onderwerp van boeken, zoals The European Dream van Jeremy Rifkin. Altijd weer dezelfde conclusies: in Amerika kun je een stuk sneller rijk worden, in Europa verdelen we de poet. In Amerika werken de mensen harder en langer, in Europa leven de mensen langer met meer vrije tijd. Europa legt meer de nadruk op cultuur, geschiedenis en de waarde van mensenrechten, Amerika legt meer de nadruk op nut en waarde van dingen: kun je er geen prijskaartje aan hangen, wat zou het dan waard moeten zijn?

Vorige