Zo langzamerhand kan ik er wel een full-time bezigheid van maken, dat volgen van de afbraak van de privacy in Nederland. Met het risico dat het voor de lezers saai wordt en dus averechts werkt, hier de volgende in de reeks privacy-beperkende maatregelen. De regering heeft een wetsvoorstel ingediend om "de administratieve lasten en nalevingskosten die voortvloeien uit de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) te verlagen". Nu is regeldruk verlaging op zich altijd welkom. Teveel regels met teveel details en teveel administratieve lasten werken contra-productief. Maar als het om regels gaat m.b.t. privacy word ik alert. En terecht, want in dit voorstel zijn instanties en bedrijven gebaat, maar de burger niet. Aan de hand van het memorie van toelichting hier de twee meest problematische wijzigingen: 1. Een uitzondering op de verplichting van een voorafgaand onderzoek, als bedoeld in artikel 31 van de wet; 2. het verlagen van de frequentie en het waar mogelijk laten vervallen van de inlichtingenplicht ten aanzien van het recht op verzet bij verwerking van persoonsgegevens met het oog op direct marketing; De eerste betekent dat juridische dossiers eenvoudiger door instanties opgevraagd kunnen worden. Nu is het verplicht om een onderzoek aan te vragen voordat bepaalde gegevens vrij gegeven worden. Straks hoeft dit niet meer wanneer iemand anders reeds zo'n onderzoek heeft aangevraagd voor dezelfde gegevens. Meest bekende voorbeeld hierbij is het aanleggen van "zwarte lijsten". Lijsten van personen die op grond van juridische achtergrond op voorhand verdacht zijn in bepaalde omgevingen. Daar waar 1 instantie/bedrijf nu na onderzoek zo'n lijst kan gebruiken, mag straks iedereen die lijst gebruiken. In mijn ogen zet dit de deur open naar bijvoorbeeld een totaal beroepsverbod voor mensen die ooit in de fout zijn gegaan.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Gisteren schreef Steeph een stuk over Hacking At Random en tot onze schaamte moeten we bekennen dat hij gelijk heeft. Wij zijn voornamelijk nutteloze nerds die inderdaad niks voor elkaar krijgen.
Ik bedoel, zeg nou zelf. Dat stelt toch allemaal geen ruk voor… Beetje een World Wide Web gaan zitten uitvinden terwijl je bezig moet zijn met kernfysica. Computers grafische interfaces geven zodat iedereen ze kan gebruiken. Nederlanders toegang geven tot Internet, het legaal exporteren van vrijwel onkraakbare cryptografie, en het bevechten van Scientology om vrijheid van meningsuiting op het Internet te garanderen voor iedereen.
Het is toch allemaal geneuzel. Who cares?
Dat gedoe met vrij software die iedereen kan verbeteren dat is natuurlijk echt voor loosers. Ik bedoel wie gebruikt nou opensource? Ik bedoel, afgezien van wat nerds als Google, TomTom en een paar andere sites.
En dan al die Kamervragen over foute aanbestedingen! OK, over contracten van 147 miljoen onderhandelen met maar 1 partij kan beter. Maar weet je wel wat een Kamervraag kost?! Moet zo’n arme ambtenaar misschien een hele middag doorwerken aan het beantwoorden ervan.
Ziekenhuizen hacken? Waar hep dat nou goed voor? Het kabinet weet echt wel waar ze mee bezig zijn hoor! Oh, geen enkel ziekenhuis voldoet aan de norm van de overheid? Ach allemaal gezeur. Al hebben ze mijn dossier… Ik heb niks te verbergen.
Minister Klink gaat vandaag opnieuw met de Tweede Kamer overleggen over het Elektronische Patiëntendossier (EPD). Daarin zal hij waarschijnlijk aangeven dat de invoering uitgesteld moet worden. Dit mede op aandringen van de kamer.
Er zitten een paar problemen aan dit toneelstukje. Het eerste probleem is dat de meeste partijen in de zorg al heel lang roepen dat het tempo van invoering niet haalbaar is. Zelfs de hoogste ambtenaren in het ministerie van Klink onderschrijven dat. Maar dat was tot nu toe geen reden om te vertragen. Er was immers een politieke keuze gemaakt vorig jaar om tempo achter de zaak te zetten.
Het tweede probleem is de plotselinge zorg van de Tweede Kamerleden voor de veiligheid en de privacy. Een terechte zorg overigens, want er zijn zaken die duidelijk beter geregeld kunnen worden. Maar ook hier geldt weer dat er niets nieuws onder de zon is. Al lang was duidelijk dat de opzet en implementatie de nodige gaten had.
Maar ook dit was tot oktober vorig jaar voor de Tweede Kamerleden, met name de fracties van het CDA en PvdA, geen reden om een uitstel te vragen. Sterker nog, heel 2008 hebben ze alleen maar lopen pushen bij de minister dat hij er haast mee moest maken.
Wat is er dan veranderd waardoor met name de grote regeringsfracties ineens het tempo willen aanpassen? Heel eenvoudig: de publieke verontwaardiging sinds het versturen van de EPD brief naar alle burgers.
Die brief zorgde ervoor dat ineens heel veel mensen begrepen wat er ging gebeuren. Dat veroorzaakte de nodige publiciteit en aandacht voor de manco’s in veiligheid en privacy. En dat had weer tot gevolg dat inmiddels meer dan 300.000 mensen een bezwaar hebben ingediend.
En dat zet de Tweede Kamerleden wel in beweging. Maar dat lijkt wel heel erg op een toneelstukje opvoeren. Nu er publieke verontwaardiging is ineens gaan roepen dat het allemaal veiliger moet en langzamer terwijl je een half jaar geleden nog op snelheid aandrong is behoorlijk hypocriet. Bovendien kan je dan vragen stellen over het gehalte “volksvertegenwoordiging” in de volksvertegenwoordigers. Het kan toch niet zo zijn dat ze in oktober nog dachten dat hun kiezers het allemaal wel goed zouden vinden en nu 180 graden gedraaid zijn? Hebben ze dan geen vinger aan de pols bij hun achterban? Hebben ze dan niet uitgelegd wat er ging gebeuren en gevraagd wat men er van vond? Heeft men alleen maar met zorgverleners gesproken soms?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wat heeft een metselaar met het Elektronische Patiënten Dossier te maken zou u zeggen? Eerlijk gezegd in directe zin niets. Maar door een rechterlijke uitspraak in de hoek van de bouw wordt toch de veiligheid van het EPD mogelijk geraakt. Laten we even door de stappen gaan.
In het bouwbesluit (een wet met eisen voor de bouw) staan verwijzingen naar NEN-normen. De NEN stelt normen op m.b.t. veiligheid en standaardmaten bijvoorbeeld. Iemand die iets bouwt, moet zich dus ook aan die normen houden.
Maar de NEN-normen krijg je niet zomaar, daar moet je voor betalen. En nu zegt de rechter dat dit niet terecht is. De rechter stelt namelijk dat een voorschrift niet geldig kan zijn als deze niet openbaar is en gratis ter beschikking staat (zoals de wet zelf).
Op de site van ICTZorg maakten ze vervolgens de connectie met het EPD. De veiligheid van het EPD wordt namelijk door beschreven in de NEN-normen 7510, 7511 en 7512. Alle partijen die de software en infrastructuur maken voor het EPD dienen zich hier aan te houden. Langs die weg zou dus aan een aantal minimum eisen worden voldaan.
Maar nu de rechter heeft besloten dat die eisen niet rechtsgeldig zijn, wordt het afdwingen daarvan lastiger. De inspectie in de gezondheidszorg kan dan officieel de partijen niet meer op de vingers tikken als er slordig met gegevens wordt omgegaan.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.